25 เมษายน 2545 12:28 น.
burst
ชีวิตล่องลอยไปไกลเกินฝัน
ด้วยชีวิตห่างชั้นกั้นจุดหมาย
มองไม่เห็นปลายทางกลางหัวใจ
อยู่อย่างหวังพึ่งใจใครเมตตา
ขันที่ถือมือที่ขอรอเศษเงิน
ที่เหลือเก็บเป็นส่วนเกินของวันหน้า
เพลงที่ร้องท่วงทำนองแห่งน้ำตา
เติมสีสันคนผ่านมาได้สุนทรีย์
อาณาจักรกว้างใหญ่เกินใครคิด
ท้องถนนรถติดคือถิ่นที่
ร้อยฟุตบาทพันทางเท้าช่างเข้าที
ไร้ชายคาก็ยังมีเสียงเพลงนำ
ไม่มีเบิกโอทีมีแต่ขอ
นั่งเฝ้ารอเมื่อไหร่หนอจะมืดค่ำ
ข้าวจะตกถึงท้องซักกี่คำ
อนาถจริงสิ่งที่ทำเพื่อแลกมา
หากได้ยินเสียงเพลงแห่งท้องถนน
นั่นแหละหนอความจนที่ตราหน้า
บริจาคทานซักนิดคิดเมตตา
เพื่อเสียงเพลงแห่งวันหน้าได้อิ่มใจ
24 เมษายน 2545 18:14 น.
burst
อีกสิบปีข้างหน้าถ้ายังอยู่
ฉันอยากรู้เธอจะคู่กับฉันไหม
สี่สิบปีข้างหน้าจะเป็นไง
ยังเหมือนเดิมอยู่ไหมกับสองเรา
ยามแก่เฒ่าเธอจะเฝ้าดูแลไหม
จะป้อนน้ำเช็ดตัวให้อยู่หรือเปล่า
ร่องรอยหน้าเหี่ยวย่นของคนเรา
เธอรังเกียจไหมเล่าวานบอกกัน
ด้วยสองขาสองแขนหมดแรงลง
อยู่อย่างปลงชีวิตไปเท่านั้น
ความหอมหวานแห่งวันวานชื่นชีวัน
คงจะได้รู้กันว่ารักจริง
ขาลีบลีบเตะปี๊บคงไม่ไหว
ทั้งใจกายสิ้นลายแล้วทุกสิ่ง
เธอจะยอมรับไหมความเป็นจริง
หรือจะทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง
เพราะชีวิตไม่ได้เหมือนมาม่า
คงถึงวันร่ำลาอย่างสิ้นหวัง
ก่อนจะต้องจากไปอย่างจริงจัง
ขอสัญญาเธอสักครั้ง....จะรักจริง
24 เมษายน 2545 13:40 น.
burst
ดุจสายรุ้งที่มุ่งสู่จุดหมาย
หล่อหลอมใจและกายสู่ปลายฝน
แม้แสงแดดอ่อนแสงแรงอดทน
มิห่วงสุขหรือทุกข์ทนเร่งฝ่าไป
ประกายแสงส่องรุ้งเป็นเจ็ดสี
แสงแห่งความสุขีและสดใส
รุ้งส่องแสงนำทางกลางฟ้าไกล
ทอดตัวยาวอวดสายประกายทอง
ฉันคือรุ้งทอแสงแห่งศรัทธา
อยู่เหนือใจแรงกล้าชนทั้งผอง
รุ้งเจ็ดสีส่องใจให้เรืองรอง
ข้ามขอบฟ้าทะเลหนองห้วยคลองบึง
แม้นหลังฝนจะจับตาได้เพียงนิด
พอสะกิดหัวใจให้คิดถึง
ประกายรุ้งก็ส่องใจให้ติดตรึง
ได้คำนึงว่าจุดหมายไม่ไกลเกิน
24 เมษายน 2545 13:26 น.
burst
เอาเงินทองมากองท่วมหัว
ไม่เคยกลัวฉันจะหามาให้ได้
กรีดเลือดกรีดเนื้อก็จะให้ไป
ขอให้เธอพอใจเท่านั้นพอ
สเต็กสลัดจัดมาพร้อม
ทุกอย่างจะยอมอย่างที่ขอ
รถบัสรถเบ๊นซ์เอาให้พอ
ฉันไม่เคยจะท้อเชิญตามใจ
อยากไปยุโรปไปเมกา
กี่รอบโลกก็จะพาไปให้ได้
หากจะพอมีทางหนึ่งทางใด
ขอให้เธอพอใจซักกะที
ให้มาแล้วให้มากกว่าจะให้
สุดทั้งตัวสุดทั้งใจแล้วคราวนี้
ไม่เคยพอใจเลยซักที
เธอคนดีคนนี้เริ่มบ้าบอ
พอกันแล้วพอทีมีสิ้นสุด
คงต้องหยุดไม่ให้อย่างที่ขอ
ถึงฉันมีลูกบ้าคงไม่พอ
ที่จะรักคนบ้าบอขอลูกเดียว
24 เมษายน 2545 12:00 น.
burst
ไม่มีปีให้เป่าเราเลิกแล้ว
โอ้ดวงแก้วพี่เป่าsaxแทนได้ไหม
คร่ำครวญเพลง kenny G ให้ดวงใจ
เป็น ballad ตามสมัยให้เธอมา
โอ้ยอดรักเธอเป็นยักษ์ RCA
เธอสนุกฮาเฮเธอหรรษา
ปลอมตัวใส่สายเดี่ยวโฉบเฉี่ยวตา
พี่จึงฝากเพลงส่งมาให้เพลงนึง
ว่าแล้วเปลี่ยนจาก sax เป็นเพลง rock
lead guitar เพื่อบอกว่าคิดถึง
แล้ว scrach แผ่นเสียงอีกนิดนึง
ตึ๊งตึงตีง ตะลึง ให้เมามันส์
แล้วคืนนั้นก็ผ่านไปเหมือนโกหก
เหมือนชีวิตเล่นตลกให้ผกผัน
แค่คืนเดียวใจเปล่าเปลี่ยวก็ตกมัน
โอ้ยอดรักเราผูกพันกันข้ามคืน
อยู่สองวันก็เบื่อเธอเชื่อไหม
จึงหนีจากดวงใจไปเป็นอื่น
ยังไม่ทันชั่วข้ามวันชั่วข้ามคืน
สำเนียง sax ก็ไหลลื่นเจออีกคน
แม่ little mermaid จ๋าพี่มาแล้ว
ครวญเพลงแซวน้องแก้วอีกซักหน
ด้วยเพลงรัก R&B ดั่งมีมนต์
ได้สบรักอีกหนกับกานดา
แต่ชะตาไม่ได้ง่ายอย่างใจคิด
น้องยักษ์ยังมีจิตริษยา
เร่ง BMW ฉิวตามมา
น้องจึงพาพี่ยานั่งมอไซค์
บิดเร่งมาสุดซอยไม่คอยท่า
แต่ไอ้หยาทางตันดันเจอได้
ไม่รู้จะทำไงดี...มันจนใจ
จึงคว้าเทปเพลงไทยเปิดให้ฟัง
ว่าแล้วคลิกเพลงไทยเดิมแล้วเพิ่มเสียง
หูน้องแว่วสำเนียงจนแทบคลั่ง
น้องยักษ์รับไม่ได้...ใจร้ายจัง
อุดหูไม่อยากฟังเพลงไทยเดิม
น้องยักษ์จึงหนีไปอย่างคับแค้น
ไปหาแฟนคนใหม่เป็นลูกเหลิม
ร้ายพอกันเธอเมามันส์ได้ประเดิม
รักของพี่จึงจบเทอมลงทันที
อันว่าวัยรุ่นไทยนิยมนอก
ในสังคมกลิ้งกลอกเหมือนหลอกผี
ลืมสิ้นความเป็นไทยที่ควรมี
ฝากลูกหลานไว้ที...อย่าลืมไทย
หน้าส่วนตัว
737
