7 ธันวาคม 2546 13:55 น.
burst
หากมะนาวกลับหวาน....น้ำตาลขม
มันคงไม่น่าชื่นชมสักเท่าไหร่
รสชาติที่เคยเลี่ยนกลับเปลี่ยนไป
กลายเป็นรสชาติใหม่ไม่น่ากิน
ชีวิตมะนาวหวาน...น้ำตาลขม
ก็คงไม่น่าชื่นชมสำหรับลิ้น
จะมีใครอยากจับต้องอยากลองกิน
เหมือนกับมีมลทินเกาะตามตัว
เพราะชีวิตไม่ใช่ฮอลล์รสน้ำผึ้ง
สิ่งที่ไม่อาจคาดถึงมีอยู่ทั่ว
อาจต้องฝืนให้ถึงฝั่งทั้งที่กลัว
อาจต้องแลกกับเจ็บตัวและเจ็บใจ
อย่าไปยึดติดรสชาติของชีวิต
มีสุขแล้วลองคิดดูเสียใหม่
ในด้านมืดของชีวิตคิดทำใจ
ว่ายังต้องมีอะไรให้ฝ่าฟัน
แม้มะนาวจะหวาน...น้ำตาลขม
อาจจะไม่น่าชื่นชมในรสนั้น
ก็ยังดีที่ได้ลิ้มรสมัน
ได้รู้ผล...สิ่งใดนั้นมันไม่ดี
อย่างน้อยๆได้เป็นคนก็บุญนัก
แม้ไม่สมหวังในรักอยู่อย่างนี้
ก็ยังดีกว่าเป็นฝุ่นผงธุลี
ที่ไม่อาจยินดีในสิ่งใด
อันหวานอมขมกลืนฝืนไปเถอะ
ชีวิตมันอาจเลอะเทอะไม่ผ่องใส
มีให้ชมให้ชิม...พออิ่มใจ
จะได้รู้เอาไว้....รสของคน
6 ธันวาคม 2546 12:25 น.
burst
อยากเปิดสูตรตำรามาสอนหญิง
ให้รู้แท้รู้จริงยิ่งสิ่งไหน
ให้สมความเป็นกุลสตรีไทย
พึงรู้ไว้และใส่ใจคอยทำตาม
อันว่าโลกเปลี่ยนไปตามเวลา
ทั้งล้วนมากปัญหามากคำถาม
จึงต้องมี advance อยู่ทุกยาม
อย่าไปสนเลยความตำราเดิม
ขอบัญญัติคำใหม่ไว้ตรงนี้
ให้มันเพิ่มรสดี degree เสริม
หยิบนู่นนิดนี่หน่อยคอยแต่งเติม
จะช่วยเพิ่มความเป็นหญิงยุคสองพัน
ว่าด้วยหญิงยุคนี้ช่างดีนัก
พึงตระหนักว่าความรักคือความฝัน
ได้แต่หวัง...หวังไป...ไม่ได้มัน
รักบริสุทธิ์เช่นนั้นมันไม่มี
หมดยุคแล้วของรักกัดก้อนเกลือ
เพราะไม่เหลืออะไรถึงยุคนี้
แล้วพ่อแม่อยู่ข้างหลังทำไงดี
หากไม่มีเงินทองของนอกกาย
ให้รักนวลเอาไว้นะน้องหญิง
อย่าเผลอใจให้เขาทิ้งเอาง่ายๆ
หากรักนวลพึงเสนอให้กับชาย
ว่าเอาเงินทิ้งไว้...เชิญได้เลย
ไปเถอะไป...หญิงยุคใหม่ไม่ต้องง้อ
นั่งนับเงินเพียงรออยู่เฉยๆ
ยิ่งมีดีที่รูปกายสบายเลย
ราชรถมาเกยสบายใจ
พึงรักนวล...เสนอตัว...อย่ามั่วมาก
อนาคตจะลำบากตกยากได้
มั่วกับคนมีเงินอย่าเพลินไป
เก็บเงินทองเอาไว้...ยามชรา
ตอนนั้นแล้วคงไม่สวยคงไม่สด
คงจะไม่งามงดสมคุณค่า
ดังนั้นพึงกอบโกย...ก่อนโรยรา
เก็บเงินไว้...ดึงหน้า...อย่าหย่อนยาน
6 ธันวาคม 2546 01:00 น.
burst
ใครจะโหดจะเหี้ยมมิเทียมเขา
เราก็เป็นของเราอยู่อย่างนี้
ใครท้าต่อยท้าชนหรือท้าตี
เราก็หนีหลบหน้าไปไกลไกล
รูปไม่หล่อพ่อไม่รวยซวยแต่เกิด
ด้วยกำเนิดยากจนก็ทนไว้
เอาความเงียบสยบความเป็นไป
แท้ที่จริงกลัวตายและใจดี
ถึงกลอนโหดกลอนโฉดก็แค่กลอน
ยังยึดมั่นคำสอนทุกวันนี้
พ่อสอนไว้ให้ลูกคิด-ทำดี
แม่สอนไว้ชีวิตนี้อย่าแกล้งใคร
แค่พูดไทยพูดได้หนึ่งภาษา
เขียนหนังสือพอเฮฮาพอทำได้
การศึกษาแค่ปริญญาในเมืองไทย
จบมาแล้วแค่พอใจจะแต่งกลอน
หากกลอนผมไปด่าพ่อแม่ใคร
จงรู้ไว้ว่าไม่ได้ขัดคำสอน
ผมแค่ฝากข้อคิดไว้ในบทกลอน
อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนจะเข้าใจ
กลอนของผมในสังคมอาจไม่ชอบ
หรือบางคนตีกรอบว่าหมั่นไส้
หรือบางคนอาจยิ่งด่าว่าแรงไป
ผมก็คงทำได้แค่ทำเมิน
ด้วยพวกเรามีกลอนเป็นภาษา
ยิ่งพอเค้าชมมาผมก็เขิน
อยากจะแต่งกลอนใหม่มาให้เพลิน
มิใช่เรื่องบังเอิญแต่ตั้งใจ
หากพี่น้องเว็บนี้รังเกียจผม
หรือสังคมไม่ชอบก็บอกได้
ผมจะอยู่ให้คนด่าทำไม
อยากให้ผมรีบไป.....บอกดีดี
แต่ตอนนี้ไล่ยังไงก็ไม่ไป
เพราะหัวใจของผมอยู่ที่นี่
อยู่ด้วยใจที่มีรักในกวี
อยู่ด้วยรักน้องพี่ทุกทุกคน
4 ธันวาคม 2546 10:39 น.
burst
ฉันเป็นคนมีสมอง
มีจิตใจไว้ตรึกตรองกรองเหตุผล
แต่ถึงไง...ฉันก็คน
มีว้าวุ่นสับสนเป็นเหมือนกัน
อย่าบีบให้ต้องเลือกได้ไหม
อย่าบังคับจิตใจขนาดนั้น
ให้ต้องเลือกเอาสิ่งใดในทันควัน
มันช่างยากสำหรับฉัน...มันจนใจ
คนหนึ่งหน้าตาดีมีสง่า
กิริยาวาจาแสนสดใส
จะตีค่าเธอก็แพงไป
ยากจะเอามาได้เป็นรางวัล
อีกคนหนึ่งดูธรรมดา
กิริยาวาจาก็งั้นๆ
แต่ค่าเธอพอสูสีพอดีกัน
คงจะพอได้เธอนั้นอย่างแน่นอน
ตัดสินใจอย่างไรดี
หัวใจที่มีมันรุ่มร้อน
อย่าบังคับให้ใจฉันสั่นคลอน
ให้เหตุผลหรือวิงวอนประการใด
ตัดสินใจเงื้อมือ
หวังว่าคือครั้งสุดท้าย
ลูกบอลสองลูกขว้างออกไป
เธอตกน้ำ...อุ๊ยตาย...ได้คู่เลย
---------------------------------------------------------------------
คือไปเล่นปาลูกบอลสาวน้อยตกน้ำน่ะครับ
สนุกดีนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
3 ธันวาคม 2546 10:37 น.
burst
หัวใจตายด้านเพราะคานทับ
ไม่กล้าเปิดรับรักจากไหน
ไม่สนความรักจากผู้ใด
ตอกตะปูปิดกลอนไว้ห้ามเข้ามา
รักของฉันเป็นหมันเพราะกิเลส
เพราะว่าเธอเป็นเหตุมาก่อนหน้า
เธอรักฉันแล้วจับตอนแต่ก่อนมา
หัวใจฉันจึงเย็นชาไม่ได้การ
ใช้ไม่ได้แล้วใจ...กลายเป็นหมัน
ถูกตัดความสัมพันธ์ให้พ้นผ่าน
ใจจึงไม่อาจมีรัก...ทนดักดาน
เป็นหัวใจน่ารำคาญของหลายคน
รักจริงใจแค่ไหนก็ไร้ค่า
ถึงสวยสมหน้าตาก็ไร้ผล
คนเป็นหมันที่หัวใจ...แสนมืดมน
อยู่อย่างไร้ตัวตน...ค้นหัวใจ
กายเป็นหมันเทียบใจที่เป็นหมัน
อันไหนแย่กว่ากันเธอรู้ไหม
กายเป็นหมันยังอาจปันใจรักใคร
แต่เป็นหมันที่หัวใจ....มันด้านชา
ปฏิเสธรับรักร้อยเปอร์เซ็นต์
ไม่รู้ร้อนรู้เย็นไม่เห็นค่า
ใจเป็นหมันหมดสิทธิ์ฝันแต่นานมา
ไม่รักใครดีกว่า....ชาที่ใจ
หน้าส่วนตัว
1041
