23 กันยายน 2547 14:47 น.
burst
เมื่อก่อนที่เคยรักฉัน
เราเข้าใจกัน...ดีแค่ไหน
วันนี้...ฉันจึงเข้าใจ
ว่าสุดท้าย...เธอก็ไปอยู่ดี
เธอพบแล้วกับรักใหม่
โลกคงสดใสล่ะทีนี้
จะให้ฉันอวยพรอะไรดี
ทั้งที่รอยยิ้มนี้แฝงน้ำตา
ไปดีเถอะนะทั้งคู่
ฉันเพียงอยากให้รู้ไว้ว่า
คำหวานๆที่ผ่านปากออกมา
ข้างในมันบอกว่าอย่างไร
เพราะฉันต้องการให้เธอ
ไม่อาจพบเจอความสุขได้
อยากให้เธอกับเขาไม่เข้าใจ
แล้วแยกกันไปไร้คู่ควง
ให้เธอเจ็บและปวดร้าว
ให้เธอเหงา...เขาก็ไม่ห่วง
ให้เธอเจอแต่ความหลอกลวง
แค่มารักมาห่วงเพียงชั่วคราว
ฉันก็อวยพรได้แค่นี้
อวยพรขณะที่ใจปวดร้าว
หากเธอลองเจ็บบ้างในบางคราว
เธอคงรู้ว่ามันหนาวเพียงใด
7 กันยายน 2547 11:32 น.
burst
ครูด ครูด ครูด ครูด ครูด
เสียงชักโครกดูดไม่ลงถัง
เหมือนกับเสียงอะไรที่ทนฟัง
และไม่ต่างกับเสียงจากปากเธอ
ปากน่ะอมอะไรไว้ขยะแขยง
มันเน่าหนอนมีแมลงชอนอยู่เหรอ
ยามเปิดปากไม่อยากจะฟังเธอ
สิ่งที่เจอมันน่าระอาใจ
พูดให้ดีก็เป็นศรีอยู่ที่ปาก
พูดมากๆอาจฟังยากแต่ฟังไหว
พูดหมาๆนี่วาจา..เกินทำใจ
แถมเหม็นเน่าเจียนตายไม่อายคน
ยามเปิดปากให้แปรงฟันและแปรงใจ
ให้สะอาดผ่องใสจะได้ผล
ยามเมื่อพูดจะดึงดูดหัวใจคน
ให้อยากฟังอีกร้อยหนไม่ระอา
หน้าตาก็ไม่ดีปากยังเสีย
พูดให้เคลียร์ก็คือ...ปากยังหมา
อันสำเนียงส่อถึงกิริยา
ชาติตระกูลบ่งบอกว่าสอนยังไง
เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวสักคราวเถิด
อย่ามายั่วให้เกิดกิเลสได้
ยามโมโหจิ๊กโก๋ยังเกือบตาย
จึงขอเตือนด้วยเสียดาย....ชีวิตนึง
7 กันยายน 2547 11:10 น.
burst
พี่เค้าเป็นผู้หญิง
ถามจริงๆ..........เอาอะไรคิด
ไปว่าเค้าโรคจิต
เกิดเป็นหญิงมันผิด...ตรงไหน
เค้าถูกเจ้านาย....ลวนลาม
กลับถูกคนประนามหยามใจ
คนชั่วกลับไม่เกรงกลัวใคร
มองพี่เค้าสะใจในอารมณ์
เจ้านายยศใหญ่กว่า
อำนาจล้นฟ้ามันมาข่ม
อีกทั้งคนมากมาย...ชื่นชม
บวกกับคารมที่แสนดี
พี่ผู้หญิงคนหนึ่งยศต่ำกว่า
กลับถูกมันมาทำบัดสี
เหยียดหยามด้วยวาจาและท่าที
ลวนลามจับโน่นนี่สบายใจ
พี่เค้าเป็นผู้หญิง
จะโวยวายหรือจะนิ่งอยู่เฉยไว้
ฟ้องหัวหน้า...เค้าก็พวกมากลากไป
คนของเค้า เค้าช่วยไว้ไม่ไตร่ตรอง
อนาถหนอ...หญิงไทย วัยทำงาน
เรื่องบานปลายหมายประจานให้มัวหมอง
ถูกลวนลามยังถูกหยามน้ำตานอง
ไร้ผู้คนปกป้อง...และเห็นใจ
อยากเอาพวกไปยำซ้ำให้เละ
ให้กระทืบ ต่อยเตะ เลยดีไหม
หรือกระหน่ำลูกซอง ส่องให้ตาย
เผื่อแผ่นดินจะได้...สูงขึ้นมา
ในวงการราชการบ้านเมืองเรา
ยังมีเรื่องเน่าๆ แต่โปะหน้า
มองไม่เห็นน้ำคลำให้ตำตา
มันหมกเม็ดยิ่งกว่าคาดคะเน
อยากจะเอามันออก...บอกเลย NO!
ถึงประนามใหญ่โต...บัตรสนเท่ห์
ก็เหมือนหนึ่งน้ำหยดรดทะเล
มันไม่รวนซวนเซไปตามเรา
ขอให้กรรมตามทัน...มันรับรู้
ว่าสิ่งที่มันทำอยู่แสนโง่เขลา
ขอบาปกรรมตามติดชิดเป็นเงา
ขอให้เวรกรรมเก่าไล่ตามทัน
-------------------------------------------------------------
ผมแค้นอ่ะ พี่สาวคนนึงถูกเจ้านายลวนลาม
ไอ้สัตว์นรกเอ๊ยยยยยยยยยย..........ฆ่ามันได้ฆ่าแล้ว
6 กันยายน 2547 17:13 น.
burst
ฉันจะคลานไปทางใดในตอนนั้น
บนเส้นทางที่ฉันสู้ไม่ไหว
สองมือ...สองเท้า....เราอ่อนวัย
จะสู้ฝืนให้ยืนไหวยังลำเค็ญ
ฉันจะเดินเตาะแตะไปทางใด
หากไม่มีความห่วงใยคอยมองเห็น
หากไม่มีตัวอย่างให้ฉันเป็น
หากไม่มีท่านเป็นคนนำทาง
พ่อจ๋า...พ่อ
แต่นี้หนอ..ลูกคงรออย่างอ้างว้าง
สองมือที่คอยโอบรับ..กลับเลือนลาง
ไร้แสงไฟที่สร้างความมั่นใจ
ประเสริฐหนอ...ประเสริฐแล้ว...เป็นลูกพ่อ
ได้เท่านี้ก็เกินพอ...ที่พ่อให้
แม้ได้รับ...พรเทวามาอวยชัย
ไม่เทียมเทียบที่ได้...พ่อคนดี
พ่อคือพระผู้สร้างทางชีวิต
พ่อคือพรหมผู้ลิขิตจิตดวงนี้
พ่อคือเทพอารักษ์...พิทักษ์ชีวี
พ่อคือทุกอย่างที่ลูกมี...และเป็นไป
ลูกภูมิใจแค่ไหนพ่อคงรู้
แม้วันนี้ไม่อาจอยู่...รับรู้ได้
แต่เชื่อเถิด...ตั้งแต่เกิดไปจนตาย
ลูกจะขอเป็นลูกชาย....ที่รู้คุณ
จะไม่ทำให้พ่อต้องเสียใจ
จะตอบแทนคุณที่เคยให้เคยเกื้อหนุน
ทุกถ้อยคำจดจำเคยค้ำจุน
ในทุกความการุนย์ทุกอุ่นไอ
จะขอเดินตามทาง...เอาอย่างพ่อ
จะหยัดยืนสู้ต่อ...ขอเริ่มใหม่
จะอุทิศด้วยชีวิตด้วยหัวใจ
ให้พ่อมองอย่างสุขใจ....ลูกได้ดี
............................................................................................................
ผมแต่งกลอนนี้ให้กับน้องโอ น้องที่เชียงใหม่คนนึง
ที่เพิ่งสูญเสียพ่อไปเมื่อวานนี้ น้องครับ...พี่เสียใจด้วยจริงๆ
พ่อของโอกำลังได้รับเชิญเป็นศิลปินแห่งชาติล้านนา....
แต่อนิจจามาด่วนหัวใจวายเสียก่อน....พี่เป็นกำลังใจให้น้องนะครับ..โอ
3 กันยายน 2547 11:41 น.
burst
ฉันเป็นเพียงชายคนหนึ่ง....ซึ่งปากจัด
คอยแต่กัดเธอได้ไม่เคยเบื่อ
ฉันยังมีคำมากมายใช้เหลือเฟือ
และยังเหลือเผื่อมาใช้..ไม่ซ้ำกัน
ให้ทำไงเกิดเป็นชายอกสามศอก
พูดความจริงไม่กลิ้งกลอกหรอกตัวฉัน
มีอะไรก็พูดไปก็แล้วกัน
เพียงแค่ฉันใส่อารมณ์ธรรมดา
จะให้รี่เข้าไปต่อยเลยหรือไง
ทำไม่ได้...เพราะฉันไม่ใช่คนบ้า
มีปากไว้ก็ให้ใช้เจรจา
เอาไว้บอกเอาไว้ด่าแทนต่อยตี
ฉันเป็นเพียง...ชายคนหนึ่ง....ซึ่งปากหมา
ตั้งแต่เกิดก็เป็นมาอยู่อย่างนี้
แต่ไม่เคยทำร้ายใครเลยซักที
จะให้ทำร้ายสตรีทำไม่ลง
ไอ้เรื่องด่าฉันชอบฉันถนัด
ไอ้เรื่องกัดเรื่องนี้เรื่องขี้ผง
คนดีดี...ฉันขอย้ำ...ทำไม่ลง
ถึงปากจัด..ยังคง..อุดมการณ์
คนร้ายมาร้ายตอบเป็นสองเท่า
คนนินทาว่าเรา...เอาห้าหาร
คูณอีกร้อยแล้วค่อย..ด่าคืนมัน
นี่แหละนะ...คนอย่างฉัน....มันปากเอย
------------------------------------------------------------------
แบบว่าอิงตัวจริงนิดๆ นิดเดียวเท่านั้น
ตัวจริงเรียบร้อย กินข้าวยังต้องเรียงเม็ดก่อน
เข้าห้องน้ำยังปิดประตู ก่อนนอนยังถอดรองเท้า
หน้าส่วนตัว
1130
