22 พฤษภาคม 2545 14:34 น.
burst
ฉันเป็นคนมีจิตใจใช่สิ่งของ
ไม่ใช่ขี้แค่หนึ่งกองเธอปล่อยไว้
เธอมองฉันเป็นแค่ขี้ของใคร
เธอมองฉันเป็นอะไรในสายตา
ฉันมีค่าไม่เท่าคนจริงจริงหรือ
หรือว่ามองฉันคือของไร้ค่า
ขนาดขี้..ยังทำปุ๋ยได้ราคา
แต่นี่ฉันหมดท่ากว่าขี้ใคร
อันเรื่องขี้มันไม่ดีที่มันเหม็น
ใครใครเห็นก็อาจทนไม่ได้
เอาน้ำล้างให้หมดกลิ่นก็สิ้นไป
แต่นี่ฉันเป็นอะไรยิ่งกว่ามัน
เอาน้ำล้างก็ยังลบไม่ออก
ไม่ได้โกหกหรอก...เธอบอกฉัน
หน้ามันเหม็นใจมันเหม็นอยู่ทุกวัน
เธอถึงคอยแต่ผลักดันให้ไกลตา
อนาถหนอเมื่อขี้...ดีกว่าฉัน
คิดแล้วมันรันทดหมดคุณค่า
ไม่อยากเป็นขี้ของใครไร้ราคา
ไม่อยากเป็นขี้ค่าของบางคน
ขอโทษนะครับ ถ้ากลิ่นมันไม่ดี....
22 พฤษภาคม 2545 14:23 น.
burst
เลือดทหารแม้พิการก็ไม่ถอย
จะดักซุ่มรอคอยถอยไม่ได้
อันศึกนี้พี่ไม่รู้อยู่หรือตาย
แต่ขอไว้ซึ่งลายทหารพราน
ในยามนี้ไม่มีแม้ดอกไม้
มีแต่หินดินทรายอยู่เท่านั้น
พี่มีเธออยู่ในใจทุกทุกวัน
อยู่หรือตายคือกัน....สู้เพื่อเธอ
อยากจะอยู่แนบข้างกลางป่าใหญ่
กระซิบว่ารักจากใจให้เสมอ
ไม่ว่าอยู่ที่ใดได้พบเจอ
พี่อยากอยู่ข้างเธอเสมอไป
เราจะอุ้มปืนกลฝ่าระเบิด
จงมั่นใจพี่เถิดพี่หลบได้
เราจะลอดลวดหนาม..แล้วข้ามไป
ร่วมฝ่าดงปืนใหญ่ไปฆ่ามัน
ตัวพี่มีกระสุนแบกเต็มบ่า
ใครหน้าไหนกล้าเข้ามา...ข้าบ่ยั่น
พี่อยากพาขวัญใจไปด้วยกัน
คงจะรอดซักวันสมดังใจ
พี่และน้องจะได้เหรียญกล้าหาญ
เป็นคู่รักแห่งตำนานที่ยิ่งใหญ่
อำนาจรักระหว่างรบที่จบไป
ทิ้งร่องรอยความยิ่งใหญ่ให้...สองเรา
22 พฤษภาคม 2545 10:29 น.
burst
มาไม่ทันก็เพราะฝนมันตก
ไม่ได้ล้อเล่นตลกให้เธอว่า
พอฝนตกน้ำก็ท่วม...พายเรือมา
จระเข้กลับขวางหน้าต้องรีบพาย
ออกปากซอยดันลืมรองเท้าแตะ
เลยต้องแวะซื้อรองเท้าเอามาใส่
แต่ห้างดันเปิดสิบโมง...ยังเร็วไป
เลยยืนรอต่อไปมาไม่ทัน
เธอนัดไว้เก้าโมงคงจะรอ
เพราะว่ากลัวจะไม่หล่อในตอนนั้น
ซื้อรองเท้ามาใหม่ใส่เร็วพลัน
แล้วเรียกแท็กซี่ซักคันให้รีบมา
ขึ้นแท็กซี่ดันไม่รู้จักทางไป
เลยต้องจ้างคันใหม่วิ่งนำหน้า
ช่วยนำทางหน่อยเถอะครับ...ขับตามมา
กว่าจะถึงเสียเวลาทั้งสองคัน
ระหว่างทางเจอรถชนอีกเป็นร้อย
ได้แต่คอยในแท็กซี่อยู่อย่างนั้น
นึกอีกที...โอ้คนดี...กลัวไม่ทัน
เลยเปลี่ยนทางก็แล้วกัน..ไปสนามบิน
รีบซื้อตั๋วเครื่องบินไปหาดใหญ่
แล้วนั่งรถต่อไป...ที่หัวหิน
นั่งรถยาวข้าวปลาไม่ยอมกิน
หวังจะล้างมนทิลมาให้ทัน
พอมาถึงสายใต้ไม่รอรี
เรียกมอไซค์ก็ไม่มีอยู่ที่นั่น
ทำไงดีกลัวคนดีจะโกรธกัน
ขึ้นรถเมล์คงไม่ทันจะทำไง
จนเที่ยงคืนก็มาถึงที่นัด
นึกแล้วว่าไม่อาจมาทันได้
มาวันนี้จึงขอโทษ...มาจากใจ
เรื่องเมื่อวาน...ขอนัดใหม่...ก็แล้วกัน
อ้างไปเรื่อยน้อ....ฮ่อ.....หลอกเด็กจริงๆ
22 พฤษภาคม 2545 10:01 น.
burst
ยามเดือนหงายฉันงมงายในความเหงา
เดือนเคยงามกลับมีเงาบังเดือนหงาย
เหมือนดิ่งจมงมไม่เจอแม้เพียงใจ
ใจโง่งมก็จมไปกับราตรี
คืนเงียบงันมีแต่ฉันที่หงอยเหงา
ไม่มีแม้เพียงเงาเขาอยู่นี่
มันหงุดหงิดงุ่นง่านเป็นบางที
เป็นยังไงชีวิตนี้...ไม่งดงาม
ฉันยอมโง่...งมงายในความเหงา
ยอมเป็นแค่เพียงเงา...มือที่สาม
ให้เธอมีวันนี้...ที่งดงาม
ยอมหงอยเหงาอยู่กับความโง่งมงาย
22 พฤษภาคม 2545 09:59 น.
burst
ยามเดือนหงายฉันงมงายในความเหงา
เดือนเคยงามกลับมีเงาบังเดือนหงาย
เหมือนดิ่งจมงมไม่เจอแม้เพียงใจ
ใจโง่งมก็จมไปกับราตรี
คืนเงียบงันมีแต่ฉันที่หงอยเหงา
ไม่มีแม้เพียงเงาเขาอยู่นี่
มันหงุดหงิดงุ่นง่านเป็นบางที
เป็นยังไงชีวิตนี้...ไม่งดงาม
ฉันยอมโง่...งมงายในความเหงา
ยอมเป็นแค่เพียงเงา...มือที่สาม
ให้เธอมีวันนี้...ที่งดงาม
ยอมหงอยเหงาอยู่กับความโง่งมงาย
หน้าส่วนตัว
721
