6 มิถุนายน 2546 15:36 น.
burst
มามะคนดีมาหาฉัน
อย่าตาแดงอย่างนั้นฉันหวั่นไหว
มาให้เช็ดน้ำมูกน้ำลาย
โอ๋...ใครนะทำร้ายเธอลงคอ
คนดี......โปรดมองตาฉัน
ยังห่วงใยอยู่ทุกวันรู้ไหมหนอ
ตอนสนุกคงไม่เห็นคนเฝ้ารอ
ตอนเธอเจ็บเธอท้อถึงจะมา
แต่ฉันก็ไม่เคยโกรธเธอ
และไม่เคยอยากเจอเสนอหน้า
วันนี้ที่เธอหอบเอาน้ำตา
และความเจ็บช้ำมาหาหน้าไม่อาย
ดูซิดูเธอตอนนี้......
เหมือนใจคอไม่ดี....โดนทำร้าย
แล้วฉันจะไปซ้ำเธอทำไม
มามะจะปลอบใจให้แก้วตา
ทีหลังอย่าดื้อนะจำไว้
จะไปหลงรักใครอย่าดูหน้า
คนเรารักรักที่ใจใช่เงินตรา
เชื่อที่เห็นอยู่ตรงหน้าอาจเสียใจ
ฉันคือคนที่ปลงต่อชีวิต
และไม่คิดจะเปลี่ยนเธอเป็นคนใหม่
ในวันนี้ที่เธอช้ำ...มาทำใจ
กลับมาหาฉันเมื่อไหร่ก็เหมือนเดิม
ฉันจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
คอยมอบขวัญกำลังใจให้เธอเพิ่ม
ผ้าเช็ดหน้า...ซับน้ำตาให้เหมือนเดิม
จนกว่าเธอจะเริ่มคืนกลับมา
.................................................................
เคยมีรุ่นน้องมีปัญหาชีวิตแล้วมาปรึกษา
รู้สึกถึงการเป็นพี่ชายที่แสนดีขึ้นมาทันใด
ประทับใจเหตุการณ์นั้นมากๆเลยครับ
6 มิถุนายน 2546 09:56 น.
burst
เรื่องมันมีอยู่ว่า..........
มีความรักมักบังตาพาให้หลง
หวังใจไว้ให้ความรักจักยืนยง
และมั่นคงดุจหินผานิรันดร์กาล
นั่นมันทฤษฎี
เพราะชีวิตไม่ได้มีแค่หอมหวาน
อนิจจังทุกขังไม่อยู่นาน
รักก็พ่ายแพ้ต่อกาลเวลา
รักทำให้ตาบอดกันทั้งคู่
มองไม่เห็นที่เป็นอยู่หลังใบหน้า
มันมีกันอยู่ 2 ตัวภาพมายา
ที่สร้างขึ้นมาหลอกตาก่อนคบกัน
หนึ่งในนั้นคือฉัน...ที่เป็นควาย
โง่ให้เขาหลอกได้อยู่อย่างนั้น
เป็นคนซื่อคนเซ่อแค่เจอกัน
ก็หลงรักเมามันไม่สนใคร
อีกหนึ่งนั้นคือเธอ....แรดเรียกพี่
อยู่ต่อหน้าเรียบร้อยดีเป็นไหนไหน
แว่บลับหลังนอขึ้นทุกคืนไป
เที่ยวไล่ล่าผู้ชายเป็นร้อยพัน
มันก็มีกันอยู่ 2 ตัว
กว่าจะรู้ว่าต้องกลัว..รัก..คำนั้น
ก็ยากเกินถอนใจให้ถอนทัน
เรื่องความรักครั้งนั้น....ก็จบลง
ก่อนจะรักดูหน่อยนะ...หลังหน้ากาก
เหตุเพราะความรักยากจะหยุดหลง
แต่โปรดตรองดูใจให้มั่นคง
เพื่อความรักจะยืนยงอย่างแท้จริง
5 มิถุนายน 2546 10:35 น.
burst
เงยหน้ามองฟ้าเห็นหน้าเธอ
ก้มลงกลับเจอความตกต่ำ
สิ่งหนึ่งรู้ซึ้งไว้ใส่ใจจำ
คือความจริงที่กลับทำร้ายจิตใจ
เสี้ยวลึกความรู้สึกที่พึงมี
คือรู้สึกดีดีและสดใส
เมื่อมีเธอเคียงข้างร่วมทางไป
ลอยอยู่บนฟ้าไกลดุจดวงดาว
ลืมตามองเราอย่างเศร้าโศก
ความจริงของโลกกลับปวดร้าว
น้ำตากระเซ็นเป็นทางยาว
นอนนิ่งเหน็บหนาวเพียงลำพัง
เมื่อเท้าติดดินกินข้าวแกง
หมดแล้วเรี่ยวแรงและความหวัง
อยากจะลืมเธอไป...ใจก็ยัง
แม้วิมานจะพังไปเมื่อวาน
ค่ำคืนหนึ่งหลังความรักถึงตอนจบ
นิยายรักติดลบกลบความหวาน
โอ้...กลิ่นหอมย้อมใจไม่ยาวนาน
ความรักไม่ทนทานสักเท่าไร
นอนกอดหมอนตอนนี้ไม่อบอุ่น
เมื่อไม่ได้กอดคุณไว้แนบไหล่
หมอนนุ่มๆมือขยุ้มกุมแนบใจ
แต่ข้างในร้อนเร่าเผาตัวเอง
เคยเข้มแข็งเท่าไหร่ใจเจ้าเอ๋ย
ก่อนนี้ไม่เคยท้อหนอคนเก่ง
ตอนนี้กลับหมดหวังนั่งฟังเพลง
มันโดนใจตัวเองทุกเพลงไป
น้ำตามันแปดเปื้อนเป็นเขื่อนแตก
ความรักแหลกใจร้าวกว่าคราวไหน
เข็ดแล้วเข็ดจริงๆ....กว่าสิ่งใด
กลัวแล้วกลัวจนตาย...ไม่อยากเจอ
----------------------------------------
ถ้าคุณเคยโดนบอกเลิก...คุณจะรู้สึกเหมือนผมนะครับ
5 มิถุนายน 2546 10:19 น.
burst
รองเท้าเบอร์ใหญ่ไป....ใส่ไม่เข้า
เสื้อยืดตัวเก่าไม่น่าใส่
กินก๋วยเตี๋ยวไม่ปรุงได้ยังไง
ซื้อรถมือสองมาใช้....มักไม่ทน
ยาสีฟันต้องมีฟลูออไรด์
ขับรถต้องชิดซ้ายของถนน
ของดีราคาแพงถึงจะทน
มีสุขก็ทุกข์ทนของคู่กัน
เหล่านี้แหละ.....เป็นปรัชญาของความรัก
เป็นตัวอย่างที่ดีนักของฉัน
ความรักมีเหตุผลในตัวมัน
ต้องเลือกต้องคัดสรรจึงเข้าใจ
ความรักคืออะไรฉันไม่รู้
และไม่อาจชี้ให้ดูให้เห็นได้
เรียนรู้รักไม่ยากหากเข้าใจ
ต้องทดลองตรองใจดูเอาเอง
ผมคิดว่าอะไรๆรอบๆตัว
มันก็มีเหตุผลของมัน ความรักก็เช่นกัน
- อย่างรองเท้าทนใส่คับๆก็เจ็บ
- เสื้อตัวเก่าๆก็เหมือนความรักที่ขาดการดูแลน่าเบื่อ
- การกินก๋วยเตี๋ยวก็เหมือนความรักที่ต้องปรุงแต่งให้น่ากินอยู่เสมอ
- รถมือสองก็คือความรักที่รับช่วงต่อมาจากคนอื่นมักไม่ทนทาน
- ยาสีฟันต้องมีฟลูออไรด์ก็เหมือนความรักต้องมีจุดเด่นและจุดดี
เป็นประโยชน์ต่อทุกคน
- การเคารพกฏจราจรก็เหมือนความรักที่ต้องเคารพกันไม่นอกใจ
- ของดีราคาแพงถึงจะทนก็เหมือนความรักที่มีค่า ต้องแลกมาอย่าง
ยากลำบากแต่อยู่นาน
เรื่องใกล้ๆตัวเหล่านี้มันมีเหตุผลนะ...และผมว่ามันเปรียบเทียบได้
กับปรัชญาของความรักได้เหมือนกัน
5 มิถุนายน 2546 10:16 น.
burst
เห็นกลอนเศร้ากลอนเหงาแล้วใจหาย
เห็นพรรณนามากมายในความเหงา
เห็นผู้คนหมองหม่นทนปวดร้าว
เห็นแต่คนซึมเซาเศร้ากันจัง
ถ้าคุณเหงาว้าเหว่ just say no!
อย่าเพิ่งร้องไห้โฮ...ยังมีหวัง
เราจะช่วยแต่งเติมเสริมพลัง
มาเข้าคอร์สซะบ้างเสริมแรงใจ
1. ต้องเข้าถึงเหตุแห่งทุกข์
2. ค้นหาความสุขอยู่ที่ไหน
3. ยอมรับความจริงที่เป็นไป
4. เตรียมตัวเริ่มต้นใหม่ให้ทันการ
5. เสริมสร้างกำลังใจ
6. ฝึกเอาไว้ให้กล้าหาญ
7. เดินหน้าชนอย่างทนทาน
8. เชี่ยวชาญความเจ็บใจ
ฝึกให้รู้อดทนชนปัญหา
จึงจะเห็นปัญญาอยู่ที่ไหน
อย่าจมกับกองทุกข์เข็ญให้เป็นไป
นั่นแหละความสุขใจที่แท้จริง
สิ่งต่างๆไม่เป็นไปอย่างที่คิด
เพราะชีวิตไม่สมบูรณ์ไปทุกสิ่ง
รักตัวเองนั่นแหล่ะแน่...และแท้จริง
เจอปัญหาอย่าวิ่งให้เผชิญ
ผมเป็นคนที่ไม่สบายใจมากๆถ้าเห็นคนอื่นๆมีทุกข์
แต่ก็ไม่อยากเป็นพระ มาคอยเทศน์บอกชาวบ้าน
เอาเป็นว่าแต่งกลอนนี้ให้ทุกคนที่แต่งกลอนด้วย
อารมณ์ผิดหวัง อกหัก เหงา เศร้า นะครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
หน้าส่วนตัว
1149
