2 สิงหาคม 2545 17:17 น.
burst
กติกามีอยู่ว่าถ้ามีรัก
อย่าทุ่มเทมากนักอาจไร้ค่า
อย่าได้หวังว่าจะสุขทุกเวลา
เธอคือตัวกติกาที่น่ากลัว
เริ่มรอบนี้รอบแรกและสุดท้าย
เกมความรักทำลายอย่าได้มั่ว
ทุกคำตอบปลายทางช่างมืดมัว
ผิดแล้วมันเข้าตัวให้ระวัง
แม้ทำดีเท่าไหร่ในรอบแรก
คงไม่แปลกหากจะแย่ในรอบหลัง
ทุกย่างก้าวความรักนี้ไม่จีรัง
อย่าทำให้เธอผิดหวังแม้ซักที
โดนกำจัดออกไปจนเหลือหนึ่ง
จนมาถึงตาฉันบ้างคราวนี้
อยู่ที่ว่าเธอจะเลือกใครดี
แล้วสุดท้ายคราวนี้ก็เป็นจริง
สิ่งที่ทำดีมาทุกๆรอบ
คือคำตอบแทนคำทุกๆสิ่ง
ต้องก้มหน้าเดินจากไปไม่ท้วงติง
ฉันเป็นจุดอ่อนจริงๆ....ในใจเธอ
2 สิงหาคม 2545 15:12 น.
burst
เปี่ยมไปด้วยความชั่วช้า
รู้คุณค่าแห่งเธอ
เพราะตัวเธอ...คือกาลกิณี
กิริยาโสมม
บัดซบเลวสิ้นดี
สิ่งเหล่านี้...ล้วนมีอยู่ในเธอ.......
(เริ่มด้วยทำนองประกวดนางสาวไทย)
ยามแรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
พอเวลาเนิ่นนานมันเริ่มขม
ณ ยามนี้ยิ้มรื่นแต่อกตรม
เพราะไม่สบอารมณ์เลยจริงๆ
ก่อนนั้นเธอสวยปานนางสาวไทย
สมกุลสตรีไทยที่เป็นหญิง
เธอเด็ดขาดบาดใจฉันจริงๆ
ได้มาแนบแอบอิงเป็นบุญตา
อยู่ต่อไปลายชักเห็น
เช้าก็หายบ่ายไม่เห็นเลยใบหน้า
เดี๋ยวเข้าบ่อน เดี๋ยวชอปปิ้ง เพลินอุรา
อีกบุหรี่เหล้ายาเธอก็เอา
เพิ่งเห็นแท้เห็นจริงก็คราวนี้
ตอนคราวที่จับได้...เธอสวมเขา
นี่หรือคนเคยสวยถูกใจเรา
นี่หรือคนที่เขาจะรักกัน
รู้พิษแท้...ความสวยก็เมื่อสาย
หมดแล้วความเป็นชายในตัวฉัน
หมดแล้วหมดศักดิ์ศรีเคยมีกัน
เธอสวยเกินกว่าฉันคาดคะเน
อย่าดูคนที่ภายนอกเลยนะครับ
ดูอย่างผม หน้าตาไม่ดี แต่ใจดี๊ดี..น่ารักออก
2 สิงหาคม 2545 11:21 น.
burst
ฉันเป็นคนมีสมอง
มีจิตใจไว้ตรึกตรองกรองเหตุผล
แต่ถึงไง...ฉันก็คน
มีว้าวุ่นสับสนเป็นเหมือนกัน
อย่าบีบให้ต้องเลือกได้ไหม
อย่าบังคับจิตใจขนาดนั้น
ให้ต้องเลือกเอาสิ่งใดในทันควัน
มันช่างยากสำหรับฉัน...มันจนใจ
คนหนึ่งหน้าตาดีมีสง่า
กิริยาวาจาแสนสดใส
จะตีค่าเธอก็แพงไป
ยากจะเอามาได้เป็นรางวัล
อีกคนหนึ่งดูธรรมดา
กิริยาวาจาก็งั้นๆ
แต่ค่าเธอพอสูสีพอดีกัน
คงจะพอได้เธอนั้นอย่างแน่นอน
ตัดสินใจอย่างไรดี
หัวใจที่มีมันรุ่มร้อน
อย่าบังคับให้ใจฉันสั่นคลอน
ให้เหตุผลหรือวิงวอนประการใด
ตัดสินใจเงื้อมือ
หวังว่าคือครั้งสุดท้าย
ลูกบอลสองลูกขว้างออกไป
เธอตกน้ำ...อุ๊ยตาย...ได้คู่เลย
คือไปเล่นปาลูกบอลสาวน้อยตกน้ำน่ะครับ
สนุกดีนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
1 สิงหาคม 2545 16:58 น.
burst
เป็นใครเปลี่ยนแปลงก็ปลง
ใครเล่ายืนยงปลงไว้
บางสิ่งผิดแผกแปลกไป
ปรับบ้างตามสมัยเป็นบางที
แปดเปื้อนกิเลสตัณหา
ล้วนเป็นธรรมดาของคนนี้
ป่าที่ยังเคยเขียวขจี
ฤดูกาลยังเปลี่ยนสีเปลี่ยนใบ
ปรุงแต่งแปลงตนเป็นคนดี
เลวบ้างเป็นบางทีก็มีได้
ใช่เป็นกุ้งหอยปูปลาเมื่อไร
คนเป็นคนเปลี่ยนไปตามเวลา
เพียงแค่ปลอมแค่แปลงแต่งภายนอก
มิได้บอกสิ่งที่เห็นเป็นแต่หน้า
ในใจยังเปล่งปลั่งด้วยศรัทธา
เป็นแต่ดีเพียงหน้าให้ถึงใจ
ปราชญ์เปรื่องในเรื่องควรฉลาด
เก่งกาจดุจปราชญ์ควรคิดได้
ใช้ความดีความรู้เป็นคู่ใจ
จะเป็นคนเช่นไรไม่เปลี่ยนแปลง
โลกก็เปลี่ยนกาลก็แปรไม่แท้หนอ
อย่าเป็นคนที่รออย่างแห้งแล้ง
ปรับให้เห็นเป็นไปเมื่อเปลี่ยนแปลง
เป็นคนดีฉลาดแจ้งแห่งปัญญา
1 สิงหาคม 2545 11:53 น.
burst
เคยไปแม่ฮ่องสอนกันมั้ย
ผ่านกี่โค้งเสี่ยงตายกันทั้งนั้น
เค้าร่ำลือว่ามีโค้งอยู่เป็นพัน
มันลำบากขนาดนั้นดูหวั่นใจ
แต่เชื่อไหมเล่า
บนเส้นทางทอดยาวเขาลือให้
ยังไม่เท่าเส้นทางของหัวใจ
ที่พ้นโค้งสุดท้ายมาเนิ่นนาน
ในชีวิตสาวแก่แลไม่เห็น
ไหนจุดหมาย...มันยากเย็นเป็นแค่ฝัน
ฉันผ่านมากี่โค้งแล้วแห้วทุกวัน
ยืนชะเง้อมองอย่างนั้นด้วยหวั่นใจ
พ้นไปแล้วนะโค้งตรงท้ายสุด
ไม่มีใครสะดุดมาหมั้นหมาย
ไม่มีใครแว้บปิ๊งพักพิงใจ
ไม่มีใครรับไปสู่ปลายทาง
ฉันยืนโบกรถอยู่ทางตรง
โค้งสุดท้ายยังคงอยู่ห่างๆ
ได้แต่ยืนฉีกยิ้มอยู่ริมทาง
หวังลึกๆไว้บ้างคงจะมี
บนถนนที่ทอดยาว...ของสาวแก่
ใครหนอจะมาเหลียวแล...คนปูนนี้
เดินไปนอนกลางถนนดูซักที
ให้ใครเหยียบตายตรงนี้....ก็ช่างมัน
หน้าส่วนตัว
587
