18 มกราคม 2547 00:50 น.
burst
เธอไม่ผิด....จ้า...เธอไม่ผิด
ความจริงฉันคิดมากไปหน่อย
สามชั่วโมงที่ต้องมายืนคอย
ฉันดันมาตรงไปหน่อยก็เท่านั้น
เธอไม่สาย....จ้า....เธอไม่สาย
แต่คนขี้โวยวายน่ะคือฉัน
รถไม่ติด...ก็เลย....รีบมาทัน
มายืนรออยู่ครึ่งวันอย่างจนใจ
ฉันไม่ว่า...จ้า....ฉันไม่ว่า
อีกปีนึงค่อยมา.......ก็ยังได้
จะยืนรอตากแดดให้ละลาย
หรือตากฝนให้หนาวตายก็ไม่แคร์
ฉันไม่บ่น...จ้า...ฉันไม่บ่น
จะยอมอดยอมทนอย่างคนแพ้
เถียงเธอไปเท่าไหร่...คงไม่แฟร์
เพราะตัวฉันดันแส่....รีบเร่งมา
ฉันไม่ท้อ...จ้า...ฉันไม่ท้อ
จะยอมเป็นคนรออย่างสง่า
ยืนตัวตรงชะเง้อมองเธอจ้องมา
รอเพียงพบสบสายตาเธอไวไว
ฉันไม่โกรธ...จ้า...ฉันไม่โกรธ
หรือเธอยังจะลงโทษ...อีกก็ได้
ที่ฉันแหกขี้ตามารอไง
จะให้ฉันทำอะไร...ไม่ว่ากัน
ฉันไม่จำ...จ้า...ฉันไม่จำ
ก่อนนี้เธอก็ทำไว้อย่างนั้น
เคยให้รอนานกว่านี้มากี่วัน
ฉันนะฉัน....ดันมัวคิด....เหมือนผิดใจ
ฉันมันผิด...จ้า...ฉันมันผิด
ผิดตั้งแต่คิดเอาใจใส่
ผิดตั้งแต่รักเธอมากไป
ผิดตั้งแต่.....ตามใจ...เธอทุกวัน!!!
17 มกราคม 2547 00:44 น.
burst
เธอเป็นหมวยมาแต่เกิด
แม้จะเลยเถิด...ถึงตอนนี้
แต่ก็เพราะความหมวย...ที่เธอมี
ถึงสะดุดเธอตรงนี้...ตรงลูกตา
เธอเป็นหมวยไม่ไฮโซ
ภายนอกดูไม่โก้แต่มีค่า
เธองามสรรพทุกอากัปกิริยา
บลูไดมอนที่เลอค่ายังไม่ปาน
เธอเป็นหมวยอินดี้
แม้มองไม่เห็นมี..หรอกความหวาน
แต่ติดดิน...นี่อยู่กินกันได้นาน
ตกเย็นซื้อข้าวถุงกลับบ้าน..สบายใจ
เธอเป็นหมวยไมโครเวฟ
สิ่งดีดีเธอก็เก็บมันเอาไว้
ว่างๆ...เธอก็จับฉัน...มาอุ่นใจ
รักของเราจึงได้...อยู่ยาวนาน
เธอเป็นหมวยปรมณู
รักเธอแล้วรู้ว่าซาบซ่าน
โมเลกุลแตกกระจาย ใจเบิกบาน
ชาร์จพลังให้สะท้านอยู่ภายใน
เธอเป็นหมวยเอื้ออาทร
สิ่งดีดีมีให้ก่อน..อ้อนเธอได้
ที่ลำบากลำบนหรือจนใจ
เธอทันยุค ทันสมัย...ให้แบ่งปัน
เธอเป็นหมวย...หมวยกูรู
ทุกซอกใจเธอก็รู้ความเป็นฉัน
แล้วจะหาสิ่งไหน..ปิดใจกัน
จึงพร้อมมอบใจฉัน..ให้กับเธอ
เธอเป็นหมวยไหนก็ช่าง
ฉันก็ยังรัก....อยู่เสมอ
ต่อให้มีหมวย MISS THAILAND WORLD
ฉันก็พอใจแค่เธอ.....หมวยคนดี
------------------------------------------------------------------
ก็แฟนผม...หมวย
29 ธันวาคม 2546 12:09 น.
burst
เกิดมาสวยแถมรวย...มีชาติตระกูล
แต่หน้าตาแสนอาดูร แม่คุณหนอ
ฟันก็เหยิน ปากก็หนา หน้าก็งอ
มองทางไหนก็ทดท้อเสียทุกวัน
ธรรมชาติสร้างโลก...ให้สวยงาม
แต่กลับทำเลวทรามกับหน้าฉัน
ทีดอกไม้ยังสร้างให้สวยหลากพันธุ์
แต่กลับปั้นหน้าฉัน...ไม่ตั้งใจ
ธรรมชาติลงโทษเหมือนโกรธแกล้ง
เห็นแล้วหมดเรี่ยวแรงจะอยู่ไหว
เหมือนทำบุญมาไม่ครบ จบเร็วไป
ธรรมชาติหนอ..ทำได้..ไม่ปราณี
มหันตภัยธรรมชาติขยาดแล้ว
เกิดมาแห้วความสวย ซวยจริงนี่
อุทกภัยออกตา....ล้าเต็มที
คงใช้เงินที่มี....ศัลยกรรม
-------------------------------------------------------------
โธ่...น่าสงสารมั้ยล่ะครับ
23 ธันวาคม 2546 11:24 น.
burst
หากไม่เกิดกับตัวกลัวบ้างไหม
เธอจะรู้จะเข้าใจไหมสิ่งนี้
ความเจ็บปวดรวดร้าวในบางที
เธอรู้ไหมว่ามันมีค่าเพียงใด
ฝนที่ตกทางโน้นฟ้ามืดหม่น
คงเหน็บหนาวเสียจนเกินทนไหว
หนาวถึงคนทางนี้ที่มีใจ
สัมผัสได้ถึงข้างในใจของเธอ
หากวันนี้เจ็บบ้างเป็นบางคราว
หากรู้สึกปวดร้าวอยู่เสมอ
ประสบการณ์จะสอนใจเมื่อได้เจอ
มีเจ็บบ้างให้เธอไว้สอนกัน
มีน้ำตาเป็นน้ำทิพย์ชโลมโลก
มีความเศร้าความโศกสร้างสีสัน
มีความทุกข์ไว้สร้างสุขทุกคืนวัน
เรียนรู้ทั้งเธอ...ฉัน ในโลกเรา
หากไม่รู้สึกเจ็บปวดในวันนี้
หากไม่เสียน้ำตาที่เคยเงียบเหงา
หากไม่เจ็บกันบ้าง...ระหว่างเรา
หากไม่เศร้า...คงไม่สุขอย่างที่เป็น
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ว่ามั้ยครับ คนเราพอเศร้าสุดๆ ก็จะสุขสุดๆเช่นกัน
เหมือนเวลาดูหนังเศร้า พอตอนจบแฮปปี้ ก็น้ำตาไหลอีกรอบ เฮ้อ....
17 ธันวาคม 2546 14:45 น.
burst
ห่มผ้านวมบวมหนาใครว่าอุ่น
ไม่ได้ครึ่งกอดคุณมันอุ่นกว่า
มีผ้าไหมผ้าสไบหรือแพรวา
ผ้ากระสอบผ้าดิบหนาใช่ว่าดี
นั่งผิงไฟหวังไออุ่นพอคลายหนาว
ยังเยือกเย็นรวดร้าวหนาวเพียงนี้
ชั่วข้ามคืนนอนหนาวเช้าพอดี
หลับไม่ลงด้วยผมนี้อยู่เดียวดาย
ยามคุณหนาวผมก็เฝ้าประคองกอด
เหมือนไฟช็อตยามผมกอดกับุคณไว้
ผมก็อุ่นคุณก็อุ่นทั้งกายใจ
นึกถึงคราวนั้นไว้อุ่นใจจัง
แต่....วันนี้คุณไปอยู่ที่ไหน
ได้แต่นอนหนาวใจไร้ความหวัง
ยามหนาวเนื้อไร้เนื้อห่มเพียงลำพัง
ถึงวันนี้ผมก็ยัง....นอนคนเดียว
---------------------------------------------------------
ฮือ.....หนาวจังเยย.....กอดหน่อยสิกั๊บ
หน้าส่วนตัว
905
