3 กันยายน 2547 11:19 น.
burst
คนตาบอดเพราะรัก...มักเพราะหลง
เพราะงุนงงกับรักแท้เกินแก้ไข
จึงลุ่มหลงตามัวลืมตัวไป
กลายเป็นความหมางใจใช่ความจริง
อันรักแท้แน่จริงสิ่งหายาก
ต้องลำบากกว่าจะเห็นเป็นอย่างยิ่ง
ใช่แค่บอกว่ารัก....แล้วรักจริง
ใช่แค่หลอกกลอกกลิ้ง....เสแสร้งทำ
หากความรักทำให้มองไม่เห็น
หากรักทำให้ลำเค็ญเป็นแต่ช้ำ
หากรักจริงคือสิ่งที่มืดดำ
นั่นคือรัก...ถูกปรักปรำเพราะคำคน
อย่ากล่าวร้ายความรักอย่างมักง่าย
รักไม่จริงมีมากมายอยู่ทุกหน
แต่รักแท้เพียงหนึ่งในใจบางคน
กลับถูกดูถูกเสียจนน่าเห็นใจ
ความรักที่จริงแท้จะไม่ผิด
และไม่อาจคร่าชีวิตซักคนได้
เพราะรักแท้จะดูแลทุกดวงใจ
รักนั้นทำให้ตาใส....รู้ความจริง
----------------------------------------------------------------------------
คนที่อกหัก คนที่ชอกช้ำ คนที่โทษนู่นโทษนี่
มันเป็นเพราะหลง รักกับหลงไม่เหมือนกันเด้อคั่บ
2 กันยายน 2547 02:34 น.
burst
อีกสิบปีข้างหน้าถ้ายังอยู่
ฉันอยากรู้เธอจะคู่กับฉันไหม
สี่สิบปีข้างหน้าจะเป็นไง
ยังเหมือนเดิมอยู่ไหมกับสองเรา
ยามแก่เฒ่าเธอจะเฝ้าดูแลไหม
จะป้อนน้ำเช็ดตัวให้อยู่หรือเปล่า
ร่องรอยหน้าเหี่ยวย่นของคนเรา
เธอรังเกียจไหมเล่าวานบอกกัน
ด้วยสองขาสองแขนหมดแรงลง
อยู่อย่างปลงชีวิตไปเท่านั้น
ความหอมหวานแห่งวันวานชื่นชีวัน
คงจะได้รู้กันว่ารักจริง
ขาลีบลีบเตะปี๊บคงไม่ไหว
เคยเก่งกล้ามาสิ้นลายแล้วทุกสิ่ง
เธอจะยอมรับไหมความเป็นจริง
หรือจะทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง
เพราะชีวิตไม่ได้เหมือนมาม่า
ไม่สำเร็จรูปมาอย่างที่หวัง
ก่อนจะต้องจากไปอย่างจริงจัง
ขอสัญญาเธอสักครั้ง....จะรักจริง
------------------------------------------------
แบบว่า...เอ่อ...หวั่นอนาคตน่ะจ้ะ
2 กันยายน 2547 02:27 น.
burst
ไปแอบดูใครเขาอาบน้ำ
เป็นคำถามหลังจากตาบวมช้ำ
นัยตาแดงชัดแจ้งแทงใจดำ
เหมือนตอกย้ำสิ่งที่ทำมันไม่ดี
ตากุ้งยิงใช่จะถูกยิงมาจากกุ้ง
แต่มันกลับมายุ่งตาฉันนี่
ไม่เคยได้แอบดูใครซักที
มันก็เป็นยังงี้เป็นได้ไง
สงสัยจังทำไมต้องกุ้งยิง
เป็นหมูหมาชะนีลิงยิงได้ไหม
หรือเอาช้างมายิงให้รู้ไป
เหตุไฉนทำไม...ต้องกุ้งยิง
เรื่องของตาดันไปว่าเขาลามก
ทำให้เค้าวิตกเป็นอย่างยิ่ง
เดี๋ยวใครใครเค้าจะว่าลามกจริง
แค่เป็นตากุ้งยิงยิ่งเจ็บใจ
ประทานโทษไม่ได้โกรธแต่มันเคือง
มันเป็นเรื่องของคนที่โชคร้าย
ฝุ่นเข้าตาตาก็เคืองเรื่องอะไร
ดันมาว่าเราได้ใจร้ายจัง
ไม่เป็นมั่งให้รู้ไปคนแบบนี้
ต้องลองเป็นซักทีแบบนี้บ้าง
ฉันธรรมะธรรมโมยังไม่ฟัง
เล่นเอาเราแทบคลั่ง...ตากุ้งยิง
------------------------------------------------------
มันน่ากลัวนะครับ แหะ แหะ
31 สิงหาคม 2547 11:22 น.
burst
หน้าต่างบานนั้น...เธอปิดไว้
อยู่ในห้องของหัวใจที่ว่างเปล่า
อบอวลไปด้วย...ความเศร้า
และรุมล้อมด้วยภาพเก่า...กัดกิน
ในห้องของเธอนั้น
อนาคตและปัจจุบัน...สูญสิ้น
ใครตะโกนเรียกไป...ไม่ได้ยิน
เธอจมอยู่กับมลทินในใจ
เปิดหน้าต่าง...มองทางนี้
เธอจะรู้ว่าโลกนี้...ยิ่งใหญ่
เธอจะรู้ว่าโลกนี้...ยังมีใคร
เธอจะรู้ว่าฉันไง...ยังคอยเธอ
เธอเจ็บเธอเก็บกดสักเท่าไหร่
ลองตะโกนบอกฉันได้...เสมอ
เปิดหน้าต่างออกไป...ใจของเธอ
เธอจะพบจะเจอความจริงใจ
ในห้องเก่าๆ และเงามืด
ชีวิตเธอจืดชืดเกินไปไหม
เปิดหน้าต่างดูสีสันกันเป็นไร
ยื่นมือมารับอุ่นไอดวงตะวัน
ฉันยืนรออยู่นี่ไง..นอกหน้าต่าง
อยู่กับอุ่นไอน้ำค้างกลางความฝัน
อยู่กับแสงเรืองรองของตะวัน
อยู่กับแสงดาวนับพันเป็นเพื่อนใจ
เธอลืมมันเถิดภาพเหล่านั้น
แล้วยื่นมือมาให้ฉันได้เข้าใกล้
จะกระซิบบอกเธอ...ด้วยหัวใจ
ว่าคนดี...ฉันอยู่นี่ไง....คนรักเธอ
----------------------------------------------------
แต่งให้แฟนของน้องชายครับ
27 สิงหาคม 2547 08:09 น.
burst
เคยไปแม่ฮ่องสอนกันมั้ย
ผ่านกี่โค้งเสี่ยงตายกันทั้งนั้น
เค้าร่ำลือว่ามีโค้งอยู่เป็นพัน
มันลำบากขนาดนั้นดูหวั่นใจ
แต่เชื่อไหมเล่า
บนเส้นทางทอดยาวเขาลือไว้
ยังไม่เท่าเส้นทางของหัวใจ
ที่พ้นโค้งสุดท้ายมาเนิ่นนาน
ในชีวิตสาวแก่แลไม่เห็น
ไหนจุดหมาย...มันยากเย็นน่าสงสาร
ฉันผ่านมากี่โค้งแล้วแห้วมานาน
ยืนชะเง้อมองผ่านด้วยหวั่นใจ
พ้นไปแล้วนะโค้งตรงท้ายสุด
ไม่มีใครสะดุดมาหมั้นหมาย
ไม่มีใครแว้บปิ๊งพักพิงใจ
ไม่มีใครรับไปสู่ปลายทาง
ฉันยืนโบกรถอยู่ทางตรง
โค้งสุดท้ายยังคงอยู่ห่างๆ
ได้แต่ยืนฉีกยิ้มอยู่ริมทาง
หวังลึกๆไว้บ้างคงจะมี.......(โธ่.....)
บนถนนที่ทอดยาว...ของสาวแก่
ใครหนอจะมาเหลียวแล...คนปูนนี้
เดินไปนอนกลางถนนดูซักที
ให้ใครเหยียบตายตรงนี้....ก็ช่างมัน
-----------------------------------------------------------
แต่งให้พี่สาวคนนึงในออฟฟิศน่ะครับ...อิอิ
หน้าส่วนตัว
979
