9 ตุลาคม 2545 15:24 น.
burst
อาจไม่ครบสามสิบสอง
ไม่งดงามชวนมองอย่างใครเขา
อาจแก่เกินวัยหรืออ่อนเยาว์
ไม่สมบูรณ์อย่างใครเขาต้องการ
อาจไม่มีแม้ข้าวกิน
หูไม่ได้ยินน่าสงสาร
หรือร่างกายพิกลพิการ
ถูกคนด่าวิจารณ์นานา
แต่....ถ้าเค้าเป็นคนนั้น
คนที่มีความผูกพันอันล้ำค่า
คนเดียวที่เป็นหนึ่งเสมอมา
เค้าเป็นคนที่มีค่ากว่าใครๆ
คนที่มีค่าที่สุด....ในชีวิต
คนที่คุณไม่คิดจะมีใหม่
หนึ่งเดียวที่รักคุณเกินใคร
เหมือนมีรักสลักไว้ในวิญญาณ
ไม่ว่าเค้าจะเป็นอะไร
จะบอดใบ้ชวนให้น่าสงสาร
คุณจะร่วมทนทุกข์ทรมาน
คุณจะร่วมจิตวิญญาณนิรันดร
หากเค้ามีค่าที่สุด...ในชีวิต
คุณคงไม่คิดเรื่องเดือดร้อน
มีแต่ความเมตตาและอาทร
ไม่อาจทนคำวิงวอนจากสายตา
โชคดีแค่ไหน...หากมีคนนั้น
ชีวิตที่เปลี่ยนผันแต่สูงค่า
คุ้มเกินคุ้มแค่ไหน...ได้เกิดมา
และมีคนบอกคุณว่า.....ฉันรักคุณ
------------------------------------------------
การที่ได้รักใครและมีใครรักคุณตอบ มันเป็นความสุข
ที่สุดในชีวิตของผมเลยล่ะครับ ผมคิดว่าผมโชคดีมากๆ
ที่เกิดมาชาตินี้แล้วมีคนให้ผมรักมากมาย และมีคนที่รัก
ผมมากมายเช่นกัน ขอให้ทุกคนมีความรักให้กันครับ
2 ตุลาคม 2545 17:51 น.
burst
สังคมไทยเป็นไงกัน
แบ่งชนแบ่งชั้นกันง่ายๆ
คนมีฝีมือ...น่าเสียดาย
กลับถูกให้ร้ายเพราะอ่อนเยาว์
สังคมไทยถือ senior
ไม่ใช่ป๋าไม่ใช่เฮีย..อย่างเขา
จะถูกตีตราว่าอ่อนเยาว์
อย่าปีนเกลียวกับเขาจะเจ็บตัว
อะไรกันหว่า?
อายุเค้ามากกว่าน่าปวดหัว
จำเป็นไหมเราต้องกลัว
เดี๋ยวเค้าหาว่าลืมตัวจะทำไง
หรือผู้ใหญ่ผิดไม่เป็น
จึงเอาแต่เห็นเด็กเหลวใหล
เด็กก็มีหัวใจ
กิน ขี้ เยี่ยว ร้องไห้ เป็นเหมือนกัน
แต่เด็กกลับผิดกว่า
เพราะอายุมันช้ากว่าเท่านั้น
ตัวเลขมันเพิ่มไม่ทัน
จึงได้แบ่งชนแบ่งชั้นกันทุกที
ด๊อกเตอร์โง่เป็นไหม
ผุ้จัดการทำอะไรไม่ผิดนี่
ลูกนายกโกงจริงไหม...ไม่รู้ซี
เพราะผู้ใหญ่เป็นอย่างงี้.....ผิดได้ไง
แต่ถ้าเด็กทำผิด
ผู้ใหญ่มันดันคิดหมั่นไส้
ไม่เรียวตี คาดโทษ โกรธแทบตาย
หาว่าเด็กอะไร...ไม่รู้ฟัง
ผู้ใหญ่ครับ...ฟังเด็กหน่อย
แล้วค่อยๆ ฟื้นความหลัง
ตอนนี้...โตแล้วหรือยัง
มีสติสตังบ้างเป็นไร
ท่านก็เคยเด็กมาก่อน
ค่อยๆบอกค่อยๆสอนกันดีไหม
อย่าให้เด็กถอนหงอกตอนเลยวัย
สอนทั้งตัวทั้งหัวใจ....ให้เติบโต
2 ตุลาคม 2545 17:36 น.
burst
เสียงหวูดเรือเถือใจให้เจ็บแสบ
บวกประกายฟ้าแลบให้แสบสัน
ฟ้าคำรามตามคลื่นฝนหล่นโรมรัน
น้ำกระจายถนนฉันจมหายไป
เห็นรถกลายเป็นเรือเชื่อไหมนั่น
ยืนติดฝนอยู่ทุกวันน้ำตาไหล
โบกแท็กซี่ไม่รอรีจะรีบไป
ยืนตากฝนจนใจใช้เวรกรรม
อนาถหนอออฟฟิศติดถนน
ฝนกระหน่ำเสียจนใกล้มืดค่ำ
เห็นน้ำพุ่งปุดๆเป็นสีดำ
ส่งกลิ่นเหม็นดำคล้ำน่าอาเจียน
ยามฝนตกรถติดคิดไม่ตก
ในหัวอกหวั่นไหวใจแปรเปลี่ยน
ยิ่งเหม็นน้ำยิ่งคิดสะอิดสะเอียน
มองคลื่นซัดวนเวียนซบริมทาง
รถก็ขับวิ่งลิ่วฉิวจริงน้อง
คนข้างทางดันไม่มองจ้องปากค้าง
เหมือนดังเรือวิ่งกลางคลองสองริมทาง
ถูกน้ำสาดซัดร่างที่ทางเดิน
น้าสมัครไปเป็นกุ๊กคงสุขี
ลืมอำนาจหน้าที่จนห่างเหิน
สงสารไหมคนอย่างเราใช้เท้าเดิน
มันช้ำใจเหลือเกินเค้าเมินมอง
อยากจะเกิดเป็นแมวจะดีไหม
เผื่อน้าแกอยากได้เป็นเจ้าของ
ขออะไรก็ได้ตามใจปอง
เกิดเป็นคนมัวหมองกว่าฝูงแมว
กลอนวันนี้บ่นไปตามประสา
เพราะไม่มีปัญญากลับบ้านแล้ว
มองสายฝนบ่นไป...ไม่มีแวว
คงไม่แคล้วนอนออฟฟิศ....หงุดหงิดจิ๊งงงงงงงงงง
1 ตุลาคม 2545 18:02 น.
burst
พี่ธณรัฐเค้าไปเจอ
แป๊บเดียวก็เผลอโดนดีจนได้
อนาถหนอคนไทย
ก๊อบกลอนเค้าไปไม่ดูแล
เอาไปทั้งดุ้นล่ะพอว่า
บอกที่ไปที่มาให้แน่
นี่แกเล่นไม่แฟร์
เล่นอย่างงี้ก็แย่...มันน่างอน
จริงอยู่ ณ ที่นี้
ไม่มีคนดีดีมาสั่งสอน
จริงอยู่ที่ผมแต่งกลอน
ไม่อาจไหว้วอนขอร้องใคร
ใครก๊อบไปผมจะรู้
ใครจะมัวนั่งดูได้
ของมันก๊อบไปแล้วต้องทำใจ
มีปัญญาก็แต่งใหม่ก็แล้วกัน
อย่างเทปผีซีดีเถื่อน
ยังมีขายกันเกลื่อนขนาดนั้น
นับประสาอะไรกัน
กับกลอนที่ฉันแต่งกับมือ
เว็บ pantip ชื่อเค้าดัง
แต่ดีพอหรือยังให้ยึดถือ
คนเข้าเว็บไม่มีฝีมือ
ก๊อบไปก็คือโจรนั่นเอง
จะก๊อบไปผมไม่ว่า
แต่เปลี่ยนกลอนอย่างงี้...เหมือนมาข่มเหง
จริงๆผมก็นักเลง
เหยียบหน้าไม่เกรงก็เจอกัน
ขอกันดีๆได้ไหม
อย่าลอบกัดทำลายกันอย่างงั้น
นึกเสียบ้าง...ร่วมโลกเดียวกัน
อย่าทำอย่างงั้น....มันต่ำทราม
1 ตุลาคม 2545 12:06 น.
burst
เย็นวันอาทิตย์สะกิดใจ
ไม่อยากไปไหนให้ดูหนัง
ทไวไลท์น่าสนใจจัง
อยากรู้อยากฟัง...เค้าคุยอะไร
พิธีกรไตรภพเจ้าเก่า
ลีลาไม่เบาเค้าทำได้
พูดจาเห็นอกเห็นใจ
เป็นคนน่าเลื่อมใสศรัทธา
เปิดดูเค้าหน่อยก็คอยฟัง
กล่าวถึงเรื่องดังเข้าท่า
คุณแม่ผู้ประสบโชคชะตา
ลูกน้อยถูกฆ่าด้วยเหตุใด
เหตุมาจากรับน้อง
แต่แม่กลับต้องฝันสลาย
อนาถหนอลูกชาย
ไม่ทันเรียนต้องมาตายไปจากกัน
แม่ว่าสายเกินไป
แต่อยากรู้ให้ได้....ในเรื่องนั้น
คนชักจูงลูกคือใครกัน
ใครที่ทำลูกฉันจากไป
ไตรภพกลับว่าแม่ครับ
ทำอย่างนั้นลูกจะกลับมาได้ไหม
ถ้าเจอพวกเค้าแล้วจะทำไง
แม่จะพูดอะไรให้เคืองกัน
แม่ว่าแม่คือแม่
รักและดูแลลูกก็เท่านั้น
ถึงวันนี้จะสายเกินแก้ทัน
จะขอทำหน้าที่ฉันอย่างสุดตัว
ไตรภพว่าถ้าเจอตัวการ
ใครล่ะจะกล้าประจานความชั่ว
พูดไปเค้าก็ไม่กลัว
ไม่มีใครมอบตัวแน่นอน
นี่เหรอคนบันเทิง
พูดจาเป็นเชิงสั่งสอน
ทำเป็นรังเกียจรังงอน
พูดจายอกย้อนซ่อนกล
หัวอกแม่ใครรู้บ้าง
ว่าข้างในมันช่างสับสน
อีกทั้งเสียลูกทั้งคน
หวังกำลังใจจากทุกคนภาวนา
ทำไมไตรภพพูดอย่างนั้น
เฝ้าคิดอยู่ทุกวันที่เค้าว่า
เป็นพิธิกรชื่อดังเค้าชมมา
กลับหมดแล้วสิ้นท่าสิ้นลาย
หมดแล้วศรัทธาในตัวเค้า
วันนั้นเล่นเอาใจสลาย
สงสารก็แต่คุณแม่...เดียวดาย
แม้จะสู้เมื่อสาย...ผมก็เชียร์
หน้าส่วนตัว
844
