7 มิถุนายน 2545 11:17 น.
burst
อกอีแป้นจะแตกแยกเป็นเสี่ยง
มันควงคู่มาใกล้เคียงเย้ยต่อหน้า
แถมเพิ่งได้ตำแหน่งทิฟฟานี่มา
เป็นกระเทยสูงค่ากว่าใครใคร
อีชะนีเอ็งมีดีก็พอกัน
อย่ามาทำเริ่ดกว่าฉันได้มั้ย
เอ็งก็ปลอมข้าก็ปลอมยอมได้ไง
เดี๋ยวแม่ตบล้างไส้เจ็บใจจริง
นึกว่าสวยตาล่ะอีจิ้งจก
ตัวจริงก็ซกมกโดนแฟนทิ้ง
อุตส่าห์ไปดึงหน้า...ยังเหมือนลิง
มีแฟนใหม่เดี๋ยวก็ชิ่งก็ซ้ำรอย
ฉันได้อยู่คาร์บาเร่ต์กิ๊บเก๋นัก
ยังไม่เคยแช่งชักแกซักหน่อย
มาคราวนี้ทำมาตีหน้าลอย
มีดีนิดก็อวดหน่อยทำเย้ยกัน
สัญชาติดิบของชายไว้ลายอยู่
แม้ภายนอกไม่ได้ดูเป็นอย่างนั้น
แต่กระเทยก็ศักดิ์ศรีมีพอกัน
ทำมาเย้ยกับฉันเดี๋ยวเจอดี
อยากล็อคคอแทงเข่าเขย่าศอก
น้ำมันก๊าดมากรอกปากยัยนี่
กดหัวจุ่มน้ำทะเลซักกะที
ทั้งพัทยารู้จักดี..นี่คือใคร
ถึงกระเทยก็กระเทยมีระดับ
ขอโทษครับ เอ๊ย! ค่ะ รับไม่ได้
เป็นกระเทยอิทธิพลก็จนใจ
ใครมาเย้ย..เป็นบรรลัย...สะใจทอม
คือตอนโหดสัญชาติผู้ชายมันออกน่ะฮ่ะ...จริงมั้ยฮ้า...
7 มิถุนายน 2545 10:58 น.
burst
ฉันไม่ได้เป็นรถเบ๊นซ์คันใหญ่
ให้เธออวดใครใครในตัวฉัน
บนถนนรถรานับพัน
ไม่มีค่าเท่านั้นไร้ราคา
ฉันมันก็แค่ทางเท้า
คนเดินดินอย่างเราเค้าเหยียบหน้า
ใช้ทางเท้าสัญจรไปมา
ยังดิ้นรนไขว่คว้าอยู่ร่ำไป
ฉันเป็นทางเท้าให้เธอย่ำ
แล้วแต่เธอจะทำอะไรไว้
ยอมให้เธอเหยียบย่ำตามใจ
ถึงแม้เธอจะไปขึ้นรถยนต์
แต่....
โปรดจงคิดเถอะที่รัก
ฉันเป็นที่พัก..ให้เธอกี่หน
บนเส้นทางที่วกวน
มีกี่คนมองข้ามเธอไป
รถราขับเบียดขับแซง
อันตรายคอยกลั่นแกล้งเธอแค่ไหน
อุบัติเหตุมากมายเพียงใด
จะหาความปลอดภัยไม่ค่อยมี
ถึงฉันเป็นแค่ทางเท้า
แต่ใครเขาก็ไว้ใจตรงนี้
ทั้งปลอดภัย....จริงใจ...ปราถนาดี
พร้อมให้เธอคนดีไม่เคยไกล
ที่ที่เธอใช้เหยียบย่ำ
คนที่เธอทำให้ช้ำ...ให้ร้องไห้
แต่ที่ตรงนี้....ที่เธอปลอดภัย
และเป็นที่พักใจ....ไม่เปลี่ยนแปลง
ทางเท้าอย่างฉันไม่เคยขอ
และยังเฝ้ารออยู่ทุกแห่ง
ยามใดอ่อนล้าหมดแรง
ยามถูกกลั่นแกล้ง...จงกลับมา
คนดีไงครับ ต้องเจอแต่เรื่องทุกข์ใจ
แต่ก็หวังให้เค้าไปดีมาดีน่ะครับ
7 มิถุนายน 2545 10:12 น.
burst
ความเหงาเป็นสิ่งฮอตฮิต
คนนั้นก็คิด คนนี้ก็คิด...เหงาเหงา
เหตุไฉนไม่เคยเกิดกับเรา
เหตุใดความเศร้าไม่รังควาญ
เหงาจนจับจิตจับใจ
บางคนร้องไห้น่าสงสาร
บางคนกอดหมอนทรมาน
บางคนยิ่งสะท้านเป็นบ้าบอ
ก็เห็นเหงาเหงาไปเรื่อยเปื่อย
เหงาแล้วมันเมื่อยบ้างไหมหนอ
เห็นเค้าเหงาเหงาไม่เคยพอ
และมีท่าจะเหงาต่ออีกเรื่อยไป
เมื่อความเหงาแผ่ปีกครอบคลุม
ความเศร้าเข้ามารุมจนสั่นไหว
เกาะกินเข้าไปถึงจิตใจ
และแสดงออกได้ทางแววตา
ท้องฟ้าสดใสกลับมึดครึ้ม
บรรยากาศดูทึมทึมทั้งใบหน้า
นั่นแหละความเหงาเริ่มเข้ามา
กัดกินชีวิตเวลาไม่มีใคร
เพียงเธอยื่นมือผ่านความเหงา
สัมผัสมืออย่างแผ่วเบาของฉันไว้
เปิดประตูสี่ห้องของหัวใจ
เปิดเปลือกตามองไปอย่างไม่กลัว
ฉันหลบอยู่หลังความเหงา
แฝงตัวอยู่ใต้เงาสลัว
ยื่นมือแหวกม่านผ่านมืดมัว
ที่รัก....ฉันมารับตัวเธอออกมา
นั่นแหละเธอจะหลุดจากความเหงา
หลุดจากความเศร้าความโหยหา
จงโอบกอดฉันไว้นะแก้วตา
จะปลอบขวัญผวาให้กลับคืน
เป็นกำลังใจให้คนเหงาๆทุกคน
โดยเฉพาะพี่ทะเลขวัญครับพ้ม....
เอ้า! สนุกกันหน่อยเพ่
ชึ่ง ชึ่ง โป๊ง โป๊ง ชึ่ง
6 มิถุนายน 2545 17:26 น.
burst
ไม่ไหวแล้วน้องท้องไม่รับ
โทษเถอะครับให้ผมรับคงไม่ได้
ไอ้เรื่องท้องเรื่องน้องต้องขอไว้
ท้องไม่รับโปรดเข้าใจผมซักที
เดี๋ยวก็นู่นเดี๋ยวก็นี่เอามาป้อน
ตักให้ทีเต็มช้อนป้อนมานี่
กระเพาะผมไม่ค่อยย่อย...ต้องขอที
ท้องไม่รับแล้วคราวนี้อิ่มจริงจริง
อย่างนี้ต้องอีโนมั้งครับเนี่ย..แหะแหะ
6 มิถุนายน 2545 16:12 น.
burst
ได้โปรดเถอะนะที่รัก
จะแช่งชักยังไงล่ะคราวนี้
เมื่อไหร่จะไปเสียที
กราบวิงวอนคนดีจงรีบไป
น้ำตาอาบแก้มแถมเจ็บ
เกินจะกลั้นจะเก็บทนไว้
สายตาวิงวอนให้เธอไป
อยู่ต่อก็เลวร้ายเท่าเดิม
ไม่อยากให้ใครมาแทนที่
และไม่อยากหาคนอย่างนี้มาเพิ่ม
ที่เป็นอยู่ตรงนี้ตรงที่เดิม
ฉันก็ยังเจ็บเพิ่มทุกนาที
ไปจากฉันเสียทีเถอะได้โปรด
ตอนนี้ฉันเริ่มโกรธเต็มที่
อยากไปแบบมีแผล...หรือไปดีดี
ยืนเหยียบเท้าฉันอย่างนี้เดี๋ยวมีตาย
คนอะไร..ทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ได้....เจ็บนาว้อยยยย
หน้าส่วนตัว
878
