6 มิถุนายน 2545 11:22 น.
burst
อันพระคุณมารดาจะหาไหน
มิอาจเทียบเทียมได้หาใครเหมือน
ยามลูกผิดแม่ก็คิดคอยตักเตือน
เป็นเสมือนแม่ครูรู้แก่ใจ
อันพระคุณของแฟนหาใครเท่า
มิอาจเทียบเทียมเจ้าเอาใจใส่
ยามเราผิดแฟนก็คิดเตือนทันใด
เป็นเสมือนเพื่อนรู้ใจอยู่ใกล้กัน
ด้วยมารดาหวังพึ่งพายามเติบใหญ่
อยากเห็นความสุขใจอย่างที่ฝัน
อยากเห็นความสำเร็จในเร็ววัน
เราเป็นดั่งความฝันของมารดา
ด้วยว่าแฟนหวังพึ่งพาเราเลี้ยงดู
อยากเห็นความเป็นอยู่ดีวันหน้า
อยากเห็นความสำเร็จมีราคา
เราเป็นดั่งสิ่งมีค่าของแฟนเรา
มีมารดาเป็นเสาหลักคอยพักใจ
ปลอบประโลมชโลมใจยามเงียบเหงา
คอยพูดคุยปรึกษาแต่วัยเยาว์
จนโตบใหญ่ก็มีเขาเป็นพลัง
มีแฟนเหมือนเสาหลักพักชีวิต
เป็นคู่คิดคู่ใจให้ความหวัง
คอยปรึกษายามปัญหามาประดัง
จนแก่เฒ่าเจ้าก็ยังเป็นแรงใจ
รักแม่อย่าลืมแฟน
รักแฟนอย่าลืมแม่...นะจ๊ะ
5 มิถุนายน 2545 15:16 น.
burst
วันพรุ่งนี้มีหรือเปล่าใครจะรู้
ก็เห็นเห็นกันอยู่เธอและฉัน
ในวันนี้ที่เรายังโกรธกัน
วันพรุ่งนี้อาจไม่มีฉันอีกต่อไป
ชีวิตคนเราก็สั้นนัก
ในวันที่ทำหน้ายักษ์เข้าใส่
วันพรุ่งนี้หน้าเธออาจเปลี่ยนไป
เมื่อไม่เห็นฉันอยู่ใกล้ให้เคืองกัน
เห็นหน้ากันไม่ถึงร้อยปี
จะโกรธกันอีกกี่ทีเธอกับฉัน
ให้วันนี้วันสุดท้ายก็แล้วกัน
อย่าโทษอย่าโกรธฉันเลยดวงใจ
หากวันสุดท้ายรีบมาถึง
ให้เหลือความลึกซึ้งดีกว่าไหม
ดีกว่าโกรธกันแล้วจากไป
ดีกันก่อนจะสายแก้ไม่ทัน
อย่าโกรธกันเลยนะครับ โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า
5 มิถุนายน 2545 13:19 น.
burst
ไทยนี้รักสงบ
แต่เห็นจะไม่รบไม่ได้
สารเลวอย่างพวกมันต้องบรรลัย
เข่นฆ่าเด็กได้ไร้คุณธรรม
ใจมันทำด้วยอะไร
ถึงเห็นความตายน่าขำ
บัดซบชาตินรกเลวระยำ
ลูกกระสุนที่กระหน่ำเพราะมึง
ไอ้พวกกระเหรี่ยงชาตินรก
เห็นคนไทยเรื่องตลกใจไม่ถึง
อีกไม่นานคอยดูเถอะมึง
พวกกูจะซัดให้ถึงแหลกราญ
อนาถหนออนิจจาเด็กน้อย
พ่อแม่เฝ้าคอยเจ้ากลับบ้าน
กลับต้องหนีตายอย่างลนลาน
ห่ากระสุนทรมานแทบตาย
สามศพไปแล้วเมื่อเช้านี้
และยังต้องมีอีกเท่าไหร่
ราชบุรีเป็นดินแดนของใคร
เพราะเหตุใดใยจึงต้องหวั่นกลัว
กี่คราวแล้วให้พวกมันมายีย่ำ
ให้มันมาตอกตำย้ำความชั่ว
กี่ชีวิตต้องอยู่อย่างหวาดกลัว
คนดีดีถูกคนชั่วมารังแก
วิสามัญมาแล้วก็หลายราย
คราวนี้มันต้องตายอีกแน่แน่
วอนเจ้าหน้าที่สอดส่องดูแล
เลือดล้างเลือดช่วยแก้ความแค้นใจ
สัญชาติหมาปิดหน้าใจไม่ถึง
ไม่รู้ต้องตามพวกมึงถึงเมื่อไหร่
เจ้าประคู้น...ขอให้จับได้ดั่งใจ
ให้คนไทยประหารให้มันมือ
สำหรับข่าวการตายของเด็กๆชาวราชบุรี
ผมขอไว้อาลัยอย่างสุดซึ้ง
และขออาฆาตไอ้พวกโหดอย่างสุดชีวิต
อยากเป็นหนึ่งในคนที่ได้ประหารพวกมันกับมือ
5 มิถุนายน 2545 11:27 น.
burst
โลกก็กว้างก็ใหญ่ให้ใจฝัน
โลกใบกลมมีขีดขั้นอยู่ตรงไหน
คนจึงยังดิ้นรนทนต่อไป
ไม่มีที่ว่างให้ใจได้เดินทาง
ถูกจำกัดตรงไหนในความคิด
ถูกหรือผิดใครคิดได้ทุกอย่าง
เรื่องของเธอเรื่องของฉันมันแยกทาง
พอจะมีที่ว่าง...มั้ยบางที
โลกนี้มันคงจะพอ...มีพื้นที่ส่วนตัว
ไม่ต้องกลัวใครใครในที่นี้
ขอซักนิดฉันได้คิดอย่างเสรี
ในโลกใบเล็กที่มี...ฉันลำพัง
ได้มาจากเพลงของปาล์มมี่ ผมชอบเพลงนี้
ที่สุดในอัลบั้ม โดยเฉพาะท่อนที่ร้องว่า...
คิดเข้าข้างตัวเองในบางครั้ง...ก็ปลอดภัย
เหมือนที่ใจต้องการ....
5 มิถุนายน 2545 11:02 น.
burst
เธอมอมเมาฉันด้วยอะไร
มันแฝงมาใช้ไหมในใบหน้า
เธอเจือปนมันไว้ในแววตา
มอมเมาให้ฉันบ้าคลั่งเธอ
เธอแอบใส่ยาบ้าให้ฉัน
วันทั้งวันจึงคิดถึงอยู่เสมอ
แทบเป็นบ้าคลั่งตายเมื่อไม่เจอ
จะหลับตื่นก็เพ้อเหมือนบ้าบอ
ฉันเสพรอยยิ้มเธอทุกวัน
เธอใส่อะไรให้ฉันบ้างหนอ
ถึงอยากเห็นเธอยิ้มไม่เคยพอ
และยังอยากเห็นต่ออยู่ทุกที
เสียงหัวเราะที่แฝงด้วยพิษร้าย
ช่างหลอกหลอนจิตใจได้เพียงนี้
ติดยาบ้างอมแงมขึ้นทุกที
เป็นยาบ้ารักที่เธอมอมเมา
ถึงบ้าก็บ้ารักใช่มั้ยครับผม....อิอิ
หน้าส่วนตัว
1917
