26 สิงหาคม 2545 11:24 น.
burst
ฝนโปรยปรายเป็นสายทอง
ชื่นชีวาเราทั้งผองได้อาศัย
ความชุ่มเย็นแห่งหยาดฝนชโลมใจ
ที่เคยร้อนผ่อนคลายหายทันที
ฝนโปรยปรายเป็นห่าฝน
ชักดูชอบกลแล้วคราวนี้
ชักไม่ชื่นชีวาเหมือนเคยมี
หนาวๆร้อนๆขึ้นทุกทีที่เห็นมัน
ฝนโปรยปรายยังไม่หมด
ชักรันทดแล้วตัวฉัน
ไร่นาพืชสวนอีกเป็นพัน
ธรรมชาติลงทัณฑ์กันหรือไง
ฝนโปรยปรายไปเรื่อยๆ
ฝนจ๋าเหนื่อยบ้างเป็นไหม
นั่งมองฟ้ามองฝนอย่างจนใจ
ดูพืชสวนนาไร่เล่นน้ำกัน
ฝนโปรยปรายลงมาจนท่วมทุ่ง
เห็นท่อนซุงลอยล่องมาหาฉัน
พัดบ้านเรือนพี่น้องนั่งมองมัน
ทะเลโคลนพัดบ้านฉันหายทันตา
วันที่ฝนตก.....ไหลลงท่วมหน้าต่าง
ได้แต่มองตาค้าง....อย่างไร้ค่า
สยองใจทุกครั้งยามฝนมา
อย่างนี้แล้งดีกว่า....มาปวดใจ
22 สิงหาคม 2545 15:27 น.
burst
เธอจะไปทำอะไร...เรื่องของเธอ
จะบ่นจะเพ้อฉันไม่ว่า
ขอแค่นี้.....แค่มีเวลา
จะไม่ขอเกินกว่า...สามนาที
ฉันทุ่มเทมากเท่าไหร่
ทุ่มไปหมดทั้งหัวใจ..ข้างในนี้
แทบไม่มีเวลามาใยดี
หรือดูแลตัวเองที่ขาดแรงใจ
มีเท่าไหร่ก็ใส่ให้หมด
ที่เหลือเก็บกดอดทนไว้
ณ เวลานี้....ต่อไป
ฉันขอได้ไหม...สามนาที
ขอเวลาให้ฉันบ้าง
รักคงไม่จืดจางหรอกแค่นี้
อ้า....น้ำร้อนเดือดพอดี
ขอเวลาต้มบะหมี่ก่อนแล้วกัน.....เด้อคั่บ......
เค้าว่ามีมาม่าต้มยำน้ำข้นออกแล้วนะ ลองดูสิครับ
เอ้ย..ไม่ใช่สิ ลองกินสิครับ ดูเฉยๆไม่อิ่มหรอก 555...666...
21 สิงหาคม 2545 10:09 น.
burst
เมื่อวานโลกดูสดใส
ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเหมือนฝัน
มองทางไหนสุขใจทั้งวัน
ยิ้มหัวเราะอยู่อย่างนั้นสบายใจ
แค่เพียงสายตาของเธอ
และรอยยิ้มมีเสมอยามอยู่ใกล้
คำพูดหวานๆซาบซ่านใจ
มันทำให้โลกสดใสในทันที
เธอเป็นเหมือนนางฟ้านางสวรรค์
ที่บังเอิญเจอกันบนโลกนี้
ทำให้ฉันเจอสิ่งดีดี
เปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ให้งามตา
วันนี้เธอ...ไม่ใช่
สิ่งต่างๆเปลี่ยนไปเหมือนไร้ค่า
เกิดอะไรขึ้นในวันต่อมา
ไหนล่ะ...นางฟ้า....เธอหายไป
โลกกลายเป็นเริงโลกีย์
เคยสนุกกลับมีแต่หมองไหม้
เธอมั่วเหล้ามั่วยามั่วกับใคร
นางฟ้าจ๋า.....เธอเปลี่ยนไปเป็นใครกัน
กลายเป็นซาตานเป็น devil
แต่งตัววาบหวิว...ให้ชายฝัน
เธอฟาดเรียบเรียงหน้ามาทุกๆวัน
เธอเปลี่ยนไปจนฉันต้องหวาดกลัว
อนิจจาอย่ายือถือกับคนใด
มัน balance กันไหม...ดีกับชั่ว
วันหนึ่งวันใดใจของตัว
อาจจะมืดสลัวถูกครอบงำ
20 สิงหาคม 2545 15:43 น.
burst
หากว่า.......พอมีใจ
ช่วยบอกใบ้ซักนิดว่าคิดถึง
หรือส่งตาปิ๊งปั๊งซักครั้งนึง
พอให้ฉันรู้ซึ้งว่ารักกัน
ส่งซิกแนลมาหน่อยได้ไหม
ผ้าเช็ดหน้ามีมั้ย...ทิ้งให้ฉัน
หรือกัดปากส่งตาหวานให้แก่กัน
ส่งจูบมาบอกฉันให้รู้ตัว
ทำเป็นอายเป็นเขินทำเมินหน้า
หลบซอกหลืบบังตาเงาสลัว
เอาแต่ไม่กล้าไม่กล้า....หากว่ากลัว
ใครจะมารักตัว....รู้ได้ไง
หากว่า.....คิดรักกัน
ส่งจดหมายบอกกันก็พอไหว
ลายมืออ่านไม่ออกไม่เป็นไร
จ้างเค้าพิมพ์ก็ได้...คงไม่แพง
แต่หากว่า...มันยากนัก
ทำอะไรก็ลำบากเหมือนโดนแกล้ง
แค่เธอเอียงอายหน้าตาแดง
ฉันก็พอรู้แจ้งว่าเป็นไง
หากฉันโผหอมแก้มขวา
แล้วเชยคางมาหอมแก้มซ้าย
ตอนนั้นให้เธอคิดในใจ
แล้วหอมตอบได้ไหม...แทนบอกกัน
20 สิงหาคม 2545 14:10 น.
burst
แม่น้ำน้อยรวมสายเป็นทะเล
คลื่นลมหันเหตามลมหวน
เสียงหริ่งเรไรรัญจวน
เหมือนหนึ่งป่าชวนชื่นชมไพร
ฝนตกเป็นสายเป็นห่าฝน
เติมความชื่นฉ่ำบนผืนหญ้าใหม่
ให้แตกผลิใบอ่อนอยู่ทั่วไป
พืชพันธุ์เติบใหญ่ใต้ใบบัง
เถาวัลย์เกาะกิ่งก้านใบ
โผพันต้นใหญ่ไว้เบื้องหลัง
ชูช่อสูงชลูดเพื่อต้นยัง
อาศัยใบบังและงอกงาม
นี่แหละเพื่อน...คือปรัชญา
คือคำตอบของที่มาล้านคำถาม
ความเป็นเพื่อน....คือความงดงาม
คือทุกยามที่ได้อาศัยกัน
เฉกเช่นพืชพันธุ์น้อยใหญ่
ที่แตกกิ่งก้านใบอย่างสุขสันต์
เป็นป่าใหญ่ได้ด้วยมีกัน
วัฏจักรเปลี่ยนผันยังคงทน
เราจะเติบใหญ่ไปด้วยกัน
รับแสงตะวันและสายฝน
มิตรภาพความเป็นเพื่อนเวียนวน
เฉกเช่นคนพึ่งพาอย่างจริงใจ
หน้าส่วนตัว
529
