22 พฤษภาคม 2545 09:44 น.
burst
ดุจดั่งดวงดาวดาษดื่น
มืดดำค่ำคืนดื่มด่ำ
ดาวน้อยดูเด่นเป็นประจำ
ได้เห็นทุกค่ำดื่มด่ำใจ
เมื่อยังเด็กยังเล็กคอยดูดาว
ดุจดวงแก้วแวววาวดาวดวงใหญ่
ดูดี...ดาวเด่นเล่นกับใคร
ได้ดาวเป็นเพื่อนใจดับอาวรณ์
โตมาดาวยังเด่นเป็นดวงเดิม
แต่เหตุใดใจเริ่มจะเดือดร้อน
ยามกลุ้มใจดาวไม่ได้เหมือนดั่งวอน
มิอาจช่วยดับร้อนลงเท่าใด
ดาวดูห่างเลือนลางเหมือนดาวดับ
และไม่อาจจะคืนกลับเหมือนเดิมได้
ยามเมื่อเด็กมองดาวสุขเท่าใด
ยามเติบใหญ่กลับไม่ได้ไปมองดาว
อยากจะกลับเป็นเด็กมองเดือนเด่น
มีดาวเป็นเพื่อนบ้างเมื่อยามเหงา
ยามเจ็บปวดมีดาวเดือนเป็นเพื่อนเรา
แม้ยามเหงาดุจตัวเราเป็นดาวลอย
21 พฤษภาคม 2545 16:35 น.
burst
ห้องที่แสนอบอุ่นด้วยไอรัก
เรารู้จักรู้ใจกันเสมอ
ที่ตรงนี้ใช่ว่ามีฉันและเธอ
ยังมีคนที่พบเจออย่างรู้ใจ
แต่ใจฉันยังมีเธออยู่คนเดียว
และไม่เคยจะเหลียวมองคนไหน
มีแต่เธออยู่ตรงหน้าและตรงใจ
จะให้มีคนไหนดีเท่าเธอ
ณ วินาทีนี้มีคำถาม
อยู่ในยามที่เธอฉันนั้นมองเหม่อ
ไม่ใช่ฉัน...แล้วเป็นใคร..หากได้เจอ
คงไม่พ้นตัวเธอนี่แน่นอน
เมื่อมีกลิ่นโชยมาพร้อมเสียงตด
เหม็นไปหมดจนใครใครเขาเดือดร้อน
กลิ่นช่างเหม็นยาวไกลแล้วไชชอน
แถมมีเสียงสะท้อนมาอีกที
อย่าไปโทษใครเลยเธอ...ฉันจับได้
เพราะว่าไม่มีคนไหน...ใกล้เสียงนี้
ฉันก็ไม่ได้ตด..ขอโทษที
เธอนั่นแหละ..อย่ามาตีหน้าเฉยชา
เป็นออกบ่อยๆ อะไรเอ่ย คนหนึ่งรู้ สองคนรู้ สามคนไม่รู้
ตอบว่า...ตด
21 พฤษภาคม 2545 15:57 น.
burst
อย่าเอามือกุมหัว..กลัวปัญหา
มีสมองและปัญญาใช้แก้ไข
อุปสรรคขวางหน้าอย่ากลัวไป
มีสติเข้าไว้เดินหน้าชน
ตัวปัญหาก็เป็นแค่จุดจุดหนึ่ง
ลองพินิจคิดให้ซึ้งถึงเหตุผล
ที่มันกองอยู่ตรงหน้า..ถ้าอับจน
ลองลอยตัว..ขึ้นเบื้องบนแล้วมองมัน
ที่เราเห็นเป็นกองใหญ่ใจไม่สู้
ลองลอยตัวแล้วดูปัญหานั่น
มันก็แค่จุดเล็กเล็ก...อย่ากลัวมัน
มองให้เห็นทั้งหมดนั้นแล้วสู้ไป
ในโลกนี้คนที่แพ้คือไม่กล้า
มีสมองไร้ปัญญาจะแก้ไข
มีปัญหาอยู่ตรงหน้า...แทบบ้าตาย
ลองลอยตัวเสียใหม่....ได้ผลดี
อันนี้เป็นงานเป็นการหน่อยนะ
คือวันนี้ไม่ได้แต่งกลอนแบบนี้เลย ก็ฝากไว้นะครับ
21 พฤษภาคม 2545 15:03 น.
burst
ลื้อมังเปงคงอารายใจร้ายจัง
ทำความหวังอั๊วพังแล้วรุมั้ย
อั๊วอุกส่าห้ายลื้อไปทั้งใจ
แล้วทามไมลื้อหนีไปไม่ห่วงกัง
อั๊วตาตี่เป็นอาตี๋หุ่นอาแปะ
ลื้อก็แขวะว่าหุ่นอั๊วตัวเหมืองถัง
พูดอารายลื้อก็ไม่อยากรับฟัง
โกรธกันจังม่ายรุว่าเรื่องอาไร
ผิกด้วยหรือที่อั๊วมังเปงคงจีน
หรืออั๊วไปเหยียบตีนลื้อเมื่อหร่าย
อั๊วก้อดูแลลื้ออยู่เรื่อยไป
อยากจาได้อารายอั๊วก็ยอม
หรือว่าลื้อหยักให้อั๊วไปลดหุ่น
อั๊วจายอมลงทุนทามให้ผอม
ค่อยค่อยพูกกังลีลีปานีปานอม
ลื้อขอมาอั๊วจะยอมจะตามใจ
แต่อย่าทิ้งอั๊วไว้อยู่หยั่งงี้
ลื้อหมกรักที่มีแล้วช่ายหมาย
นี่อาหมวย...อั๊วมังตัวซวยหรืองาย
อยากจาหนีเมืองทายกลับเมืองจีน
21 พฤษภาคม 2545 14:45 น.
burst
แปดโมงเช้าวันอังคารที่บ้านฉัน
เป็นวันดีวันสำคัญจำได้ไหม
วันนั้นคือวันที่ฉันคบเธอไง
เราตกลงกันไว้จะเป็นแฟน
หนึ่งเดือนผ่านสองเดือนผ่านไม่นานนัก
เธอเป็นคนที่ฉันรักและหวงแหน
และไม่อาจมีใครมาทดแทน
เธอก็กลายเป็นแฟนอย่างเต็มตัว
แปดโมงเช้าวันอังคารในวันหนึ่ง
ฉันจึงได้รู้ซึ้งถึงดีชั่ว
ตั้งแต่คบมาเท่าไหร่ไม่เคยกลัว
กว่าจะได้รู้ตัวก็สายไป
เพราะเป็นวันวันนั้นของเดือนหนึ่ง
วันที่ฉันรู้ซึ้งถึงรักใหม่
มันแอบมาทีหลังดังกว่าใคร
กลายเป็นคนคว้าเธอไปเจ็บใจจริง
เพราะวันนั้น...ของเดือนเตือนความจำ
คอยตอกย้ำสิ่งที่ทำมาทุกสิ่ง
ในโลกนี้จะมีใคร..ไหนรักจริง
เธอก็เป็นได้แค่ปลิง...ดูดแล้วไป
ทิ้งให้ฉันซูบซีดเพราะเสียเลือด
พอแห้งเหือดเธอดูดเลือดกับคนใหม่
ในวันนั้น...ของเดือน....ที่เตือนใจ
ฉันถูกหลอกเจียนตายเพราะใครทำ
อกหักแล้วอกหักอีก....นี่ล่ะน้อ..ซีวิตตตตต
หน้าส่วนตัว
1386
