23 เมษายน 2545 17:45 น.
burst
ต่อให้ยื้อให้ดึงสักเท่าไหร่
ก็ไม่อาจเข้าใจถึงตัวฉัน
กลอนหัวใจปิดตายไร้คืนวัน
อย่าได้เปิดอ่านมันเลยคนดี
ใช้เงินซื้อกุญแจไขมันออก
ฉันขอบอกไว้เลยนะเรื่องนี้
ต่อให้อีกร้อยเท่าล้านทวี
ก็ไม่อาจซื้อใจนี้แม้เสี้ยวใจ
ใช้วาจาหวานหวานหว่านให้เปิด
เชื่อฉันเถิดไม่อาจเปิดมันออกได้
เธอจะถูกมดแดงแย่งกัดตาย
เพราะคำหวานจะทำร้ายกันและกัน
ใช้อำนาจบาทใหญ่เข้าบังคับ
หวังจะให้ตอบรับอย่าคิดสั้น
ฉันเกลียดนักคนบังคับหัวใจกัน
อย่าหวังเลยว่าฉันจะยอมใคร
เพียงเธอเอาหัวใจจริงของเธอ
หมั่นดูแลอยู่เสมอยามชิดใกล้
ค่อยค่อยเอาใจของเธอมาเปิดใจ
เท่านั้นฉัน....ก็เต็มใจ....เปิดให้เธอ
23 เมษายน 2545 17:45 น.
burst
เมล็ดพันธุ์แห่งรักเพาะลงแล้ว
หยั่งรากแก้วอยู่กลางใจหัวใจฉัน
เธอปลูกรักในใจขึ้นโดยพลัน
เป็นต้นกล้าในใจฉันเริ่มผลิใบ
ฉันรดน้ำพรวนดินสม่ำเสมอ
และมีเธอคอยเติมปุ๋ยเอาใจใส่
จนต้นกล้าเติบโตขึ้นเต็มใบ
แผ่นกิ่งก้านเต็มใจกันและกัน
ต้นของรักให้ดอกผลสีสวย
สองเราช่วยชื่นชมเก็บผลนั่น
แบ่งรสชาติหอมหวานให้แก่กัน
ตราบจนต้นแห่งรักนั้นยังเบ่งบาน
จนเมื่อลืมดูแลและใส่ใจ
เก็บดอกผลต่อไปอยู่เช่นนั้น
เสพแต่สุขทุกข์หนักชักนานวัน
ต้นแห่งรักของฉันเริ่มโรยรา
ไม่ติดดอกออกผลเหมือนดังเก่า
มีแต่ก้านใบเฉาหมดคุณค่า
เธอจึงโค่นต้นรักฉันลงทันตา
เหลือแต่ตอต่อหน้าเจ้าของใจ
ต้นรักฉันก็ถึงวันเป็นขี้เถ้า
ทิ้งอยู่ในใจเน่าเน่าแหลกสลาย
ยามฟ้าฝนกระหน่ำบนหนทางใจ
น้ำตาฟ้าท่วมในใจฉันเอง
23 เมษายน 2545 17:31 น.
burst
โอบกอดจูบและลูบไล้
แอบอิงเอนกายทรวงสะท้าน
แทรกกายดุจสายลมผ่าน
ดุจดั่งราตรีกาลปั่นป่วน
สุดสายคลื่นปะทะโขดหินผา
กระเซ็นสายธาราอย่างผันผวน
สะท้อนกลับดุจคลื่นรับคำชวน
เริ่งรื่นคลื่นหวนทวนเป็นสาย
พายุโหมห้าวหาญปานสายฟ้า
รวดเร็วลีลาเริงร่าย
แม้สงบไม่สยบต่อสิ่งใด
ก่อกำเนิดคลื่นใหม่โถมใส่ฝั่ง
ราตรีกาลเป็นพยานแห่งหินผา
ยังต่อสู้ฟันฝ่าไม่หยุดยั้ง
แม้นคลื่นหมดแรงลดตามกำลัง
ค่อยทอดกายถึงชายฝั่งอย่างเยือกเย็น
ดุจเกลียวคลื่นพัดกลืนถึงหาดทราย
ม้วนกระหวัดพัดเป็นสายยามได้เห็น
โอบกอดสายน้ำเจ้าทุกเช้าเย็น
อบอุ่นเหมือนได้เป็นกันและกัน
23 เมษายน 2545 17:31 น.
burst
เหมือนมีขี้อยู่ในมือถือแล้วเหม็น
มีความรักเหมือนเป็นของเน่าเสีย
กำลังใจเหือดหายกายอ่อนเพลีย
ใครจะลุ้นใครจะเชียร์ไม่อยากฟัง
หนังชีวิตเริ่มหวานยามเริ่มคบ
แต่ตอนจบตกม้าตายไร้ความหวัง
สิ่งต่างต่างลวงตาน่ากลัวจัง
แม้ตัวเธอก็ยังไม่แน่นอน
เธอเป็นดั่งดอกไม้ในยามแรก
แต่ลงท้ายแปลกแปลกเธอเริ่มหลอน
กลายเป็นหนอนหัวใจเริ่มไชชอน
ชีวิตรักสั่นคลอนในทันที
จะให้กลืนเข้าไปคงลำบาก
แต่ให้ขากให้ถุยลุยเต็มที่
กลืนไม่เข้าแต่คายออก...ขอบอกที
ก่อนเริ่มคบดูให้ดี....ดูให้ชัวร์
23 เมษายน 2545 17:16 น.
burst
หากชีวิตคิดไปคล้ายถนน
มีมากมายหลายคนทนเดินฝ่า
กี่ล้านไมล์ต้องชดใช้โชคชะตา
ฉันก็เป็นเช่นว่าถ้าเป็นจริง
เบื้องหน้าฉันคือทางไกลไร้จุดจบ
อาจพานพบสบโชคร้ายได้ทุกสิ่ง
ใส่เกียร์เดินเหินไปไม่ประวิง
บนถนนชนทุกสิ่งเรียงหน้ามา
กี่ผู้คนผ่านทางอย่างว้าเหว่
กี่ผู้คนซวนเซเร่มาหา
กี่ผู้คนวิ่งหลบไม่สบตา
กี่ผู้คนหายหน้าไม่อาจเจอ
จนถึงวันที่ฉันหมดแรงไป
ได้แต่ยืนมองไปอย่างหมองเหม่อ
ในวันนั้นที่ฉันได้พบเธอ
เหมือนกับฉันได้เจอกำลังใจ
บนถนนเส้นเก่าเราเคยผ่าน
กี่ผู้เติมประสบการณ์ที่มีให้
มาวันนี้มีคนร่วมทางไป
ชีวิตมีค่ามากมายขึ้นทันที
ดื่ม M100 กันหน่อยนะชีวิต
อย่าเพิ่งคิดสั้นสั้นในวันนี้
ทางข้างหน้าอาจได้เจอเธอคนดี
สู้ต่อไปชีวิตนี้....สู้แล้วรวย
หน้าส่วนตัว
632
