16 สิงหาคม 2547 10:46 น.
burst
อย่าถามฉันเลยว่าเคยไหม
ที่คิดถึงจนสุดใจเกินห่วงหา
ถามฉันเถอะว่าเมื่อไหร่จะเลิกรา
จะชาตินี้หรือชาติหน้าไม่จืดจาง.......
อย่าถามฉันเลย...รักแค่ไหน
เกินกว่าความห่วงใยยามอ้างว้าง
แม้ห่างไกลไม่สนใจระยะทาง
จะไม่มีที่ว่างในหัวใจ
อย่าถามฉันเลย...ว่ากี่ครั้ง
ทั้งชีวิตก็ยังนับไม่ไหว
มันมากกว่าอัตราเต้นของหัวใจ
และมากกว่าสิ่งใดที่เห็นมา
อย่าถามฉันเลย...รุนแรงไหม
กี่พายุรวมไว้ยังยิ่งกว่า
แผ่นดินไหวฟ้าทลายไม่อาจมา
เทียบเท่ารักที่มีค่าให้กับเธอ
อย่าถามฉันเลย....ว่ารักใคร
ทั้งที่บอกเอาไว้อยู่เสมอ
คนที่ฉันนั้นรัก...และอยากเจอ
คนนั้นมัน...ไม่ใช่เธอ...อี...กระเทย!!!
(ถูกกระเทยตามตื๊อนี่มันน่าเบื่อจิงว้อยยยย.....)
9 สิงหาคม 2547 11:01 น.
burst
มีมือถือแต่ไม่มีเวลา
ไม่มีจิตใจโทรหากันใช่ไหม
มีเบอร์โชว์....แต่คนโทรไม่มีใจ
ก็ไม่รู้ทำยังไงได้แต่รอ
คลื่นสัญญาณสองวัตต์ถนัดถนี่
สัญญาณใสฟังดีทุกทีหนอ
อยู่ใกล้ไกลแค่ไหนก็ใช้พอ
อยากจะคุยอยากจะจ้อซักสองวัน
แถมมือถือก็แสนแพงดูกิ๊บเก๋
โปรโมชั่นก็แสนเท่ห์โทรสนั่น
เหตุไฉน....ใยไม่คิดโทรหากัน
กี่ชั่วโมงในหนึ่งวันไม่เคยมี
GSM 2 watt วัดใจเจ้า
ว่าเห็นใจคนที่เหงาไหมคราวนี้
สัญญาณคงไม่ผ่านถึงใจคนดี
ติดตรงไหน...ช่วยบอกที....GSM
----------------------------------------------------------------------
เออ...ว่ามั้ย มีโทรศัพท์มือถือแล้ว ยังไม่โทรอีก
คิดถึงนาว้อยยยยยยย ขึ้เกียจโทรตามแล้วนะ
7 สิงหาคม 2547 13:08 น.
burst
มองหน้ากันอย่างนี้มันมีเหตุ
หน้าตาฉันทุเรศก็หาไม่
ตาต่อตาประสานกันมันโดนใจ
เธอให้ท่าใช่ไหมถึงได้มอง
ใจสับสนวุ่นวายคล้ายจะบ้า
แต่สองเท้าสองขามันสนอง
รีบจ้ำอ้าวตรงหาสาวเข้าประคอง
เธอเอียงอายให้ต้องรีบทำการ
เห็นหน้าตาจิ้มลิ้มยิ้มซื่อๆ
กัดมุมปากตาปรือ...อืม...หน้าหวาน
ฉันคงจะทนต่อไปไม่ได้นาน
เพราะมือไม้เธอรังควานถึงข้างใน
โอ้ยุบหนอพองหนอ ขอทีเถอะ
สติเริ่มเลือนเลอะเจอะของใหม่
ทั้งสวยสดงดงามและตามใจ
ทั้งกอดทั้งซุกไซร้ไม่เกรงกลัว
มีเงินเดือนหมื่นกว่าเที่ยวห้าพัน
อยู่กับเธอทั้งคืนวันไฟสลัว
ก่อนจะทำแม้ซักนิดไม่คิดกลัว
เสร็จกิจแล้วเหงื่อแตกทั่วเริ่มกลัวใจ
เงินที่เหลืออีกเกือบเดือนจะซื้อข้าว
จ่ายค่าบ้านค่าเหล้าอีกเท่าไหร่
อีกลูกเมียที่บ้านบานตะไท
ใกล้เปิดเทอมแล้วใช่ไหมเดี๋ยวไม่ทัน
โอ้...ถุงยางจะใส่บ้างดันลืมได้
พลาดท่าแล้วมีแต่ตายโทษมหันต์
ซวยแล้วตูจะรีดออกก็ไม่ทัน
มีอะไรในเลือดฉัน...หวั่นจริงๆ
นี่แหละหนอความเป็นชายสบายหรือ
แท้จริงแล้วก็คือทาษผู้หญิง
เจอะทีไรก็เสร็จ...เธอเด็ดจริง
แค่คืนเดียวก็ทิ้ง ได้สตังค์
เขาขายตัวให้เรา เราได้ไหม
ทุกอย่างมันไม่สดใสเหมือนในหนัง
ร้อยปัญหาเริ่มรุมเร้าเข้าประดัง
อนาคตคงจะพังอีกไม่นาน
เที่ยวผู้หญิงแท้จริงนั้นไม่ควร
แม้น้องนางช่างเชิญชวนป่วนสะท้าน
โปรดนึกถึงความเดือดร้อนก่อนทำการ
อยากสบายอยู่อีกนานอย่าไปทำ
ยิ่งมีลูกมีเมียที่รออยู่
ไอ้ตัวเราแอบมุดรูอยู่มืดค่ำ
สงสารเมียสงสารลูกตาดำๆ
ต้องรับผลการกระทำอีกเท่าไร
เราไม่เที่ยวมีไหมใครจะติดโรค
จะหยุดความเศร้าโศกอีกเท่าไหร่
จะหยุดการขายสาวขายหัวใจ
หยุดเสียหยุด...ได้ไหม....หยุดใจเรา
---------------------------------------------------------
แค่กลอนนะ ผมไม่เคยไปเที่ยวนะ สาบานได้
6 สิงหาคม 2547 11:41 น.
burst
เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง
เมื่อมัวหมองแฟนยังมองเป็นหมูหมา
ทะเลาะกันตั้งแต่เช้าเห่าเรื่อยมา
เป็นเหมือนหมู่หมูหมามารักกัน
ให้อายฟ้าอายดินบ้างได้ไหม
เรื่องแค่นิดผิดใจกันอยู่นั่น
ให้คนเขาประจานทั่วบ้านกัน
รู้หมดเลยว่าฉันคบกับใคร
แต่คบกันมีมั้ยนั่น...ไม่ทะเลาะ
ถามจริงเหอะ...เราเหมาะกันตรงไหน
ทะเลาะกันเหมือนหมาด่าเรื่อยไป
ให้คนเข้ารำคาญใจเห่าทั้งวัน
รีบๆเลิกกันวันนี้...จะดีกว่า
ให้ใครเขามาว่าเราอย่างนั้น
เลิกรากันเป็นแมวแจวจากกัน
ก็ยังดีกว่าอยู่กันแบบไร้ใจ
แมวมันดีพอขี้มันก็กลบ
ให้เรื่องราวสองเราจบกันได้ไหม
จบไปแล้วกลบมันก่อนจรจากไป
จะได้เริ่มชีวิตใหม่ทั้งสองเรา
ทะเลาะกันเป็นหมาเขาด่าไว้
เลิกรากันคงสุขใจยิ่งกว่าเก่า
จากกันไปแบบแมวๆแจวเถอะเรา
รีบๆเลิกกันให้เขาหายกังวล
-----------------------------------------------------------------------------
ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น ก็ไปกันเถอะครับ
ไม่มีข่าวให้เหม็นด้วยครับ
6 สิงหาคม 2547 11:33 น.
burst
มีตังค์อยู่ห้าบาทยังอาจเอื้อม
ได้แต่มองตาเชื่อมยืนเกาะตู้
ปล่อยให้ตาดุ๊กดิ๊กกระดิกดู
ปากก็ร้องอู้หู!!! อยากได้จัง
เดี๋ยวพรุ่งนี้มากับแม่เราเล็งไว้
อีกไม่นานรอได้...พอมีหวัง
ไม่เป็นไรพรุ่งนี้มีกะตังค์
ตื่นเต้นจังพรุ่งนี้เป็นของเรา
แล้วก็ถึงวันนี้มาเดินห้าง
ดูท่าทางแม่ช่างแสนหงอยเหงา
ไม่เป็นไรคราวนี้ถึงทีเรา
ดึงมือแม่...เร็วเข้า....มาไวไว
แม่จ๋าแม่...หนูอยากได้เจ้าหุ่นยนต์
มันมีไฟมีปืนกลเดินเองได้
แถมรุ่นนี้ยังดูดีกว่าใครใคร
มันยังแปลงร่างได้เป็นเครื่องบิน
แม่ยังทำท่าเฉยดูระอา
ไม้ต่อไป...เปลี่ยนท่ามานอนดิ้น
ตะโกนร้องออกไปให้ได้ยิน
มีท่าไหนใส่ให้สิ้นให้รู้กัน
หนูจะเอาหนูจะเอาเข้าใจมั้ย
แค่หุ่นยนต์ตัวใหม่...เอาตัวนั้น
แม่ใจร้าย....ไม่ซื้อให้...อยากได้มัน
ไม่รู้ล่ะ...เอาตัวนั้น....มาไวไว
แม่ประคองกอดไว้ซับน้ำตา
เอาล่ะหนอ...คราวหน้า...แม่ซื้อให้
เดี๋ยวสิ้นเดือนเงินเดือนออกเมื่อไร
แม่จะพามาใหม่ซื้อให้เลย
หวนนึกถึงวันนั้น.......
นึกถึงหน้าแม่ทำหน้าตาเฉย
มาวันนี้....อนาถหนอ...มันคุ้นเคย
มันจับใจเจ้าเอยบางเวลา
เงินทองกว่าจะหาแสนลำบาก
ต้องอดอดอยากอยากยากจะหา
แต่เห็นลูกอยากได้มีน้ำตา
ให้ลำบากก็ต้องหามาเอาใจ
นึกถึงหุ่นยนต์ตัวนั้น
แลกได้ไหมกับรางวัลอันยิ่งใหญ่
แลกกับน้ำใจแม่...แน่กว่าใคร
มันจะเพียงพอไหมได้ทดแทน
อยากจะกลับไปลบอดีตเก่า
รับไออุ่นขอบคุณเขาเฝ้าหวงแหน
จะหุ่นยนต์กี่ล้านตัวไม่อาจแทน
พระคุณแม่ดุจแผ่นฟ้ากว้างไกล
ไม่มีแม่ซื้อหุ่นยนต์ให้อีกแล้ว
น้ำตาของลูกแก้ว...ช่วยได้ไหม
ยังไม่ทันตอบแทนคุณ...แม่สิ้นใจ
อย่าปล่อยให้สายไป.....จะไม่ทัน
อยากเอาหุ่นตัวนั้นกลับคืนไป
และเอาแม่คนนั้นไง...มาให้ฉัน
ฉันจะกอดจะดูแล..แม่ทุกวัน
จะไม่ทำให้แม่ฉัน...ต้องเสียใจ
-------------------------------------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
979
