11 มิถุนายน 2546 09:42 น.
burst
แปดโมงเช้าวันอังคารที่บ้านฉัน
เป็นวันดีวันสำคัญจำได้ไหม
วันนั้นคือวันที่ฉันคบเธอไง
เราตกลงกันไว้จะเป็นแฟน
หนึ่งเดือนผ่านสองเดือนผ่านไม่นานนัก
เธอเป็นคนที่ฉันรักและหวงแหน
และไม่อาจมีใครมาทดแทน
เธอก็กลายเป็นแฟนอย่างเต็มตัว
แปดโมงเช้าวันอังคารในวันหนึ่ง
ฉันจึงได้รู้ซึ้งถึงดีชั่ว
ตั้งแต่คบมาเท่าไหร่ไม่เคยกลัว
กว่าจะได้รู้ตัวก็สายไป
เพราะวันนั้นเป็นวันของเดือนหนึ่ง
วันที่ฉันรู้ซึ้งถึงรักใหม่
มันแอบมาทีหลังดังกว่าใคร
กลายเป็นคนคว้าเธอไปเจ็บใจจริง
เพราะวันนั้น...ของเดือนเตือนความจำ
คอยตอกย้ำสิ่งที่ทำมาทุกสิ่ง
ในโลกนี้จะมีใคร..ไหนรักจริง
เธอก็เป็นได้แค่ปลิง...ดูดแล้วไป
ทิ้งให้ฉันซูบซีดเพราะเสียเลือด
พอแห้งเหือดเธอดูดเลือดกับคนใหม่
ในวันนั้น...ของเดือน....ที่เตือนใจ
ฉันถูกหลอกเจียนตายเพราะใครทำ
อกหักแล้วอกหักอีก....นี่ล่ะน้อ..ซีวิตตตตต
10 มิถุนายน 2546 18:19 น.
burst
อย่าถามฉันเลยว่าเคยไหม
ที่คิดถึงจนสุดใจเกินห่วงหา
ถามฉันเถอะว่าเมื่อไหร่จะเลิกรา
จะชาตินี้หรือชาติหน้าไม่จืดจาง.......
อย่าถามฉันเลย...รักแค่ไหน
เกินกว่าความห่วงใยยามอ้างว้าง
แม้ห่างไกลไม่สนใจระยะทาง
จะไม่มีที่ว่างในหัวใจ
อย่าถามฉันเลย...ว่ากี่ครั้ง
ทั้งชีวิตก็ยังนับไม่ไหว
มันมากกว่าอัตราเต้นของหัวใจ
และมากกว่าสิ่งใดที่เห็นมา
อย่าถามฉันเลย...รุนแรงไหม
กี่พายุรวมไว้ยังยิ่งกว่า
แผ่นดินไหวฟ้าทลายไม่อาจมา
เทียบเท่ารักที่มีค่าให้กับเธอ
อย่าถามฉันเลย....ว่ารักใคร
ทั้งที่บอกเอาไว้อยู่เสมอ
คนที่ฉันนั้นรัก...และอยากเจอ
คนนั้นมัน...ไม่ใช่เธอ...อีกระเทย!!!
(ถูกกระเทยตามตื๊อนี่มันน่าเบื่อจิงว้อยยยย.....)
10 มิถุนายน 2546 09:40 น.
burst
ไอ้เธอมันคือนางแมวยั่วสวาท
เธอพิฆาตผู้ชายมาหลายที่
เป็นอาหารให้เธอมานานปี
เธอคนนี้เป็นตัวอันตราย
ปิดประกาศทั่วราชอาณาจักร
ระวังตัวอย่าไปรักเธอง่ายง่าย
จะเข้มแข็งแค่ไหนใจมลาย
ต้องหลงรักเธอจนได้...ตายเพราะเธอ
ไปไป....
ไปลงนรกซะเถิดที่รัก
ถึงยังอยากจะรักอยู่เสมอ
ถึงหลงใหลเผลอใจไปรักเธอ
ก็ไม่อยากจะเจอเธอจับกิน
เธอกินผู้ชายเป็นของหวาน
และยังคงเป็นอย่างนั้นไม่จบสิ้น
หากยังมีผู้ชายให้เธอกิน
หากเธอยังอร่อยลิ้นและเมามัน
หากฉันต้องเป็นอาหารของเธอ
แล้วจะต้องมาเจอคนอย่างฉัน
จะเป็นพยาธิดูดเลือดเธอทุกวัน
ดูดเลือดให้เธอนั้นหมดแรง
แล้วจะชอนจะไชถึงใจเธอ
ไปดูดเลือดใจเธอให้เหือดแห้ง
เป็นหนามในใจคอยทิ่มแทง
แก้แค้นที่กลั่นแกล้งแต่ผู้ชาย
ฉันจะกลายเป็นเซลล์มะเร็ง
เกาะกินตัวเธอเองให้อิ๊บอ๋าย
ไม่ให้ลิ้นได้รับรสผู้ชาย
จนกว่าเธอจะตายไปพร้อมกัน
ขอโทษทีฮะ...เผลอตัวโหดอีกแล้ว
คราวหลังจะไม่โหดขนาดนี้แล้วนะ (สัญญาแต่ไม่สาบาน)
10 มิถุนายน 2546 09:33 น.
burst
เค้าลือกันทั้งบางช่างซุบซิบ
มันคันยุบคันยิบที่ปากฉัน
เอ๊ะ!เค้าว่าเธอไว้ยังไงกัน
ไม่ใช่เรื่องของฉันยิ่งมันดี
อ๋อ....เค้าลือว่าเธอน่ะ...แรด
จึงสนุกชิด chat กับเรื่องนี้
จริงๆหน้าตาเธอก็ดี
แล้วไหงมีเรื่องแบบนี้มาเมาท์กัน
จะว่าบึ้กว่าทนคงไม่ใช่
ว่าเชื่องช้าเกินไปใช่เรื่องนั้น
คำว่า....แรด....มันมีเหตุของมัน
เธอน่ะแรด...เรื่องนั้น...เรื่องผู้ชาย
ฉันไม่ได้ปากร้ายเป็นชายจริง
แต่พอเจอผู้หญิงแบบใจง่าย
รักคนนี้ทิ้งคนโน้นชนกันตาย
เจอเรื่องจริงโหดร้ายกว่าข่าวลือ
แรด แรด แรด เธอแรด ขอ chat ต่อ
แรดเท่านั้นยังไม่พอใจอีกหรือ
หรือคราวนี้หายหน้าไปฝึกปรือ
ลบคราวลือ...ว่าแค่แรด...ยังน้อยไป!!
คำเตือน:ผู้หญิงแรดพอว่า ผู้ชายแรดน่ะ...ไม่ใช่ผู้ชายนะฮ้าาาาา....
10 มิถุนายน 2546 09:27 น.
burst
ครูด ครูด ครูด ครูด ครูด
เสียงชักโครกดูดไม่ลงถัง
เหมือนกับเสียงอะไรที่ทนฟัง
และไม่ต่างกับเสียงจากปากเธอ
ปากน่ะอมอะไรไว้ขยะแขยง
มันเน่าหนอนมีแมลงชอนอยู่เหรอ
ยามเปิดปากไม่อยากจะฟังเธอ
สิ่งที่เจอมันน่าระอาใจ
พูดให้ดีก็เป็นศรีอยู่ที่ปาก
พูดมากๆอาจฟังยากแต่ฟังไหว
พูดหมาๆนี่วาจา..เกินทำใจ
แถมเหม็นเน่าเจียนตายไม่อายคน
ยามเปิดปากให้แปรงฟันและแปรงใจ
ให้สะอาดผ่องใสจะได้ผล
ยามเมื่อพูดจะดึงดูดหัวใจคน
ให้อยากฟังอีกร้อยหนไม่ระอา
หน้าตาก็ไม่ดีปากยังเสีย
พูดให้เคลียร์ก็คือ...ปากยังหมา
อันสำเนียงส่อถึงกิริยา
ชาติตระกูลบ่งบอกว่าสอนยังไง
เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวสักคราวเถิด
อย่ามายั่วให้เกิดกิเลสได้
ยามโมโหจิ๊กโก๋ยังเกือบตาย
จึงขอเตือนด้วยเสียดาย....ชีวิตนึง
หน้าส่วนตัว
707
