31 พฤษภาคม 2545 00:44 น.
Candy
ไม่มีใครสามารถเป็นใครได้
ให้เลียนแบบเก่งอย่างไร ก็ไม่ใช่อยู่อย่างนั้น
ฉันถึงไม่คิดจะเป็นใคร ไม่ลำบากใจไปกับมัน
ถึงแม้ใครที่ว่านั้น จะได้เป็นคนสำคัญของเธอ
เพราะมันคงดูไร้ค่า
หากรักที่ได้มา ฉันต้องเป็นเงาคนอื่นเสมอ
จะหาความรู้ภูมิใจได้ที่ไหน
เมื่อความเป็นตัวเองพร่าเบลอ
ฉันยอมเป็นฝ่ายเก้อ....
หากไม่สามารถทำให้เธอเจอและรักฉันได้ที่ตัวจริง
31 พฤษภาคม 2545 00:40 น.
Candy
จะใจร้ายกับตัวเองสักครั้ง
ขอจบความหวังทั้งหมดลงตรงนี้
พอแล้วพอ..อย่าไปสนคนที่เขาไม่ไยดี
มันไม่ทำให้คุณค่าที่เรามีเพิ่มขึ้นมา
ไม่ต้องคิดแล้วเรื่องจะคว้าไขว่
อยากได้หัวใจเขากลับคืนมาหา
พอแล้วพอ..กับคืนที่แสนทรมานพร้อมหยดน้ำตา
จงกับเอาคำว่า รักนักรักหนา มาใช้กับตัวเอง
12 พฤษภาคม 2545 21:02 น.
Candy
เธอบอกว่าฉันเป็นคนดี
แล้วเธอก็มีคนใหม่ ใช่ไหม
เธอบอกว่าฉันดีเกินไป
แล้วคนนั้นเขาเลวหรืออย่างไร อยากรู้
ถ้าว่าฉันคนดี...ดีแค่ไหน
เพียงพอกับความเลวของใครไหม ที่มีอยู่
เธอจะเลือก คนดี หรือ คนเลว ...ลองคิดดู
ถ้าอีกคนอยู่...อีกคนจะไป
12 พฤษภาคม 2545 20:58 น.
Candy
ก่อนที่ความรักจะทำให้ใครเข้มแข็ง
มักพาความปวดร้าวอ่อนแรงมาก่อนเสมอ
เหมือนความกร้าวแกร่งที่ฉันได้รับจากเธอ
ยังเป็นบทเรียนที่มีค่าเสมอ....ในใจ
จะไม่ลืมเลยคนดี
ว่าความรักทำให้หัวใจเยินยีได้มากแค่ไหน
จะไม่ลืมเลยว่าครั้งหน่งเคยให้หัวใจใครไป
แล้วโดนเขาทำร้าย... จนแหลกคามือ
8 พฤษภาคม 2545 19:18 น.
Candy
ในเมื่อตัดสินใจเลือกเขา
งั้นเรื่องระหว่างเรา คงจบเพียงเท่านี้
ถ้าฝืนคบกันไปก็ป่วยการเต็มที
หากความรู้สึกดี ๆ มันหมดไป
เพราะเขาคือคนสำคัญ
ที่ฉันนั้นไม่สามารถเข้าไปแทนที่
เธอจึงปล่อยให้เรื่องราวระหว่างเราที่มี
เป็นแค่ความทรงจำเก่า ๆ ดี ๆ นี่เอง