31 สิงหาคม 2547 11:22 น.
burst
หน้าต่างบานนั้น...เธอปิดไว้
อยู่ในห้องของหัวใจที่ว่างเปล่า
อบอวลไปด้วย...ความเศร้า
และรุมล้อมด้วยภาพเก่า...กัดกิน
ในห้องของเธอนั้น
อนาคตและปัจจุบัน...สูญสิ้น
ใครตะโกนเรียกไป...ไม่ได้ยิน
เธอจมอยู่กับมลทินในใจ
เปิดหน้าต่าง...มองทางนี้
เธอจะรู้ว่าโลกนี้...ยิ่งใหญ่
เธอจะรู้ว่าโลกนี้...ยังมีใคร
เธอจะรู้ว่าฉันไง...ยังคอยเธอ
เธอเจ็บเธอเก็บกดสักเท่าไหร่
ลองตะโกนบอกฉันได้...เสมอ
เปิดหน้าต่างออกไป...ใจของเธอ
เธอจะพบจะเจอความจริงใจ
ในห้องเก่าๆ และเงามืด
ชีวิตเธอจืดชืดเกินไปไหม
เปิดหน้าต่างดูสีสันกันเป็นไร
ยื่นมือมารับอุ่นไอดวงตะวัน
ฉันยืนรออยู่นี่ไง..นอกหน้าต่าง
อยู่กับอุ่นไอน้ำค้างกลางความฝัน
อยู่กับแสงเรืองรองของตะวัน
อยู่กับแสงดาวนับพันเป็นเพื่อนใจ
เธอลืมมันเถิดภาพเหล่านั้น
แล้วยื่นมือมาให้ฉันได้เข้าใกล้
จะกระซิบบอกเธอ...ด้วยหัวใจ
ว่าคนดี...ฉันอยู่นี่ไง....คนรักเธอ
----------------------------------------------------
แต่งให้แฟนของน้องชายครับ
27 สิงหาคม 2547 08:09 น.
burst
เคยไปแม่ฮ่องสอนกันมั้ย
ผ่านกี่โค้งเสี่ยงตายกันทั้งนั้น
เค้าร่ำลือว่ามีโค้งอยู่เป็นพัน
มันลำบากขนาดนั้นดูหวั่นใจ
แต่เชื่อไหมเล่า
บนเส้นทางทอดยาวเขาลือไว้
ยังไม่เท่าเส้นทางของหัวใจ
ที่พ้นโค้งสุดท้ายมาเนิ่นนาน
ในชีวิตสาวแก่แลไม่เห็น
ไหนจุดหมาย...มันยากเย็นน่าสงสาร
ฉันผ่านมากี่โค้งแล้วแห้วมานาน
ยืนชะเง้อมองผ่านด้วยหวั่นใจ
พ้นไปแล้วนะโค้งตรงท้ายสุด
ไม่มีใครสะดุดมาหมั้นหมาย
ไม่มีใครแว้บปิ๊งพักพิงใจ
ไม่มีใครรับไปสู่ปลายทาง
ฉันยืนโบกรถอยู่ทางตรง
โค้งสุดท้ายยังคงอยู่ห่างๆ
ได้แต่ยืนฉีกยิ้มอยู่ริมทาง
หวังลึกๆไว้บ้างคงจะมี.......(โธ่.....)
บนถนนที่ทอดยาว...ของสาวแก่
ใครหนอจะมาเหลียวแล...คนปูนนี้
เดินไปนอนกลางถนนดูซักที
ให้ใครเหยียบตายตรงนี้....ก็ช่างมัน
-----------------------------------------------------------
แต่งให้พี่สาวคนนึงในออฟฟิศน่ะครับ...อิอิ
27 สิงหาคม 2547 08:07 น.
burst
ที่ออฟฟิศมีผนังกางกั้นไว้
แบ่งสัดส่วนกันไปตามเหมาะสม
ใช้เวลานั่งทำงานมานานนม
เริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นมัน
ภาษาเรียกแตกต่าง ฝรั่งว่า
ศัพท์เค้าเรียกกันมา...พาติชั่น
แบ่งพวกเราให้ลงล็อค บล็อคของมัน
นั่งทำงานทุกวัน เป็นคอกไป
จวบจนเธอเข้ามานั่งข้าง-ข้าง
เมื่อสายตาเดินทางไปใกล้-ใกล้
ตาสบตาเริ่มเดินหน้าภาษาใจ
มองแล้วเริ่มหวั่นไหวไปทุกวัน
อยากจะมองเห็นอีกนิด ใกล้ชิดเธอ
ก็ดันติดที่เจอ ...พาติชั่น
คอยกั้นกลางระหว่างกันและกัน
เป็นขวากหนามสำหรับฉัน...รอสบตา
พาติชั่นสูงยาวราวเมตรครึ่ง
จะแอบมองแอบซึ้ง...ไม่เห็นหน้า
จะชะเง้อยืนมอง ยืนจ้องตา
ก็ละอายกลัวใครว่า..จ้องหน้าเอา
พาติชั่นกั้นรัก ใช่หักใจ
พาติชั่น กั้นใจ ที่ไหนเล่า
พาติชั่น กั้นกลางระหว่างเรา
ใช่จะกั้น ความเงียบเหงา.....ภายในใจ
พาติชั่นกั้นได้..กั้นไปเถิด
กั้นอย่างไร....ก็เกิดความรักได้
พาติชั่นกั้นกาง....กว้างเพียงใด
ก็มิอาจกั้นใจ....ให้รักเธอ
--------------------------------------------------------
เรื่องจริงของเพื่อนร่วมงานครับ
นั่งตรงข้ามกันจริงๆ เป็นแฟนกันไปแว้ววววววววว
25 สิงหาคม 2547 11:02 น.
burst
เปรี้ยวปาก....เป็นอาการเหมือนอยากกิน
ยามเมื่อท้องและลิ้นอยากอาหาร
จึงร่ำร้องให้ต้องออกอาการ
อยากกินเปรี้ยวกินหวานสำราญใจ
บ้างก็ใช้กรณีอยากจิบเหล้า
ให้น้ำเมาบรรเทาความอยากได้
ยามเปรี้ยวปากกี่ครั้งให้ชั่งใจ
อย่าปล่อยตามหัวใจเรียกร้องมา
ฉันเองก็เปรี้ยวปาก...อยู่เหมือนกัน
เปรี้ยวเสียจนปากเริ่มคันมาก่อนหน้า
ยามเห็นเธอเปรี้ยวปากอยากบอกมา
มันเปรี้ยวปาก...อยากบอกว่า...ฉันรักเธอ
เห็นเธอแล้วเข็ดฟันมันเริ่มช็อต
เห็นแล้วมันอยากจะกอดเธอเสมอ
เห็นแล้วมันไม่เห็น..เป็นอยากเจอ
เปรี้ยวถึงใจเลยนะเธอ..เจอของดี
ยามเปรี้ยวปากฉันอยากจะชิมรส
อยากชิมเธอให้หมดเสียตอนนี้
ตอนที่ใจร่ำร้องต้องขอที
เปรี้ยวปากอยาก....บอกซักที....ว่ารักใคร
25 สิงหาคม 2547 10:55 น.
burst
ปากหมา..หน้าหมา...ใจหมา
เราโมโหโกรธาเขาด่าให้
ชิชะ..เทียบคนกับหมาได้ยังไง
มีสี่ขาเสียเมื่อไหร่มาด่าทอ
คนกับหมาต่างกันเวลาไหน
ต่างกันตรงหัวใจใช่ไหมหนอ
คนเราคว้าไขว่ไม่เคยพอ
แถมมีเศร้ามีท้ออยู่ทุกวัน
คนเราหน้าไว้หลังหลอก
มีเท็จจริงกลิ้งกลอกอยู่อย่างนั้น
ฉลาดมากก็โกงมากเป็นประกัน
คนจึงมีหลายขั้นต่างกันไป
หมาล่ะมีกี่ขั้น
หมาล่ะมีชนชั้นเหมือนกันไหม
หมานิสัยไม่ดีเป็นยังไง
หมาโกงกินมีไหมอยากพบจัง
เราท่านเรียกหมาหนึ่ง...ซึ่งสูงค่า
ชื่อทองแดง...ท่านแจ้งมาแต่หนหลัง
พระราชดำรัสตรัสน่าฟัง
ชีวิตเรานี้ช่างต่างกันไกล
คุณทองแดงซื่อสัตย์กตัญญู
มีปัญญาฝึกรู้ควรสิ่งไหน
ไม่พลิกลิ้นฉ้อฉนเหมือนใครๆ
มีแต่ความจริงใจเสมอมา
คุณทองแดงเป็นหมาที่มีบุญ
พระเมตตาการุนย์ช่างสูงค่า
ด้วยพระกรุณาธิคุณกรุณา
ทองแดงจึงเห็นค่าควรสิ่งใด
คุณทองแดงตอบแทนด้วยความซื่อ
และยึดถือความภักดีมีที่ไหน
หมาทองแดงสี่ขายังรู้ใจ
ดีกว่าคนมากมายที่โกงกิน
ถวายสัตย์ปฏิญาว่าไม่โกง
แต่ลับหลังเขี้ยวโง้งกินหมดสิ้น
ทั้งอิฐหินปูนทรายไปถึงดิน
ปุ๋ยมันก็ยังกินอย่างไม่อาย
เงินทางด่วนหรือยาขององค์การ
มันยังแอบยังผลาญไปจนได้
แม้กระทั่งนมเลี้ยงเด็กยังไม่วาย
กินจนบ้านเมืองฉิบหายร้ายเกินทน
คุณทองแดงไม่เคยถวายสัตย์
แต่ทำดีเป็นกิจวัตร..ตอบแทนผล
ต่างกันไหม...ต่างอะไรกันกับคน
ที่ไม่มีแม้อดทน...จะทำดี
---------------------------------------------
อย่าทำอะไรให้อายหมานะครับ มันน่าอาย
หน้าส่วนตัว
892
