29 พฤษภาคม 2545 14:39 น.
burst
อกพี่กลัดหนอง....พี่หมองดังคลองแสนแสบ
เจ็บจังดังหนามยอกแปลบ...แสบแสนจะทน
ตอนนี้แสบจนคลองแทบจะเน่า
แค่เพียงพี่รักเจ้าเพียงหนึ่งหน
คลองแสนแสบเจ็บแปลบแสบเกินทน
คิดถึงน้องหน้ามลพี่จนใจ
ก่อนเคยเรียนมศว.น้องรอพี่
หมดคาบเรียนไม่รอรี...รอพี่ได้
น้องยืนรอพี่เทียบท่าหาดวงใจ
กระเป๋าเรือด่วนชวนให้ใจพะวง
ทุกทุกวันเห็นน้องต้องมาหา
ควักเงินจ่ายพี่ยา...พาไหลหลง
เก็บคนอื่นหกบาทอย่างเที่ยงตรง
แต่พี่เก็บโฉมยงครึ่งราคา
คลองแสนแสบเปลี่ยนเป็นสีชมพู
เมื่อพบยอดพธูอยู่ตรงหน้า
สัมผัสมือยามจ่ายเงินเขินทุกครา
น้องเอียงอายหลบหน้าทุกคราไป
ตำนานรักดอกเหมยใครว่าแน่
เจอรักพี่นี้แท้กว่าไหนไหน
กระเป๋าเรือกับนิสิตสะกิดใจ
ตำนานรักเรื่องใหม่ที่ริมคลอง
มาวันนี้...น้องเจ้าไปอยู่ไหน
จากไปใยรู้ไหมอกกลัดหนอง
ยามเมื่อเรือเทียบฝั่งพี่นั่งมอง
ใยพี่เห็นแต่คลองน้องไม่มา
สองวันแล้วสามวันแล้วน้องแจวลับ
ใยไม่กลับมาขึ้นเรือ...ให้เห็นหน้า
จวบเวลาผ่านไปพี่ใจชา
ใจมันร้องนองน้ำตาเจ้าจากไป
มาวันหนึ่งพี่จึงได้รู้ชัด
น้องมีนัดกับนิสิตหนุ่มหน้าใส
พามาขึ้นเรือของพี่เพื่อเย้ยใคร
โอ้..เหตุใดน้องทำได้ไม่ปราณี
น้ำในคลองแสนแสบที่ว่าดำ
ยังไม่เท่าที่เจ้าทำกับใจพี่
แสนแสบ...แสบสันขึ้นทันที
อยากโดดน้ำเสียตรงนี้ชีช้ำใจ
เข็ดแล้วรักริมคลองต้องขอลา
นึกถึงหน้ากานดาน้ำตาไหล
คลองแสนแสบยังมืดคล้ำดำเมื่อไร
ใจของพี่ก็มืดไปเหมือนดั่งคลอง
เรื่องจริงนะเนี่ย
29 พฤษภาคม 2545 14:24 น.
burst
ไอ้เธอมันคือนางแมวยั่วสวาท
เธอพิฆาตผู้ชายมาหลายที่
เป็นอาหารให้เธอมานานปี
เธอคนนี้เป็นตัวอันตราย
ปิดประกาศทั่วราชอาณาจักร
ระวังตัวอย่าไปรักเธอง่ายง่าย
จะเข้มแข็งแค่ไหนใจมลาย
ต้องหลงรักเธอจนได้...ตายเพราะเธอ
ไปไป....
ไปลงนรกซะเถิดที่รัก
ถึงยังอยากจะรักอยู่เสมอ
ถึงหลงใหลเผลอใจไปรักเธอ
ก็ไม่อยากจะเจอเธอจับกิน
เธอกินผู้ชายเป็นของหวาน
และยังคงเป็นอย่างนั้นไม่จบสิ้น
หากยังมีผู้ชายให้เธอกิน
หากเธอยังอร่อยลิ้นและเมามัน
หากฉันต้องเป็นอาหารของเธอ
แล้วจะต้องมาเจอคนอย่างฉัน
จะเป็นพยาธิดูดเลือดเธอทุกวัน
ดูดเลือดให้เธอนั้นหมดแรง
แล้วจะชอนจะไชถึงใจเธอ
ไปดูดเลือดใจเธอให้เหือดแห้ง
เป็นหนามในใจคอยทิ่มแทง
แก้แค้นที่กลั่นแกล้งแต่ผู้ชาย
ฉันจะกลายเป็นเซลล์มะเร็ง
เกาะกินตัวเธอเองให้อิ๊บอ๋าย
ไม่ให้ลิ้นได้รับรสผู้ชาย
จนกว่าเธอจะตายไปพร้อมกัน
ขอโทษทีฮะ...เผลอตัวโหดอีกแล้ว
คราวหลังจะไม่โหดขนาดนี้แล้วนะ (สัญญาแต่ไม่สาบาน)
29 พฤษภาคม 2545 10:31 น.
burst
ค่ำคืนเสียงครวญคร่ำไห้
คั่งแค้นแน่นใจใครเขา
ขบคิดใยชีวิตคนเรา
ขุ่นเคืองเรื่องเขา...ไม่เข้าใจ
เป็นคนคนหนึ่งซึ่งช่างคิด
ชีวิตใครผิดคิดได้
แค่เรื่องเขาเราคิดไปทำไม
เรื่องตัวคิดไปใยค่อนคืน
ฝึกความคิดเพียงนิดให้แคล่วคล่อง
ไม่ต้องสนใครให้ทนฝืน
เมื่อความคิดเข้มข้นยามพ้นคืน
เพียงหลับตาตื่นคืนก็คลาย
ก่อนนอนถอนคิดซักนิดหนึ่ง
ครุ่นคิดจิตคำนึงถึงจุดหมาย
เกิดเป็นคนขอซักหนใคร่ทำใจ
อย่าไปคิดมากมายเรื่องใครเลย
ดูอย่างควายอดรนทนขยัน
วันทั้งวันเคยมั้ยมันไม่คิดเฉย
อยู่อย่างควายกินอย่างควายสบายเลย
มันไม่เคยต้องคิดกังวลใจ
เกิดเป็นคนทนคิดมากกว่านั้น
มากกว่าควายร้อยพันใยคิดได้
ในบางครั้งเปลี่ยนความคิดให้เป็นควาย
คงไม่ต้องขวนขวายให้หน่ายแรง
29 พฤษภาคม 2545 10:12 น.
burst
ชาติก่อนคงเป็นลูกกำนัน
เกิดมาพร้อมปากคันคันน่าหมั่นไส้
ลีลาเธอล้วนกวนหัวใจ
ทำก๋ากั่นเกินวัยใครจะทน
ชาติที่แล้วฉันคงเป็นปลัด
ถึงเกิดมาเป็นคู่กัดเธออีกหน
พรหมลิขิตให้ชีวิตชักชอบกล
เริ่มรู้สึกสับสนในหัวใจ
จริงจริงปากเสียก็น่ารัก
ถึงจะด่าแสบนักก็พอไหว
กระโดกกระเดกไปบ้างก็ตามวัย
ดูทอมทอมก็จริงใจน่าคบดี
คบกับเธอคงต้องใช้กำลัง
ฉันคงจะสมหวังก็คราวนี้
หากตบจูบ ตบจูบ ทีสองที
ความรู้สึกดีดีคงกลับมา
รักซาดิสม์แบบว่าคิดเหมือนพิศาล
กล้ากล้าหน่อยหน้าด้านให้เธอว่า
ทนเจ็บตัวก็ได้..ใช้เวลา
เธอตบ...ฉันจูบท้า...เลยเป็นไง
29 พฤษภาคม 2545 09:59 น.
burst
สี่สลึงพึงบรรจบให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
เงินซื้อใจซื้อได้แม้ซื่อตรง
เงินสูงค่ายังคงทรงพลัง
จิตใจฉันมั่นคงและแน่วแน่
ไม่สนเงินใดแม้มีมนต์ขลัง
อำนาจเงินยิ่งใหญ่ไม่ระวัง
อาจพลาดพลั้งโดนจังจังเป็นทาษเงิน
เงินซื้ออะไรซื้อได้คงไม่ยาก
แต่ซื้อใจลำบากเพียงผิวเผิน
อันดวงใจก็ยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน
อย่าเอาเงินฟาดหัว....ซื้อมั่วไป
ใจของฉันมั่นคงอุดมการณ์
หากจะรักก็รักมั่นมิเปลี่ยนได้
หากไม่รักก็ไม่รักยากเปลี่ยนไป
อย่าเอาเงินมาล่อใจแต่งกับเธอ
ถึงเป็นหญิงก็หยิ่งในศักดิ์ศรี
สมคุณลักษณ์สตรีมีเสมอ
แค่ผู้ชายรวยรวย....หน้าอย่างเธอ
หวังเอาเงินปรนเปรอให้เปลี่ยนใจ
มันยากนักจะหักความรู้สึก
จิตใจฉันมีสำนึกรู้สึกได้
เธอเอาเงินเป็นล้านมาล่อใจ
ฉันรู้เธอหวังอะไรมากกว่ามัน
แต่.....
บ้านช่อง..ยังต้อง..เช่าเขาอยู่
พ่อแม่ยังต้องเลี้ยงดูอยู่อีกนั่น
น้องสองคนกำลังเรียนอนุบาล
อีกเงินเดือนที่ทำงานก็ไม่พอ
มีหนี้สินกู้เขากินมาก่อนหน้า
ตามใช้ดอกแทบเป็นบ้า....เบื่อจริงหนอ
ให้ทำงานทั้งชาตินี้ก็ไม่พอ
คิดแล้วใจมันท้อโชคไม่ดี
อย่าเอาเงินฟาดหัว...กลัวจริงจริง
หลังชนฝายืนพิงความจริงนี้
มีเงินอยู่ตรงหน้าคอยราวี
ให้ใจป่วนปั่นอย่างนี้....อยู่ทุกวัน
อำนาจเงินซื้อใจฉันไม่ได้
แต่ภาระมากมายมารุมฉัน
โอ้...ชีวิตคิดไปไมกัน
แค่ทนแต่งงานกับมัน...หมดเรื่องราว
เฮ่อ.....อำนาจเงินช่างรุนแรงจริงๆ
ไม่เต็มใจแต่ก็ต้องยอมรับล่ะนะ ว่ามั้ยครับ
หน้าส่วนตัว
1600
