17 สิงหาคม 2547 15:32 น.
burst
โอบกอดจูบและลูบไล้
แอบอิงเอนกายทรวงสะท้าน
แทรกกายดุจสายลมผ่าน
ดุจดั่งราตรีกาลปั่นป่วน
สุดสายคลื่นปะทะโขดหินผา
กระเซ็นสายธาราอย่างผันผวน
สะท้อนกลับดุจคลื่นรับคำชวน
เริ่งรื่นคลื่นหวนทวนเป็นสาย
พายุโหมห้าวหาญปานสายฟ้า
รวดเร็วลีลาเริงร่าย
แม้สงบไม่สยบต่อสิ่งใด
ก่อกำเนิดคลื่นใหม่โถมใส่ฝั่ง
ราตรีกาลเป็นพยานแห่งหินผา
ยังต่อสู้ฟันฝ่าไม่หยุดยั้ง
แม้นคลื่นหมดแรงลดตามกำลัง
ค่อยทอดกายถึงชายฝั่งอย่างเยือกเย็น
ดุจเกลียวคลื่นพัดกลืนถึงหาดทราย
ม้วนกระหวัดพัดเป็นสายยามได้เห็น
โอบกอดสายน้ำเจ้าทุกเช้าเย็น
อบอุ่นเหมือนได้เป็นกันและกัน
---------------------------------------------------------
พอจะนึกภาพออกมั้ยครับ
ถ้านึกไม่ออก แนะนำแผ่นน้องแน็ททั้ง 4 ภาคครับ
16 สิงหาคม 2547 10:48 น.
burst
ฝนโปรยปรายเป็นสายทอง
ชื่นชีวาเราทั้งผองได้อาศัย
ความชุ่มเย็นแห่งหยาดฝนชโลมใจ
ที่เคยร้อนผ่อนคลายหายทันที
ฝนโปรยปรายเป็นห่าฝน
ชักดูชอบกลแล้วคราวนี้
ชักไม่ชื่นชีวาเหมือนเคยมี
หนาวๆร้อนๆขึ้นทุกทีที่เห็นมัน
ฝนโปรยปรายยังไม่หมด
ชักรันทดแล้วตัวฉัน
ไร่นาพืชสวนอีกเป็นพัน
ธรรมชาติลงทัณฑ์กันหรือไง
ฝนโปรยปรายไปเรื่อยๆ
ฝนจ๋าเหนื่อยบ้างเป็นไหม
นั่งมองฟ้ามองฝนอย่างจนใจ
ดูพืชสวนนาไร่เล่นน้ำกัน
ฝนโปรยปรายลงมาจนท่วมทุ่ง
เห็นท่อนซุงลอยล่องมาหาฉัน
พัดบ้านเรือนพี่น้องนั่งมองมัน
ทะเลโคลนพัดบ้านฉันหายทันตา
วันที่ฝนตก.....ไหลลงท่วมหน้าต่าง
ได้แต่มองตาค้าง....อย่างไร้ค่า
สยองใจทุกครั้งยามฝนมา
อย่างนี้แล้งดีกว่า....มาปวดใจ
---------------------------------------------------
นครนายกบ้านผมน้ำท่วมน่ะค้าบ
16 สิงหาคม 2547 10:46 น.
burst
อย่าถามฉันเลยว่าเคยไหม
ที่คิดถึงจนสุดใจเกินห่วงหา
ถามฉันเถอะว่าเมื่อไหร่จะเลิกรา
จะชาตินี้หรือชาติหน้าไม่จืดจาง.......
อย่าถามฉันเลย...รักแค่ไหน
เกินกว่าความห่วงใยยามอ้างว้าง
แม้ห่างไกลไม่สนใจระยะทาง
จะไม่มีที่ว่างในหัวใจ
อย่าถามฉันเลย...ว่ากี่ครั้ง
ทั้งชีวิตก็ยังนับไม่ไหว
มันมากกว่าอัตราเต้นของหัวใจ
และมากกว่าสิ่งใดที่เห็นมา
อย่าถามฉันเลย...รุนแรงไหม
กี่พายุรวมไว้ยังยิ่งกว่า
แผ่นดินไหวฟ้าทลายไม่อาจมา
เทียบเท่ารักที่มีค่าให้กับเธอ
อย่าถามฉันเลย....ว่ารักใคร
ทั้งที่บอกเอาไว้อยู่เสมอ
คนที่ฉันนั้นรัก...และอยากเจอ
คนนั้นมัน...ไม่ใช่เธอ...อี...กระเทย!!!
(ถูกกระเทยตามตื๊อนี่มันน่าเบื่อจิงว้อยยยย.....)
9 สิงหาคม 2547 11:01 น.
burst
มีมือถือแต่ไม่มีเวลา
ไม่มีจิตใจโทรหากันใช่ไหม
มีเบอร์โชว์....แต่คนโทรไม่มีใจ
ก็ไม่รู้ทำยังไงได้แต่รอ
คลื่นสัญญาณสองวัตต์ถนัดถนี่
สัญญาณใสฟังดีทุกทีหนอ
อยู่ใกล้ไกลแค่ไหนก็ใช้พอ
อยากจะคุยอยากจะจ้อซักสองวัน
แถมมือถือก็แสนแพงดูกิ๊บเก๋
โปรโมชั่นก็แสนเท่ห์โทรสนั่น
เหตุไฉน....ใยไม่คิดโทรหากัน
กี่ชั่วโมงในหนึ่งวันไม่เคยมี
GSM 2 watt วัดใจเจ้า
ว่าเห็นใจคนที่เหงาไหมคราวนี้
สัญญาณคงไม่ผ่านถึงใจคนดี
ติดตรงไหน...ช่วยบอกที....GSM
----------------------------------------------------------------------
เออ...ว่ามั้ย มีโทรศัพท์มือถือแล้ว ยังไม่โทรอีก
คิดถึงนาว้อยยยยยยย ขึ้เกียจโทรตามแล้วนะ
7 สิงหาคม 2547 13:08 น.
burst
มองหน้ากันอย่างนี้มันมีเหตุ
หน้าตาฉันทุเรศก็หาไม่
ตาต่อตาประสานกันมันโดนใจ
เธอให้ท่าใช่ไหมถึงได้มอง
ใจสับสนวุ่นวายคล้ายจะบ้า
แต่สองเท้าสองขามันสนอง
รีบจ้ำอ้าวตรงหาสาวเข้าประคอง
เธอเอียงอายให้ต้องรีบทำการ
เห็นหน้าตาจิ้มลิ้มยิ้มซื่อๆ
กัดมุมปากตาปรือ...อืม...หน้าหวาน
ฉันคงจะทนต่อไปไม่ได้นาน
เพราะมือไม้เธอรังควานถึงข้างใน
โอ้ยุบหนอพองหนอ ขอทีเถอะ
สติเริ่มเลือนเลอะเจอะของใหม่
ทั้งสวยสดงดงามและตามใจ
ทั้งกอดทั้งซุกไซร้ไม่เกรงกลัว
มีเงินเดือนหมื่นกว่าเที่ยวห้าพัน
อยู่กับเธอทั้งคืนวันไฟสลัว
ก่อนจะทำแม้ซักนิดไม่คิดกลัว
เสร็จกิจแล้วเหงื่อแตกทั่วเริ่มกลัวใจ
เงินที่เหลืออีกเกือบเดือนจะซื้อข้าว
จ่ายค่าบ้านค่าเหล้าอีกเท่าไหร่
อีกลูกเมียที่บ้านบานตะไท
ใกล้เปิดเทอมแล้วใช่ไหมเดี๋ยวไม่ทัน
โอ้...ถุงยางจะใส่บ้างดันลืมได้
พลาดท่าแล้วมีแต่ตายโทษมหันต์
ซวยแล้วตูจะรีดออกก็ไม่ทัน
มีอะไรในเลือดฉัน...หวั่นจริงๆ
นี่แหละหนอความเป็นชายสบายหรือ
แท้จริงแล้วก็คือทาษผู้หญิง
เจอะทีไรก็เสร็จ...เธอเด็ดจริง
แค่คืนเดียวก็ทิ้ง ได้สตังค์
เขาขายตัวให้เรา เราได้ไหม
ทุกอย่างมันไม่สดใสเหมือนในหนัง
ร้อยปัญหาเริ่มรุมเร้าเข้าประดัง
อนาคตคงจะพังอีกไม่นาน
เที่ยวผู้หญิงแท้จริงนั้นไม่ควร
แม้น้องนางช่างเชิญชวนป่วนสะท้าน
โปรดนึกถึงความเดือดร้อนก่อนทำการ
อยากสบายอยู่อีกนานอย่าไปทำ
ยิ่งมีลูกมีเมียที่รออยู่
ไอ้ตัวเราแอบมุดรูอยู่มืดค่ำ
สงสารเมียสงสารลูกตาดำๆ
ต้องรับผลการกระทำอีกเท่าไร
เราไม่เที่ยวมีไหมใครจะติดโรค
จะหยุดความเศร้าโศกอีกเท่าไหร่
จะหยุดการขายสาวขายหัวใจ
หยุดเสียหยุด...ได้ไหม....หยุดใจเรา
---------------------------------------------------------
แค่กลอนนะ ผมไม่เคยไปเที่ยวนะ สาบานได้
หน้าส่วนตัว
2114
