3 ธันวาคม 2546 10:27 น.
burst
วันนี้ฉันโดนเธอทิ้ง
เป็นความจริงที่แสนโหดร้าย
เป็นช่วงเวลาที่น่าอาย
เป็นชีวิตลูกผู้ชายที่น่าชัง
วันเวลาดีดีผ่านไปแล้ว
เหลือไว้ก็แต่แห้วและความหลัง
เธอเป็นคนเปลี่ยนไปใจร้ายจัง
หมดแล้วหมดกำลังลูกผู้ชาย
ว่าแล้วมันมีอะไรอยู่แน่แน่
เธอถึงเลิกแคร์ฉันง่ายง่าย
มันคือคนพรากเธอไป
แล้วทิ้งฉันไว้ไม่ใยดี
ฉันไม่ใช่พระเอกหนังไทย
ถึงจะอวยพรเธอได้ในตอนนี้
นึกถึงภาพเธอจากไปทุกที
ขออวยพรซักทีให้แก่กัน
เจ้าประคู้น........ หากนรกมีจริง
ขอให้เธอถูกทิ้งอย่างฉัน
ขอให้รักบัดซบ....เลิกคบมัน
ขอให้รักขาดสะบั้นลงทันใด
หากฉันไม่สุขเธออย่าหวัง
จะหัวเราะทีหลังดีกว่าไหม
เฝ้ารอถึงวันนั้นอย่างตั้งใจ
แล้วจะหัวเราะให้เธอคนดี
เลิกกับฉันเธออย่าหวังจะสุขใจ
ถึงเธออาจสดใสในวันนี้
วันข้างหน้าหากฟ้ายังปราณี
ขอเห็นเธออีกที....ตาบวมแดง
----------------------------------------------------------------------------
อันนี้เป็นความแค้น เด็กและสตรีมีครรถ์อ่านแล้ว
รีบไปรดน้ำมนต์เจ็ดวัด อย่าลอกเลียนแบบครับ
ผมรู้มันไม่ดี แต่ผมรู้สึกอย่างนี้จริงๆ
2 ธันวาคม 2546 11:29 น.
burst
มีผู้นำฉลาดชาติพ้นภัย
มีผู้นำอย่างไรเป็นอย่างนั้น
หากวันนี้ติดคุก...ก็ช่างมัน
ขอเถอะขอ...ให้ฉัน ได้พูดไป
รัฐบาลเอื้ออาทรวอนท่านเถิด
สิ่งดีดีเลิศเลิศล้วนเกิดใหม่
ท่านก็เลือกก็สรรค์ปันคนไทย
ให้ก้าวหน้าก้าวไกลเป็นผลดี
แล้วใยขุดอบายมุขทุกข์ของชาติ
มาประกาศ..ถูกกฏหมาย..ขายอย่างนี้
ทั้งบ่อนไก่ คาสิโน โก้เต็มที
อีกรอเปิดซ่องกระหรี่...ดูมิงาม
จะเปิดโต๊ะพนันบอล...ลองนอนคิด
ว่าจะมีผลตามติดกี่คำถาม
ขุดหนอขุดมาทิ้ง สิ่งเลวทราม
หรือให้เค้าประนามหยามคนไทย
เราเมืองพุทธบริสุทธิ์และผุดผ่อง
เหตุไฉนกลับทำหมอง...ทำหม่นไหม้
กลับยอมรับสิ่งร้ายร้ายทำลายไทย
ให้เป็นของถูกใจชาวประชา
ก่อนไม่เคยเล่นหวยอยากรวยเบอร์
เดี๋ยวนี้เดินไปก็เจออยู่ตรงหน้า
เขียนมาสองสามตัวมั่วไปมา
ดูมอมเมากว่าเหล้ายาดูเกลื่อนเมือง
อีกหน่อยเปิดบ่อนไก่ คาสิโน
อ้างว่ามันดูโก้...ดูฟุ้งเฟื่อง
การพนันหวังมาสร้างความรุ่งเรือง
ยิ่งคิดก็แค้นเคือง...รัฐบาล
งานเอเปคผ่านไป..ไทยได้หน้า
ชาวประชาสุขสันต์ได้ฝันหวาน
อีกยาบ้าที่มอมเมามายาวนาน
ท่านก็ปราบจนสะท้านจนหายไป
สิ่งดีดีทำไว้..เราก็ชม
แต่สิ่งใดไม่นิยมเกินทนไหว
เราก็ขอวอนท่านเถิด..เกิดร่วมไทย
คิดถึงกันเข้าไว้..มันไม่ดี
อบายมุขคือปากทางความฉิบหาย
มีแต่เรื่องทำลาย..เรื่องบัดสี
หากให้ถูกกฎหมาย...หน่ายละซี
ชาติของเราคงป่นปี้หมดราคา
องค์สมเด็จเจ้าอยู่หัวท่านกลัวหนัก
ท่านก็รักท่านก็ห่วง...ทุกปวงข้าฯ
ท่านเป็นผู้นำประเทศ คัดเกรดมา
จะมุ่งนำชาวประชาไปทางใด
ฉุดลงเหว เอาความเลว มาขายของ
จะทำให้เรามัวหมองไปถึงไหน
ท่านอุตส่าห์ตั้งชื่อพรรค....ไทยรักไทย
แล้วท่านเอาหัวใจ...รักใครกัน
---------------------------------------------------
ผมดูรายการถึงลูกถึงคนมาหลายวันแล้ว
ผมไม่รู้รัฐบาลเอาอะไรมาคิดนะ เบื่อมาก
1 ธันวาคม 2546 14:40 น.
burst
ยี่สิบสี่ชั่วโมงในหนึ่งวัน
เธอจะเคยคิดถึงกันซักครั้งไหม
สามร้อยหกสิบห้าวัน...ผ่านไป
นับประสาอะไรจะพูดจา
ต่อให้ปีใหม่มาอีกกี่หน
ฉันก็ยังต้องเป็นคนถูกเมินค่า
เขาฉลองปีใหม่ไปกี่ครา
ฉันก็ยังถูกตราหน้าว่าถูกลืม
ได้ยินเสียงอวยพรเขาวอนไหว้
ฟังแล้วเหมือนจะสุขใจแต่ไม่ปลื้ม
อันความสุขที่ให้ไม่อาจยืม
ยังเป็นคนที่ถูกลืมอยู่ประจำ
อยากฉลองปีใหม่เหมือนใครเขา
แต่กลับอยู่อย่างเงียบเหงาและเจ็บช้ำ
คนธรรมดา...โลกว่า...ขี้เกียจจำ
เธอยิ่งกลับตอกย้ำต้องทำใจ
ใครอวยพรปีใหม่ขอให้รู้
ว่ายังมีฉันอยู่ไม่ไปไหน
คอยดูความสุขของเขา...อย่างเหงาใจ
เห็นความสุขผ่านไปปีต่อปี
อยากให้เธออวยพรถึงกันบ้าง
แม้ความหวังอาจเลือนลางอยู่อย่างนี้
ถึงมีหวังอยู่เล็กน้อยคอยจะมี
หวังว่าในชีวิตนี้...คงได้เจอ
---------------------------------------------------
คงมีคนอวยพรปีใหม่ผมบ้างนะครับ
1 ธันวาคม 2546 14:29 น.
burst
มาแล้วครับ..รถซาเล้ง...มาเซ้งของ
คนของใครไม่จับจองลองมาขาย
เปิดประตูสี่ห้องรับของตาย
ไม่ต้องการเชิญได้....ฝากขายมา
มีรักใหม่เบื่อรักเก่าเราชอบรับ
เชิญเถอะครับของของใครไม่ถือสา
เพราะของตายเราเคยเห็นเคยเป็นมา
จึงรู้ว่ายังมีค่าควรจะมี
เมื่อคุณเป็นของตายของคนอื่น
ถูกเขาขายเวรคืนส่งมานี่
โปรดจงรู้ว่าคุณเป็นคนโชคดี
เพราะหัวใจดวงนี้จะดูแล
เราจะรีไซเคิลเทิร์นคุณใหม่
เปลี่ยนอะไหล่เสริมให้ด้วยของแท้
ไม่ต้องร้องไม่ต้องบ้า...อย่างอแง
ถึงมือเรา...เราจะแก้ดีกว่าเดิม
หัวใจฉัน...แค่ซาเล้ง...เซ้งรักเก่า
แต่มีดีที่เราช่วยส่งเสริม
เปลี่ยนรักเก่าให้ไฉไล...ใสกว่าเดิม
เราช่วยเพิ่มความหวังกำลังใจ
อย่าเพิ่งท้อเมื่อถูกทิ้งลงกลางทาง
เรายังเป็นแสงสว่างช่วยคุณได้
ด้วยหัวอกเดียวกัน...ฉันเข้าใจ
ร่วมเดินทางด้วยหัวใจ.....ที่เหมือนกัน
--------------------------------------------------------------------------
สังคมคนอกหักด้วยกันน่าจะเข้าใจกันดีครับ
อยากให้คนอกหักมาเปิดสมาคม เราจะได้
เห็นอกเห็นใจกัน และอาจเกิดรักใหม่ที่ดี
กว่าเก่าได้นะ
1 ธันวาคม 2546 09:57 น.
burst
มีตังค์อยู่ห้าบาทยังอาจเอื้อม
ได้แต่มองตาเชื่อมยืนเกาะตู้
ปล่อยให้ตาดุ๊กดิ๊กกระดิกดู
ปากก็ร้องอู้หู!!! อยากได้จัง
เดี๋ยวพรุ่งนี้มากับแม่เราเล็งไว้
อีกไม่นานรอได้...พอมีหวัง
ไม่เป็นไรพรุ่งนี้มีกะตังค์
ตื่นเต้นจังพรุ่งนี้เป็นของเรา
แล้วก็ถึงวันนี้มาเดินห้าง
ดูท่าทางแม่ช่างแสนหงอยเหงา
ไม่เป็นไรคราวนี้ถึงทีเรา
ดึงมือแม่...เร็วเข้า....มาไวไว
แม่จ๋าแม่...หนูอยากได้เจ้าหุ่นยนต์
มันมีไฟมีปืนกลเดินเองได้
แถมรุ่นนี้ยังดูดีกว่าใครใคร
มันยังแปลงร่างได้เป็นเครื่องบิน
แม่ยังทำท่าเฉยดูระอา
ไม้ต่อไป...เปลี่ยนท่ามานอนดิ้น
ตะโกนร้องออกไปให้ได้ยิน
มีท่าไหนใส่ให้สิ้นให้รู้กัน
หนูจะเอาหนูจะเอาเข้าใจมั้ย
แค่หุ่นยนต์ตัวใหม่...เอาตัวนั้น
แม่ใจร้าย....ไม่ซื้อให้...อยากได้มัน
ไม่รู้ล่ะ...เอาตัวนั้น....มาไวไว
แม่ประคองกอดไว้ซับน้ำตา
เอาล่ะหนอ...คราวหน้า...แม่ซื้อให้
เดี๋ยวสิ้นเดือนเงินเดือนออกเมื่อไร
แม่จะพามาใหม่ซื้อให้เลย
หวนนึกถึงวันนั้น.......
นึกถึงหน้าแม่ทำหน้าตาเฉย
มาวันนี้....อนาถหนอ...มันคุ้นเคย
มันจับใจเจ้าเอยบางเวลา
เงินทองกว่าจะหาแสนลำบาก
ต้องอดอดอยากอยากยากจะหา
แต่เห็นลูกอยากได้มีน้ำตา
ให้ลำบากก็ต้องหามาเอาใจ
นึกถึงหุ่นยนต์ตัวนั้น............
แลกได้ไหมกับรางวัลอันยิ่งใหญ่
แลกกับน้ำใจแม่...แน่กว่าใคร
มันจะเพียงพอไหมได้ทดแทน
อยากจะกลับไปลบอดีตเก่า
รับไออุ่นขอบเขาในอ้อมแขน
จะหุ่นยนต์กี่ล้านตัวไม่อาจแทน
พระคุณแม่ดุจแผ่นฟ้ากว้างไกล
ไม่มีแม่ซื้อหุ่นยนต์ให้อีกแล้ว
น้ำตาของลูกแก้ว...ช่วยได้ไหม
ยังไม่ทันตอบแทนคุณ...แม่สิ้นใจ
อย่าปล่อยให้สายไป.....เกินแทนคุณ
หน้าส่วนตัว
874
