5 มิถุนายน 2546 10:35 น.
burst
เงยหน้ามองฟ้าเห็นหน้าเธอ
ก้มลงกลับเจอความตกต่ำ
สิ่งหนึ่งรู้ซึ้งไว้ใส่ใจจำ
คือความจริงที่กลับทำร้ายจิตใจ
เสี้ยวลึกความรู้สึกที่พึงมี
คือรู้สึกดีดีและสดใส
เมื่อมีเธอเคียงข้างร่วมทางไป
ลอยอยู่บนฟ้าไกลดุจดวงดาว
ลืมตามองเราอย่างเศร้าโศก
ความจริงของโลกกลับปวดร้าว
น้ำตากระเซ็นเป็นทางยาว
นอนนิ่งเหน็บหนาวเพียงลำพัง
เมื่อเท้าติดดินกินข้าวแกง
หมดแล้วเรี่ยวแรงและความหวัง
อยากจะลืมเธอไป...ใจก็ยัง
แม้วิมานจะพังไปเมื่อวาน
ค่ำคืนหนึ่งหลังความรักถึงตอนจบ
นิยายรักติดลบกลบความหวาน
โอ้...กลิ่นหอมย้อมใจไม่ยาวนาน
ความรักไม่ทนทานสักเท่าไร
นอนกอดหมอนตอนนี้ไม่อบอุ่น
เมื่อไม่ได้กอดคุณไว้แนบไหล่
หมอนนุ่มๆมือขยุ้มกุมแนบใจ
แต่ข้างในร้อนเร่าเผาตัวเอง
เคยเข้มแข็งเท่าไหร่ใจเจ้าเอ๋ย
ก่อนนี้ไม่เคยท้อหนอคนเก่ง
ตอนนี้กลับหมดหวังนั่งฟังเพลง
มันโดนใจตัวเองทุกเพลงไป
น้ำตามันแปดเปื้อนเป็นเขื่อนแตก
ความรักแหลกใจร้าวกว่าคราวไหน
เข็ดแล้วเข็ดจริงๆ....กว่าสิ่งใด
กลัวแล้วกลัวจนตาย...ไม่อยากเจอ
----------------------------------------
ถ้าคุณเคยโดนบอกเลิก...คุณจะรู้สึกเหมือนผมนะครับ
5 มิถุนายน 2546 10:19 น.
burst
รองเท้าเบอร์ใหญ่ไป....ใส่ไม่เข้า
เสื้อยืดตัวเก่าไม่น่าใส่
กินก๋วยเตี๋ยวไม่ปรุงได้ยังไง
ซื้อรถมือสองมาใช้....มักไม่ทน
ยาสีฟันต้องมีฟลูออไรด์
ขับรถต้องชิดซ้ายของถนน
ของดีราคาแพงถึงจะทน
มีสุขก็ทุกข์ทนของคู่กัน
เหล่านี้แหละ.....เป็นปรัชญาของความรัก
เป็นตัวอย่างที่ดีนักของฉัน
ความรักมีเหตุผลในตัวมัน
ต้องเลือกต้องคัดสรรจึงเข้าใจ
ความรักคืออะไรฉันไม่รู้
และไม่อาจชี้ให้ดูให้เห็นได้
เรียนรู้รักไม่ยากหากเข้าใจ
ต้องทดลองตรองใจดูเอาเอง
ผมคิดว่าอะไรๆรอบๆตัว
มันก็มีเหตุผลของมัน ความรักก็เช่นกัน
- อย่างรองเท้าทนใส่คับๆก็เจ็บ
- เสื้อตัวเก่าๆก็เหมือนความรักที่ขาดการดูแลน่าเบื่อ
- การกินก๋วยเตี๋ยวก็เหมือนความรักที่ต้องปรุงแต่งให้น่ากินอยู่เสมอ
- รถมือสองก็คือความรักที่รับช่วงต่อมาจากคนอื่นมักไม่ทนทาน
- ยาสีฟันต้องมีฟลูออไรด์ก็เหมือนความรักต้องมีจุดเด่นและจุดดี
เป็นประโยชน์ต่อทุกคน
- การเคารพกฏจราจรก็เหมือนความรักที่ต้องเคารพกันไม่นอกใจ
- ของดีราคาแพงถึงจะทนก็เหมือนความรักที่มีค่า ต้องแลกมาอย่าง
ยากลำบากแต่อยู่นาน
เรื่องใกล้ๆตัวเหล่านี้มันมีเหตุผลนะ...และผมว่ามันเปรียบเทียบได้
กับปรัชญาของความรักได้เหมือนกัน
5 มิถุนายน 2546 10:16 น.
burst
เห็นกลอนเศร้ากลอนเหงาแล้วใจหาย
เห็นพรรณนามากมายในความเหงา
เห็นผู้คนหมองหม่นทนปวดร้าว
เห็นแต่คนซึมเซาเศร้ากันจัง
ถ้าคุณเหงาว้าเหว่ just say no!
อย่าเพิ่งร้องไห้โฮ...ยังมีหวัง
เราจะช่วยแต่งเติมเสริมพลัง
มาเข้าคอร์สซะบ้างเสริมแรงใจ
1. ต้องเข้าถึงเหตุแห่งทุกข์
2. ค้นหาความสุขอยู่ที่ไหน
3. ยอมรับความจริงที่เป็นไป
4. เตรียมตัวเริ่มต้นใหม่ให้ทันการ
5. เสริมสร้างกำลังใจ
6. ฝึกเอาไว้ให้กล้าหาญ
7. เดินหน้าชนอย่างทนทาน
8. เชี่ยวชาญความเจ็บใจ
ฝึกให้รู้อดทนชนปัญหา
จึงจะเห็นปัญญาอยู่ที่ไหน
อย่าจมกับกองทุกข์เข็ญให้เป็นไป
นั่นแหละความสุขใจที่แท้จริง
สิ่งต่างๆไม่เป็นไปอย่างที่คิด
เพราะชีวิตไม่สมบูรณ์ไปทุกสิ่ง
รักตัวเองนั่นแหล่ะแน่...และแท้จริง
เจอปัญหาอย่าวิ่งให้เผชิญ
ผมเป็นคนที่ไม่สบายใจมากๆถ้าเห็นคนอื่นๆมีทุกข์
แต่ก็ไม่อยากเป็นพระ มาคอยเทศน์บอกชาวบ้าน
เอาเป็นว่าแต่งกลอนนี้ให้ทุกคนที่แต่งกลอนด้วย
อารมณ์ผิดหวัง อกหัก เหงา เศร้า นะครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
3 มิถุนายน 2546 16:36 น.
burst
อ้วนแล้ว...ผิดตรงไหนใครจะรู้
จนเมื่อมาเจอครูถึงรู้ได้
อยากจะเรียนไม่ให้เรียนเพียรทำใจ
กินข้าวไปร้องไห้ไปอยู่ทุกวัน
อ้วนก็มีสมองตรองเหตุผล
อ้วนก็ยังเป็นคนมีความฝัน
อ้วนก็ยังรักดีทุกวี่วัน
แล้วทำไมกีดกัน..หนอคนเรา
พยาบาลอ้วนตุ้ยดูใจดี
มีเมตาปราณีเหมือนใครเขา
อนาถหนอนั่งคิดชีวิตเรา
คุณครูเขาต่างประจานว่าอ้วนไป
ต้องต่อสู้เรียกสิทธิ์ที่พึงมี
อ้วนไปมันไม่ดี..เธอรู้ไหม
อาจารย์ขา...ที่หนูมา...หนูตั้งใจ
อ้วนก็ช่างมันปะไร...หนูอยากมา
90 โลกว่าๆ อ้วนไปเหรอ
หรือต้องหุ่นสเลนเดอร์ถึงเข้าท่า
หุ่นบิ๊กเบิ้มเฉิ่มไปไม่เข้าตา
เอานางงามมาดีกว่า....เรียกมาเรียน
ก่อนจะเอ็นมันยากเย็นต้องฝึกฝน
ต้องอดทนดิ้นรนทนอ่านเขียน
มีวิชาตั้งมากมายให้พากเพียร
แต่หนูมุ่งมั่นเรียน...พยาบาล
ณ วันนี้ครูคนดีรับหนูแล้ว
แต่ก็คงไม่แคล้วเขาโจษขาน
เข้าไปเรียนคงมีคนบ่นประจาน
ว่านี่เป็นพยาบาลได้ยังไง
หนูจะลด นะคะ..หนูจะลด
จะเลิกกินให้หมดพุงหมดไส้
ทุกๆวันจะหมั่นออกกำลังกาย
จะผอมเพรียวให้ได้ทัน..รับปริญญา
คุณว่าไหม....เด็กใส่ใจอยากจะเป็น
บางทีกลับถูกเห็นว่าไร้ค่า
ลูกคนรวยส่งเรียนเมืองนอกเมืองนา
กลับติดผงติดยาจนเสียคน
คนจะเรียนก็กีดกันไม่ให้เรียน
คนพากเพียรสู้ไปไม่เห็นผล
หยุดกีดกันกันได้ไหม..หัวใจคน
เรื่องน้ำหนักของเหตุผล....รู้แก่ใจ
ถึงจะอ้วนก็น่ารักน่าขยำ
อารมณ์ดีอารมณ์ขำน่าหม่ำไหม
มีเพื่อนอ้วน มีแฟนอ้วน ชวนสุขใจ
อ้วนไม่หนัก...หัวใคร...แบกไขมัน
2 มิถุนายน 2546 16:45 น.
burst
เธอเกิดมามีบาปใช่หยาบช้า
แต่ก็เพียงจะบอกว่าเธอมีบาป
ขอชี้แจงแถลงไขใช่จ้วงจาบ
ขอให้ทราบเธอมีบาปได้ยังไง
เกิดเป็นหญิงแท้จริงมี 5 บาป
โปรดจงทราบคุณมีบาปแล้วรู้ไหม
บาปมันดีไม่ดีอยู่ที่ใจ
ผมแค่ชี้นำไปตามใจตน
บาปที่ 1 ตาคุณซึ้งเสียเหลือเกิน
ทำให้ใจผมสะเทิ้นไร้เหตุผล
ทำให้ชีวิตผู้ชายอีกหลายคน
ทรมานและร้อนรนเพียงมองตา
บาปที่ 2 หากคุณต้องเอ่ยปากคุย
หัวใจผมแทบกระจุยไปตรงหน้า
เสียงหวานๆผ่านหัวใจวิ่งไปมา
ชีพจรเริงร่าหน้าบวมแดง
บาปที่ 3 เมื่อยามถามเรื่องหัวใจ
เธอตรงมาตรงไปไม่เสรแสร้ง
โสดสนิทจึงติดใจเข้าอย่างแรง
ใจที่เคยเข้มแข็งกลับเกินทน
บาปที่ 4 คุณใจดีเกินคนไหน
รักป่าเขาลำเนาไพรรักสายฝน
ยิ่งรู้จักเห็นเธอรักเด็กทุกคน
ไม่เคยว่าเคยบ่นกับใครๆ
บาปที่ 5 ยิ่งบาปหนากว่าบาปอื่น
นั่นคือคิดถึงทุกคืนเลยรู้ไหม
มีงานการไม่อยากทำไม่ฉ่ำใจ
ขอคิดถึงคุณต่อไปทุกเวลา
ถึงมีลูกมีเมียแล้วไม่แคล้วรัก
อยากรู้จักอยากรู้ใจอยากเห็นหน้า
อยากจะมีคุณไว้ทุกเวลา
ทิ้งลูกเมียไปหาก็อยากไป
แท้ที่จริงคุณเป็นหญิงมี 5 บาป
แค่อยากให้คุณทราบบาปแค่ไหน
บาปที่ทำให้ผมต้องลองนอกใจ
มันบาปไหมที่หัวใจ...ถูกรังควาญ
หน้าส่วนตัว
2007
