17 มิถุนายน 2545 20:42 น.
burst
อยากจะเตะเธอซักป้าบ!
หากเธออยากทราบเหตุผล
มันคืออารมณ์คนหนึ่งคน
ที่ยากจะอดทนต่อไป
แรกๆก็อยากแค่ตบ
แต่ไม่อาจลบภาพเธอได้
ความผิดครั้งนี้เกินอภัย
จึงเพิ่มความแรงให้อีกเท่าตัว
อย่ามาตีหน้าว่าไม่ผิด
อย่าได้คิดว่าไม่ชั่ว
อย่ามาทำเป็นไม่กลัว
และเห็นแก่ตัวจะหนีไป
คราวนี้ฉันขอแค่เตะ
คราวหน้าอาจเละกว่าเดิมได้
หากเธอยังหนีต่อไป
ฉันอาจเปลี่ยนใจโดดถีบแทน
กลับมาซะเถอะคนดี
เตะเพื่อเรานี้...แน่นแฟ้น
ให้สมกับเป็นชายมาดแมน
ขอขมาต่อหน้าแฟนในเร็ววัน
17 มิถุนายน 2545 20:37 น.
burst
อย่าเอ่ยคำพูดใดออกมา
หรือใช้หยดน้ำตาหว่านล้อมฉัน
สิ่งดีดีอีกนับพัน
และคืนวันที่สวยงาม
อย่าขู่อย่าบังคับ
ให้ตอบรับกับคำถาม
ใช้เสน่ห์หรือความงาม
อ้างทุกยามเคยมีกัน
มันไม่มีประโยชน์ใดใด
ที่จะบังคับใจคนอย่างฉัน
ต่อให้บอกรับอีกนับพัน
ก็ไม่มีค่าต่อกันแม้สักที
รักออกแบบไม่ได้
และบังคับยังไงก็ใช่ที่
ฉันไม่ได้รักเธอนะ..คนดี
แม้ว่าเธอจะมีเหตุผลใด
ฉันรู้เธอดีเธองาม
และชื่นใจยามอยู่ใกล้
แต่นั่นไม่พอหรอก...สำหรับใจ
เพราะการที่จะรักใคร.....
มันหาเหตุผลไม่ได้...จริงๆ
หวังว่าเหตุการณ์นี้คงเคยเกิดขึ้นกับใคร
มาบ้างแล้วล่ะ ใช่มั้ย
14 มิถุนายน 2545 11:24 น.
burst
กูก็อยู่ของกูอยู่ดีดี
คนนั้นทีคนนี้ที..รี่มาหา
มากันจนล้นวัดเปี่ยมศรัทธา
ราวกับว่าทั้งจังหวัดมีวัดเดียว
มาให้กูโขกเขกมะเหงกงุ้ม
กูสุดกลุ้มเปลี่ยนเป็นไม้ให้หวาดเสียว
มันกลับดัง! ขลังกว่า! แห่มาเกรียว
กระทั่งเยี่ยว! ยังแย่งจองเป็นของดี
จะพร่ำบอกเท่าไหร่..ไม่รับรู้
่ว่าตัวกูมิได้ประเสริฐศรี
มันกลับมองตัวกู...ปูชนีย์
ใช้เป็นที่ดับร้อนผ่อนลำเค็ญ
ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว..เป็นใบ้หวย
สิบคนรวย..ล้านคนจน...ไร้คนเห็น
ไอ้สิบคนบ่นเล่าเช้ายันเย็น
กูเลยเป็นเซียนใบ้หวยด้วยอีกคน
ท่านั่งยอง..ของกู...ก็หรูเฟื่อง
เป็นพระเครื่องคณารุ่น...วุ่นสับสน
บ้านจัดสรร กอล์ฟคลับ ยังสัปดน
ย่องนิมนต์ กูโปรโมท โฆษณา
บ้างเอากูเลี่ยมทองผุดผ่องใส
หวังใจให้คุ้มครองผองปัญหา
แล้วเกิดกูเคราะห์กรรมกระหน่ำพา
ใครจะมาช่วยดึงมึงคิดดู
ขาดเก๋งเยอรมันคันเป็นล้าน
ชนสะท้านท้ายยุบก้นบุบบู้
ตัวกูจริง...เสียงจริง...ยังกลิ้งรู
นอนคุดคู้รอมึงช่วย..ด้วยเหมือนกัน
พักนี้เรทติ้งท่านเงียบๆไปเนาะ
หลังจากหลวงตามหาบัวดังกว่า
12 มิถุนายน 2545 16:48 น.
burst
เธอมือค่าแค่ลูกไก่ในกำมือ
ให้ฉันถือหรือบีบตายได้ทั้งนั้น
ชีวิตเธอมีค่าเท่าไหร่กัน
อยู่ที่มือของฉันจะสั่งการ
มองขึ้นมาเธอเห็นฉันเป็นอะไร
หรือต้องการบอกใบ้ให้สงสาร
หรือจะบอกว่าไม่ไหว...ทรมาน
ในสายตาคู่นั้นบอกอะไร
แล้ววันหนึ่งฉันถึงได้รู้ความ
ในคำถามครั้งนั้นจำได้ไหม
มองกระจกเห็นตัวเราถึงเข้าใจ
ฉันก็เป็นลูกไก่เหมือนเหมือนกัน
จึงได้มองขึ้นไปเหมือนกับเธอ
หวังดีใจว่าละเมอไปเท่านั้น
ฝันสลายแทบจะตายในเร็วพลัน
สุดท้ายตัวของฉัน....ก็เข้าใจ
เป็นลูกไก่อยู่ในมือเค้าอีกคน
นี่แหละกรรมสนองผลอยู่ใช่ไหม
ที่เคยข่มเคยดูถูกเธอเท่าไร
ตัวของฉันก็คือไก่....ในกำมือ
12 มิถุนายน 2545 16:36 น.
burst
ใครเล่าจริงใจในรักแท้
มีทุกข์ร่วมแก้ภัยร่วมต้าน
รักแท้จริงอยู่เพียงอุดมการณ์
เพียงเวลาพัดผ่านก็เลยไป
ใบหน้ายิ้มรอยพิมพ์อยู่ด้วยรัก
ไม่อยากนักจะทำให้หวั่นไหว
ตาต้องตาเหมือนรู้ว่าใจต้องใจ
นั่นแหละรักเกิดขึ้นได้ทุกเวลา
ด้วยสัมพันธ์ลึกซึ้งถึงสวรรค์
สัมผัสรู้รักนั้นมีคุณค่า
จึงข้ามผ่านความรักผ่านเวลา
ไม่หวังสุขวันหน้าจะมีกัน
แล้วสัจธรรมก็นำผล
คนคือคนจิตใจง่ายแปรผัน
กลับคิดง่ายเริงร่ายกายสัมพันธ์
ชั่วข้ามความรักนั้นก็กลับกลาย
เหมือนหัวใจโดนข่มขืนกลืนไม่ลง
เหมือนหัวใจเป็นผงคงสลาย
พรหมจรรย์แห่งสวรรค์ต้องบรรลัย
นี่แหละโลกโศกเพียงไหน...ใครคนทำ
รักจริงแท้แน่วแน่แค่คืนผ่าน
จวบรักนั้นสิ้นกาลฝนกระหน่ำ
เพียงไม่คิดว่าชีวิตจะมืดดำ
ไม่เคยคิดก่อนทำ....ก็ช้ำใจ
หน้าส่วนตัว
704
