13 สิงหาคม 2545 14:36 น.
burst
เธออยู่สูงสุดฟ้าเกินกว่าเห็น
นั่งมองเงาเช้าเย็นเป็นแค่ฝัน
ในชีวิตได้แต่คิดอยู่ทุกวัน
เธออยู่สูงเกินกว่าฉันจะเอื้อมมือ
ฉันก็เป็นแค่หมาราคาต่ำ
มิสมควรสมคำจะยึดถือ
อยากให้เธอเป็นลูกไก่ในกำมือ
แต่ความจริงนั่นหรือ...คือฝันไป
แม้เครื่องบินบินผ่านยังพอเห่า
คงซักวันเธอจะเข้าใจฉันได้
เห่าเห่าเห่า...ค่ำเช้าเพื่อเอาใจ
ได้แต่เห่าเห่าไปไม่อายเธอ
แต่นี่ฉันยิ่งเห่ายิ่งไม่เห็น
นั่งมองเงาเช้าเย็นเป็นแต่เหม่อ
ยืดคอมองขึ้นไปไม่เห็นเจอ
เธอนะเธอสูงยิ่งกว่าจะรอคอย
ฉันเหมือนหมาเห่าดาวเทียมไม่เจียมตัว
กลัวก็กลัวว่าต้องเศร้าต้องเหงาหงอย
ถึงจะเห่าเท่าไร...เธอไม่คอย
ยังคงลอยสูงเด่น..อยู่เช่นเดิม
รักคนที่สมน้ำสมเนื้อกันดีกว่านะผมว่า...
เพื่อนผมงี้...ไปรักลูกเศรษฐี อย่างงี้ซวยนะครับ
13 สิงหาคม 2545 14:31 น.
burst
แม่ครับ
ผมยอมรับว่าผมนั้นดูแย่
ผมยอมรับว่าเสียใจ...ไม่ดูแล
ผมยอมรับว่าปล่อยแม่ให้เดียวดาย
แม่ครับ
แม่ยังรับตัวตนจริงของลูกได้
แม่ยังรัก...เป็นห่วง...และเข้าใจ
แม่ยังเป็นผู้ให้เสมอมา
แม่ครับ
ผมต้องกลับเข้ากรุงนะแม่จ๋า
ผมต้องกลับไปหาเงินคอยส่งมา
ผมต้องจากต้องลาอีกครั้งนึง
แม่ครับ
แม่อย่าร้องไห้แม้ซาบซึ้ง
แม่ร้องไห้ครั้งใดลูกคำนึง
แม่จะรักและคิดถึงลูกเพียงใด
แม่ครับ
ผมจะหาโอกาสกลับมาให้ได้
ผมจะอดจะทนสู้ต่อไป
ผมจะให้แม่สบายกว่าที่เป็น
แม่ครับ
แม่ไม่อยากให้กลับผมก็เห็น
แม่ทำใจลำบากและยากเย็น
แม่จะเป็นคนชราที่เหงาใจ
แม่ครับ
ผมจำเป็นต้องกลับเดี๋ยวจะสาย
ผมจะไม่ปล่อยให้แม่ต้องเดียวดาย
ผมจะรีบมาใหม่...อีกไม่นาน
ไม่รู้เป็นเหมือนกันมั้ยครับ
ผมกลับไปต่างจังหวัด และเวลาที่ทำใจยากที่สุด
คือต้องยกมือไหว้แม่แล้วบอกว่า...ผมต้องกลับแล้วครับ
ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของแม่ตอนนั้นเลยครับ
9 สิงหาคม 2545 17:53 น.
burst
แปดโมงเช้าวันอังคารที่บ้านฉัน
เป็นวันดีวันสำคัญจำได้ไหม
วันนั้นคือวันที่ฉันคบเธอไง
เราตกลงกันไว้จะเป็นแฟน
หนึ่งเดือนผ่านสองเดือนผ่านไม่นานนัก
เธอเป็นคนที่ฉันรักและหวงแหน
และไม่อาจมีใครมาทดแทน
เธอก็กลายเป็นแฟนอย่างเต็มตัว
แปดโมงเช้าวันอังคารในวันหนึ่ง
ฉันจึงได้รู้ซึ้งถึงดีชั่ว
ตั้งแต่คบมาเท่าไหร่ไม่เคยกลัว
กว่าจะได้รู้ตัวก็สายไป
เพราะเป็นวันวันนั้นของเดือนหนึ่ง
วันที่ฉันรู้ซึ้งถึงรักใหม่
มันแอบมาทีหลังดังกว่าใคร
กลายเป็นคนคว้าเธอไปเจ็บใจจริง
เพราะวันนั้น...ของเดือนเตือนความจำ
คอยตอกย้ำสิ่งที่ทำมาทุกสิ่ง
ในโลกนี้จะมีใคร..ไหนรักจริง
เธอก็เป็นได้แค่ปลิง...ดูดแล้วไป
ทิ้งให้ฉันซูบซีดเพราะเสียเลือด
พอแห้งเหือดเธอดูดเลือดกับคนใหม่
ในวันนั้น...ของเดือน....ที่เตือนใจ
ฉันถูกหลอกเจียนตายเพราะใครทำ
อกหักแล้วอกหักอีก....นี่ล่ะน้อ..ซีวิตตตตต
9 สิงหาคม 2545 08:42 น.
burst
เปิดตำราเล่มสองลองคิดดู
ว่าฝีมือที่เป็นอยู่ดีแค่ไหน
ลองฝึกฝนตามตำรามาเรื่องใหม่
ว่าด้วยเรื่องพาหญิงไปหาข้าวกิน
1. หากงบประมาณมีน้อย
หาของกินซักหน่อยอร่อยลิ้น
โทรนัดมาไปหาส้มตำกิน
แล้วบอกเธอว่าติดดินกันเป็นไง
มั่วไปเลยว่าจะเปลี่ยนบรรยากาศ
แต่ก็อาจโดนเธอจับไต๋ได้
ควรแต่งตัวให้ดูดีเกินกว่าวัย
เขาจะได้ไม่รู้ว่ากูจน
2. หากงบประมาณปานกลาง
อันนี้เมนูหลายอย่างอาจสับสน
พาเธอไปร้านอาหารก็อาจจน
พาเธอกินข้างถนนก็ต่ำไป
ขอแนะนำฟาสฟู้ดดูดแล้วหนี
แดกด่วนทีสองทีก็หนีได้
สั่งพิซซ่าพอดีท้องเลยเป็นไง
ตามด้วยชุดเฟรนซ์ฟรายก็อิ่มกัน
ก็จะพอดูหรูและดูเท่ห์
ยี่ห้อเขากิ๊บเก๋ดูเข้าขั้น
เอายี่ห้อเข้าไว้ไปกินมัน
เธอคงพอดูฉันว่ามีเงิน
3. หากมีงบประมาณขั้นเศรษฐี
อันนี้คงไม่มีแล้วเก้อเขิน
ข้างถนนอย่าได้ไปไม่ควรเดิน
มัน low class เหลือเกินสาวเมินชัวร์
พาไปเลยภัตตาคารอาหารจีน
สั่งมากินอาหารขั้นเจ้าสัว
เมนูแหวกแปลกใหม่อย่าไปกลัว
สั่งมาเลยเป็ดทั้งตัวและจิบไวน์
ข้อสามนี้อาจดูดีเพราะมีตังค์
แต่ระวังซักนิดอาจฉิบหาย
หากสาวเจ้าฟาดไม่เลี้ยงอาจเดี้ยงตาย
ตอนนี้รูดการ์ดได้ไม่ต้องแคร์
อันว่าเรื่องพาสาวไปดูหนัง
ขอเอาไว้โอกาสหลังมีแน่ๆ
แต่ไม่ว่าพาไปไหนควรดูแล
ส่งถึงพ่อถึงแม่ทุกทีไป
การจีบหญิงแท้จริงมันไม่ยาก
ไม่ลำบากหากสติมีอยู่ได้
อย่าปล่อยขวัญให้กระเจิงเกินห้ามใจ
ทำมิดีมิร้ายไป....อาจเจ็บตัว
8 สิงหาคม 2545 18:24 น.
burst
หากอ่านแล้วคุณเสียใจ
คุณจะอ่านไหมกลอนนี้
หากอ่านแล้วใจคอไม่ดี
คุณจะอ่านกลอนนี้ไปทำไม
หากอ่านแล้วคุณเจ็บช้ำ
คุณจะยอมรับกรรมนั้นไหม
หากอ่านแล้วไม่สบายใจ
คุณจะทนทำไมมาอ่านกัน
ผมอาจแต่งกลอนไม่เหมือนใคร
เพราะทุกอย่างมันไม่ได้สวยเหมือนฝัน
ผมไม่มีกลอนเพราะๆเหมือนใครกัน
สะกดถูกผิดช่างมันฉันไม่แคร์
แต่ผมพูดจาภาษาไทย
ดูบัตรประชาชนได้...คนไทยแท้
แต่เรื่องกลอนบอกไว้ก่อนผมอ่อนแอ
ไม่เก่งไม่เคยแน่เหมือนหลายคน
ผมอยากแต่งผมก็แต่ง
ไม่เคยคิดแข่งเลยซักหน
สัมผัสนอกสัมผัสในวกวน
ผมไม่รู้ผมไม่สนว่าเป็นไง
ผมเข้าเว็บนี้มาแต่งกลอน
และหลายคนเคยว่าสอนผมไว้
ทำยังงั้นทำยังงี้ไม่โดนใจ
แต่งมาได้ยังไงไม่ถูกความ
ใครบัญญัติกลอนขึ้นมา
มีโอกาสจะท้าตอบคำถาม
หากกลอนคือศิลปะที่งดงาม
มันจะต้องมีมั้ย....ความแน่นอน
ผมอาจจับตรงนั้นไปตรงนี้
ไม่ตรงกับที่ครูเคยสอน
แต่รวมๆยำๆแล้วออกมาเป็นกลอน
เพื่อสะท้อนความจริงที่โดนใจ
ผมยินดีรับทุกคำด่า
และคำติติงที่ว่าผมไว้
แค่อยากบอกให้เข้าใจ
กลอนของคนไม่แคร์ใคร....เป็นงี้เอง
หน้าส่วนตัว
712
