12 กรกฎาคม 2545 14:10 น.
burst
ตีราคาของเธอไว้สองบาท
ไม่เผื่อเกินเผื่อขาดพอแลกได้
ไข่ซักฟองขนาดกลางพอชั่งใจ
ว่าแล้วแลกเธอไปไม่รอรี
ได้ไข่มาทอดกินพอลิ้มรส
แค่ได้ซอสสองหยดก็เข้าที่
ไม่ถึงอิ่มได้ชิมก็ยังดี
ก็ยังสมกว่าที่เคยมีเธอ
เธอทำตัวไว้ยังไงไม่ต้องบอก
ที่พลิกลิ้นกลิ้งกลอกอยู่เสมอ
ตั้งแต่คบยังไม่เคยเชื่อใจเธอ
เกิดมาก็เพิ่งพบเจอคนหลายใจ
ไข่หนึ่งฟองยังมีดีที่โปรตีน
ยังพอมีนุ่มลิ้นและกินได้
แต่มีเธอกลืนไม่เข้าได้แต่คาย
แถมยังมีพิษร้ายแฝงเจือปน
จึงอยากเอาเธอแลกไข่ดีไหมเล่า
เผื่อชีวิตของเราจะหลุดพ้น
ที่ผ่านมาไม่หลงเหลือแล้วอดทน
นั่งกินไข่...ยังสุขล้น..อยู่คนเดียว
12 กรกฎาคม 2545 11:47 น.
burst
มีปากเสียงครั้งใดถึงได้รู้
ว่าที่เคยเป็นอยู่มันดีไหม
ยิ่งตวาดขึ้นเสียงซักเท่าไร
ยิ่งจะรู้จิตใจ...ได้ใกล้กัน
คำหวานยามใจมีสุข
อาจแฝงความทุกข์ไว้ในนั้น
ต่อหน้าเปื้อนยิ้มทุกวัน
ในใจโศกศัลย์เท่าใด
ป้อยอยกย่องชมเชย
ไฉนเลยจะรู้ถึงซึ้งได้
หากรักมีแต่หวานร่ำไป
คงต้องชอกช้ำใจเข้าสักวัน
หากแต่ว่า...
รักมีคุณค่ามากกว่านั้น
หากต้องแลกด้วยการผิดใจกัน
ทะเลาะบ้างบางวันเพื่อเข้าใจ
เรามาทะเลาะกันนะ
แล้วฉันจะปรับความเข้าใจใหม่
เธอเคยโกรธเคยโมโหฉันเท่าไร
ให้เธอบอกมาหมดใจในทันที
เรามาทะเลาะกันนะ
เพื่อที่จะเข้าใจในรักนี้
ขุดออกมารากเหง้า...เรารู้ดี
ว่าต่างคนต่างมีอยู่ในใจ
เอามันออกมาให้หมด
เพื่อจะลดความห่างเหินเคยสงสัย
ให้เราชิดทั้งวิญญาณและหัวใจ
ผสานรักของเราให้...หลอมรวมกัน
11 กรกฎาคม 2545 10:43 น.
burst
ดวงอาทิตย์ก็ยังขึ้นตรงเวลา
เมื่อวันใหม่เข้ามาเหมือนดังเก่า
แต่วันนี้มีอะไรในใจเรา
ให้ต้องคิดถึงเขามากกว่าใคร
วันเกิดของแฟนฉัน
เธอจะรู้ไหมนั่นฉันจำได้
และรอคอยทุกคืนวัน...คอยใส่ใจ
ฉันรักเธอมากมายไม่เคยลืม
ฉันจะมอบของขวัญอะไร
ฉันจะทำสิ่งไหนให้เธอปลื้ม
อยากจะบอกเธอไว้ฉันไม่ลืม
ถ้าเธอรู้คงปลื้มและดีใจ
ช่อดอกกุหลาบสีแดง
หรือจะแสดงรักหมดได้
กล่องของขวัญใหญ่เท่าบ้านส่งไป
เธอจะรู้ทั้งหมดไหมว่ารักกัน
ไม่รู้จะให้อะไรดี
จะแทนทุกสิ่งที่มีหมดนั้น
ได้แต่จุมพิต...กระซิบบอกกัน
ว่า....ที่รักของฉัน...้happy birthday....
10 กรกฎาคม 2545 17:13 น.
burst
เรามอบอะไรให้แก่กัน
นอกจากความรักนั้นที่ยิ่งใหญ่
ที่ตรงนี้มีสองเราและสองใจ
วินาทีนี้ยิ่งใหญ่ในรักจริง
เราใช้รักผูกกลางระหว่างใจ
มิอาจยั้งหัวใจให้หยุดนิ่ง
เพราะไออุ่นหัวใจที่แอบอิง
ช่างหอมหวลเกินยิ่งจะห้ามทัน
แต่...
รักเปรียบเหมือนขนมปังอยู่ในมือ
ให้สองเราได้ถือไว้เช่นนั้น
เรากัดกินหัวใจกันและกัน
เราเสพความรักนั้นจนพอใจ
แล้วซักวัน....ขนมปังก็มีหมด
แล้ววันนั้นเราจะอดมันได้ไหม
ในวันนี้มีรักอยู่เท่าใด
ก็แล้วใยไม่เติมรักให้แก่กัน
แบ่งปันขนมปังที่ถือไว้
เอามาเพิ่มเติมให้เต็มอย่างนั้น
เช่นเดียวกับเติมใจให้ทุกวัน
ถนอมความรักนั้นให้ยาวนาน
อย่ากัดกินความรักของตัวเรา
โปรดให้ความรักเขาลิ้มรสหวาน
ร่วมแบ่งปันความรักของวันวาน
จวบสิ้นกาลรักก็ยังอยู่คงเดิม
10 กรกฎาคม 2545 08:28 น.
burst
มีตังค์อยู่ห้าบาทยังอาจเอื้อม
ได้แต่มองตาเชื่อมยืนเกาะตู้
ปล่อยให้ตาดุ๊กดิ๊กกระดิกดู
ปากก็ร้องอู้หู!!! อยากได้จัง
เดี๋ยวพรุ่งนี้มากับแม่เราเล็งไว้
อีกไม่นานรอได้...พอมีหวัง
ไม่เป็นไรพรุ่งนี้มีกะตังค์
ตื่นเต้นจังพรุ่งนี้เป็นของเรา
แล้วก็ถึงวันนี้มาเดินห้าง
ดูท่าทางแม่ช่างแสนหงอยเหงา
ไม่เป็นไรคราวนี้ถึงทีเรา
ดึงมือแม่...เร็วเข้า....มาไวไว
แม่จ๋าแม่...หนูอยากได้เจ้าหุ่นยนต์
มันมีไฟมีปืนกลเดินเองได้
แถมรุ่นนี้ยังดูดีกว่าใครใคร
มันยังแปลงร่างได้เป็นเครื่องบิน
แม่ยังทำท่าเฉยดูระอา
ไม้ต่อไป...เปลี่ยนท่ามานอนดิ้น
ตะโกนร้องออกไปให้ได้ยิน
มีท่าไหนใส่ให้สิ้นให้รู้กัน
หนูจะเอาหนูจะเอาเข้าใจมั้ย
แค่หุ่นยนต์ตัวใหม่...เอาตัวนั้น
แม่ใจร้าย....ไม่ซื้อให้...อยากได้มัน
ไม่รู้ล่ะ...เอาตัวนั้น....มาไวไว
แม่ประคองกอดไว้ซับน้ำตา
เอาล่ะหนอ...คราวหน้า...แม่ซื้อให้
เดี๋ยวสิ้นเดือนเงินเดือนออกเมื่อไร
แม่จะพามาใหม่ซื้อให้เลย
หวนนึกถึงวันนั้น.......
นึกถึงหน้าแม่ทำหน้าตาเฉย
มาวันนี้....อนาถหนอ...มันคุ้นเคย
มันจับใจเจ้าเอยบางเวลา
เงินทองกว่าจะหาแสนลำบาก
ต้องอดอดอยากอยากยากจะหา
แต่เห็นลูกอยากได้มีน้ำตา
ให้ลำบากก็ต้องหามาเอาใจ
นึกถึงหุ่นยนต์ตัวนั้น
แลกได้ไหมกับรางวัลอันยิ่งใหญ่
แลกกับน้ำใจแม่...แน่กว่าใคร
มันจะเพียงพอไหมได้ทดแทน
อยากจะกลับไปลบอดีตเก่า
รับไออุ่นขอบเขาในอ้อมแขน
จะหุ่นยนต์กี่ล้านตัวไม่อาจแทน
พระคุณแม่ดุจแผ่นฟ้ากว้างไกล
ไม่มีแม่ซื้อหุ่นยนต์ให้อีกแล้ว
น้ำตาของลูกแก้ว...ช่วยได้ไหม
ยังไม่ทันตอบแทนคุณ...แม่สิ้นใจ
อย่าปล่อยให้สายไป.....เกินแทนคุณ
หน้าส่วนตัว
778
