10 กุมภาพันธ์ 2547 12:40 น.
burst
ความคิดถึงที่กั้นระหว่างเรา
มีม่านบางของความเหงาที่ไม่เห็น
แต่กำจัดมันไปก็ยากเย็น
ความคิดถึงมองไม่เห็น....แต่เหงาใจ
นี่คือเหงา....นี่แหละเหงา
คือความจริงที่ใจเรากักเก็บไว้
เจ็บปวด...ทรมาน...ปานใด
มันยิ่งลึกลงในใจทุกวัน
เคย...รู้สึกไหม
เวลาที่ไม่มีใครนั้น
จะมองไปทางไหน...ก็เหมือนกัน
ไม่มีสักคนให้ฉัน...พูดจา
ไม่มีเลย...สักคน
มาเข้าใจเหตุผล..คนไร้ค่า
คนที่ไม่มีอะไร..ในสายตา
คนที่รู้แต่ว่า...เหงาเป็นไง
9 กุมภาพันธ์ 2547 18:35 น.
burst
โลกแห่งความฝัน..ฉันยิ่งใหญ่
มองเห็นใครต่อใครเป็นมดหนู
อาณาจักรของใจใหญ่น่าดู
บ้านช่องสุดหรูโก้เกินใคร
รถราจอดเรียงอีกเป็นพัน
มีเงินทองบันดาลได้ดังใฝ่
มีคนรักคนหลงได้ดั่งใจ
มีความสุขมากมายอยู่ใกล้ตา
และนั่นคือโลกของฉัน
โลกแห่งความฝันอันสูงค่า
โลกที่อยู่ใกล้เพียงหลับตา
และหายไป...เพียงเพราะว่าลืมตาดู
โอ้....นี่หรือความเป็นจริง
รอบข้างทุกสิ่งแสนอดสู
บ้านช่องหรือไร...ดูคล้ายรู
เห็นมดปลวกและหนูวิ่งไปมา
บิลค่าน้ำค่าไฟเต็มผนัง
อีกรถจอดผุพังดูไร้ค่า
ลูกเต้าร้องงอแงน่าระอา
เสียงคนข้างบ้านด่า..น่ารำคาญ
หลับตาลงอีกครั้งจะดีไหม
กลับไปโลกที่กว้างใหญ่ของฉัน
โลกแห่งความสุขนิรันดร์
อยากหลับตาอยู่เช่นนั้นตลอดไป
ไปให้พ้นโลกความเป็นจริง
ลืมทุกสิ่ง...แล้วเปลี่ยนใหม่
เปลี่ยนทั้งชีวิต ทั้งจิตใจ
เปลี่ยนมันได้ไหม...ในปัจจุบัน
9 กุมภาพันธ์ 2547 17:56 น.
burst
เป็นกลอน RAP น่ะครับ เวลาอ่านต้องเคาะโต๊ะไปด้วย
ตึก ตึก โป๊ะ....ตึก ตึก..โป๊ะ
หลดกระหน่ำทุกห้างสรรพสินค้า
ไม่ซื้อไม่ว่าเข้ามาดูก่อนได้
หัวใจดวงโตมีแล้วโก้กว่าใคร
ข้างนอกข้างในยังแข็งแรงทนทาน
หัวใจสี่ห้องมีห้องน้ำในตัว
เฟอร์นิเจอร์ไม่ต้องกลัว..มีครบครับท่าน
ติดแอร์ทุกห้อง..มารีบจองก็แล้วกัน
หัวใจของฉันนะสีแดงแด๊งแดง
จะบ่นจะว่า...จะด่าจะทิ้ง
อดทนจริงจริงแม้ใครคอยกลั่นแกล้ง
เป็นเพื่อนยามอกหัก...เป็นที่พักยามหมดแรง
หัวใจสีแดงมีเลือดสู้เต็มใจ
ทิ้งทิ้งขว้างขว้างไม่ต้องหมั่นดูแล
ไม่ต้องคอยเทคแคร์..ก็ดูแลตัวเองได้
ไม่ต้องคอยชาร์จแบต ไม่ต้องคอยเติมไฟ
มันก็ทำงานไหวแม้จะไม่ใช้มัน
ไม่ซื้อไม่หาแล้วท่านจะเสียใจ
เพราะไม่มีใครหาได้อีกแล้วท่าน
หากซื้อวันนี้ผมจะมีรับประกัน
เอาหัวใจให้ท่านไปลองใช้ได้เลย
หัวใจลดกระหน่ำในราคาน่าตลก
แม้แต่คนงกยังไม่อาจนั่งเฉย
เอาใจคุณหนึ่งห้อง...มารีบจองไปเลย
หากไม่เค้ย...ไม่เคย...เรามีคู่มือแถมฟรี
หากรีบโทรมายังมีเวลานิดหน่อย
จะห่อกล่องคอยในครึ่งชั่วโมงนี้
รับเพียงหนึ่งท่านให้ไปใช้สองปี
รีบโทรมาเบอร์นี้นะจะคอยให้ใจ
02-2403700-1418
ถ้าติดงานอย่าว่ากันเน้อ.....55555555555
1 กุมภาพันธ์ 2547 13:01 น.
burst
ลูกผู้ชายมีจุดหมายยิ่งใหญ่กว่า
อันหนึ่งใจสองตามีจุดหมาย
อนาถหนอชาตินี้เกิดเป็นชาย
แค่แต่งกลอน...นึกไม่ได้...เพื่อใครกัน
แล้วฉันจะแต่งกลอนไปทำไม
จำเป็นไหมต้องบอกใคร....ว่าฉันฝัน
มันดีไหมที่แต่งกลอนให้อ่านกัน
ถูกต้องไหมที่ฉันมาแต่งกลอน
พ่อขุนรามคิดอักษรกลอนภาษา
เติบโตมากับภาษาที่ครูสอน
เลิกดีไหมทำงานไป....กลับบ้านนอน
ไม่แต่งแล้วแต่งกลอนเพื่ออะไร
ทุกวันนี้แต่งมาสี่ร้อยกว่าบท
จะให้ดีทั้งหมดก็ไม่ได้
จะให้กลอน HOT HOT ติดใจใคร
ก็ไม่เห็นว่าจะได้ดีขึ้นมา
เฝ้าแต่ถามตัวเอง..เก่งหรือยัง
ทุกวันนั่งพิมพ์กลอนสองสามหน้า
ให้ผู้คนมาอ่านแล้วเฮฮา
เหมือนติดยาเลิกไม่ได้ซักกะที
นึกถึง web ทีไร..... THAI POEM
เหมือนหลวมตัวเข้าเต็มๆแล้ววันนี้
จะเลิกแต่งเลิกแข่งกลอนซักที
อนาถหนอก็ไม่มี....แรงต้านทาน
วันใดหนอไม่แต่งกลอนข้าวไม่กิน
เดี๋ยวจะไม่อร่อยลิ้นเบื่ออาหาร
นอนไม่หลับกระสับกระส่ายไตพิการ
ต้องหงุดหงิดงุ่นง่านขึ้นทันใด
งั้นขอแต่งกลอนต่อไปก็แล้วกัน
ถึงแม้ฉันไม่รู้ถึงจุดหมาย
เอาเป็นว่าอ่านกลอนผมแล้วสบาย
แม้นปากคอเราะร้าย....อย่าว่าเลย
29 มกราคม 2547 10:19 น.
burst
เจ็ดนาฬิกา รีบมาพบเธอ
อยากบอกเพื่อนเกลอ...รูปเธอแฟนฉัน
ก็อวดอย่างนี้..ทุกปีทุกวัน
ว่าเรารักกัน...อยากบอกใครใคร
เพราะรักอย่างนี้ คนดีที่หนึ่ง
ยิ่งรักยิ่งซึ้ง..ถึงไหนต่อไหน
มีเธอข้างกัน ตัวฉันอุ่นใจ
สุขสันต์วาเลนไทน์...รักเธอ....เหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
936
