15 กรกฎาคม 2545 14:47 น.
burst
จรดปากกาปล่อยวาจาเป็นอักษร
มาร้อยเรียงสำเนียงกลอนวอนหวานหวาน
ให้ซึ้งรับจับใจในวันวาน
และตราตรึงนิรันดร์กาลในหัวใใจ
เลือกกระดาษสีชมพูดูหรูดี
แถมน่ารักออกอย่างนี้ดูสดใส
มีกลิ่นหอมอ่อนอ่อนเพื่อผ่อนคลาย
หมึกปากกายังไม่วายกลิ่นละมุน
เขียนหนึ่งบทแทนคำรักนับหมื่นพัน
ให้เธอล่องลอยดุจฝันเหมือนปุยนุ่น
ให้กรุ่นรักอบไอในใจคุณ
กลอนหวานหวานที่ลงทุนทั้งหัวใจ
มันผ่านไปนานแล้ว..........
นานจนฉันแน่แน่วเกินสงสัย
กลอนหวานหวานในวันนั้นสะท้านใจ
แทบอาเจียนนึกคราใด....ทำร้ายกัน
ตอนนั้นมันแต่งไปได้ยังไง
ไปโดนเล่ห์เสน่ห์ใด...ไหงเป็นงั้น
ตั้งแต่เกิดก็เพิ่งรู้คุณค่ามัน
ว่าไอ้กลอนบทนั้น....เป็นยังไง
คำหวานหวานที่หว่านไว้เป็นกลอน
มันคุ้มค่ากับที่ย้อนคืนมาไหม
ต่อให้หวานกว่านั้นอีกเท่าไร
ก็ไม่อาจดึงใจมารักกัน
อ่านไปก็เท่านั้น....กลอนวันนี้
ไม่เหลือแล้วสิ่งดีดีในกลอนนั้น
ที่เคยหวานเจียนตาย...เสียดายมัน
รู้อย่างนี้.......ไม่รักกัน......ก็คงดี
ให้จ๊ะจ๋า...โอ้ที่รัก....รักนิรันดร์
คำเพราะเพราะอย่างนั้น...ในวันนี้
เพียงแค่คิดจะแต่ง....ขึ้นซักที
เป็นไมเกรนขึ้นอย่างนี้....ไม่ดีเลย
12 กรกฎาคม 2545 14:10 น.
burst
ตีราคาของเธอไว้สองบาท
ไม่เผื่อเกินเผื่อขาดพอแลกได้
ไข่ซักฟองขนาดกลางพอชั่งใจ
ว่าแล้วแลกเธอไปไม่รอรี
ได้ไข่มาทอดกินพอลิ้มรส
แค่ได้ซอสสองหยดก็เข้าที่
ไม่ถึงอิ่มได้ชิมก็ยังดี
ก็ยังสมกว่าที่เคยมีเธอ
เธอทำตัวไว้ยังไงไม่ต้องบอก
ที่พลิกลิ้นกลิ้งกลอกอยู่เสมอ
ตั้งแต่คบยังไม่เคยเชื่อใจเธอ
เกิดมาก็เพิ่งพบเจอคนหลายใจ
ไข่หนึ่งฟองยังมีดีที่โปรตีน
ยังพอมีนุ่มลิ้นและกินได้
แต่มีเธอกลืนไม่เข้าได้แต่คาย
แถมยังมีพิษร้ายแฝงเจือปน
จึงอยากเอาเธอแลกไข่ดีไหมเล่า
เผื่อชีวิตของเราจะหลุดพ้น
ที่ผ่านมาไม่หลงเหลือแล้วอดทน
นั่งกินไข่...ยังสุขล้น..อยู่คนเดียว
12 กรกฎาคม 2545 11:47 น.
burst
มีปากเสียงครั้งใดถึงได้รู้
ว่าที่เคยเป็นอยู่มันดีไหม
ยิ่งตวาดขึ้นเสียงซักเท่าไร
ยิ่งจะรู้จิตใจ...ได้ใกล้กัน
คำหวานยามใจมีสุข
อาจแฝงความทุกข์ไว้ในนั้น
ต่อหน้าเปื้อนยิ้มทุกวัน
ในใจโศกศัลย์เท่าใด
ป้อยอยกย่องชมเชย
ไฉนเลยจะรู้ถึงซึ้งได้
หากรักมีแต่หวานร่ำไป
คงต้องชอกช้ำใจเข้าสักวัน
หากแต่ว่า...
รักมีคุณค่ามากกว่านั้น
หากต้องแลกด้วยการผิดใจกัน
ทะเลาะบ้างบางวันเพื่อเข้าใจ
เรามาทะเลาะกันนะ
แล้วฉันจะปรับความเข้าใจใหม่
เธอเคยโกรธเคยโมโหฉันเท่าไร
ให้เธอบอกมาหมดใจในทันที
เรามาทะเลาะกันนะ
เพื่อที่จะเข้าใจในรักนี้
ขุดออกมารากเหง้า...เรารู้ดี
ว่าต่างคนต่างมีอยู่ในใจ
เอามันออกมาให้หมด
เพื่อจะลดความห่างเหินเคยสงสัย
ให้เราชิดทั้งวิญญาณและหัวใจ
ผสานรักของเราให้...หลอมรวมกัน
11 กรกฎาคม 2545 10:43 น.
burst
ดวงอาทิตย์ก็ยังขึ้นตรงเวลา
เมื่อวันใหม่เข้ามาเหมือนดังเก่า
แต่วันนี้มีอะไรในใจเรา
ให้ต้องคิดถึงเขามากกว่าใคร
วันเกิดของแฟนฉัน
เธอจะรู้ไหมนั่นฉันจำได้
และรอคอยทุกคืนวัน...คอยใส่ใจ
ฉันรักเธอมากมายไม่เคยลืม
ฉันจะมอบของขวัญอะไร
ฉันจะทำสิ่งไหนให้เธอปลื้ม
อยากจะบอกเธอไว้ฉันไม่ลืม
ถ้าเธอรู้คงปลื้มและดีใจ
ช่อดอกกุหลาบสีแดง
หรือจะแสดงรักหมดได้
กล่องของขวัญใหญ่เท่าบ้านส่งไป
เธอจะรู้ทั้งหมดไหมว่ารักกัน
ไม่รู้จะให้อะไรดี
จะแทนทุกสิ่งที่มีหมดนั้น
ได้แต่จุมพิต...กระซิบบอกกัน
ว่า....ที่รักของฉัน...้happy birthday....
10 กรกฎาคม 2545 17:13 น.
burst
เรามอบอะไรให้แก่กัน
นอกจากความรักนั้นที่ยิ่งใหญ่
ที่ตรงนี้มีสองเราและสองใจ
วินาทีนี้ยิ่งใหญ่ในรักจริง
เราใช้รักผูกกลางระหว่างใจ
มิอาจยั้งหัวใจให้หยุดนิ่ง
เพราะไออุ่นหัวใจที่แอบอิง
ช่างหอมหวลเกินยิ่งจะห้ามทัน
แต่...
รักเปรียบเหมือนขนมปังอยู่ในมือ
ให้สองเราได้ถือไว้เช่นนั้น
เรากัดกินหัวใจกันและกัน
เราเสพความรักนั้นจนพอใจ
แล้วซักวัน....ขนมปังก็มีหมด
แล้ววันนั้นเราจะอดมันได้ไหม
ในวันนี้มีรักอยู่เท่าใด
ก็แล้วใยไม่เติมรักให้แก่กัน
แบ่งปันขนมปังที่ถือไว้
เอามาเพิ่มเติมให้เต็มอย่างนั้น
เช่นเดียวกับเติมใจให้ทุกวัน
ถนอมความรักนั้นให้ยาวนาน
อย่ากัดกินความรักของตัวเรา
โปรดให้ความรักเขาลิ้มรสหวาน
ร่วมแบ่งปันความรักของวันวาน
จวบสิ้นกาลรักก็ยังอยู่คงเดิม
หน้าส่วนตัว
687
