7 พฤศจิกายน 2546 10:55 น.
burst
เธอไม่รัก...ไม่ว่า..อย่าตอแหล
เธอไม่แคร์...ไม่ว่า..อย่าสงสาร
เธอรู้ไหมฉันต้องทนทรมาน
กับอาการทำหน้าบาน...แต่ไร้ใจ
ใครใครบอกว่าคู่เราน่าอิจฉา
ฉันยิ้มรับทั้งน้ำตา...รู้บ้างไหม
มองข้างนอกดูไม่ออกถึงข้างใน
สิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจระหว่างกัน
เรารักกันเพราะสังคมชื่นชมเหรอ?
ฉันรักเธอ...หรือว่าเธอ...ก็รักฉัน?
เราต่างรู้อยู่แก่ใจกันและกัน
ว่าภาพลวงทั้งหมดนั้น...สร้างขึ้นมา
ที่คบอยู่ทุกวันนี้เพราะคนอื่น
ทั้งที่ร้องไห้ทุกคืน...ตื่นผวา
กลัวสังคมถ่มน้ำลายหมายตีตรา
ว่าคู่เราร้างลา...หรืออย่างไร?
คบกันไปวันวันฉันล่ะเบื่อ
และไม่เหลือสิ่งดีดี....อยากมีใหม่
มองหน้ากันทุกวัน..มันช้ำใจ
มีแต่ตัว..ไร้หัวใจ...ให้รักกัน
...........................................................
ผมคิดว่ามีหลายคู่เป็นอย่างนี้นะครับ
ก็แค่คบๆกันไป เพราะคบกันมานาน
ผู้ใหญ่รับรู้ จะเลิกราก็ลำบาก ...น่าสงสารจัง
6 พฤศจิกายน 2546 10:50 น.
burst
คนมันรัก..คักมันรน...ทนไม่ไหว
ไทอย่างรำ...ทำอย่างไร...ได้เห็นหน้า
ไคล่อยู่เกย...เคยอยู่ใกล้...แต่ไรมา
ตาไรแหม่....แน่ใจว่า...น่าใจแว
เชอรักถัน...ฉันรักเธอ...ร้อยเปอร์เซ็นต์
เหว็นว่าปัง...หวังว่าเป็น...เช่นคู่แท้
ขู่เพียงหยอ...ขอเพียงอยู่...คอยดูแล
แม้ไม่เห็น...เหม็นไม่แฮ้...ไม่เป็นไร
อวนสำนัน...อันสำนวน...ผวนผกผัน
ตันใจแฉ่...แต่ใจฉัน...มันเชื่อได้
ช่าได้เวื่อ...เชื่อได้ว่า...รักหมดใจ
ไปรเชื่อโจด...โปรดเชื่อใจ....ไม่หลอกลวง
6 พฤศจิกายน 2546 10:19 น.
burst
ได้โปรดเถอะนะที่รัก
จะแช่งชักยังไงล่ะคราวนี้
เมื่อไหร่จะไปเสียที
กราบวิงวอนคนดีจงรีบไป
น้ำตาอาบแก้มแถมเจ็บ
เกินจะกลั้นจะเก็บทนไว้
สายตาวิงวอนให้เธอไป
อยู่ต่อก็เลวร้ายเท่าเดิม
ไม่อยากให้ใครมาแทนที่
และไม่อยากหาคนอย่างนี้มาเพิ่ม
ที่เป็นอยู่ตรงนี้ตรงที่เดิม
ฉันก็ยังเจ็บเพิ่มทุกนาที
ไปจากฉันเสียทีเถอะได้โปรด
ตอนนี้ฉันเริ่มโกรธเต็มที่
อยากไปแบบมีแผล...หรือไปดีดี
ยืนเหยียบเท้ากันอย่างนี้.....เดี๋ยวมีตาย!!!
คนอะไร..ทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ได้....เจ็บนาว้อยยยย
6 พฤศจิกายน 2546 10:07 น.
burst
ที่ออฟฟิศมีผนังกางกั้นไว้
แบ่งสัดส่วนกันไปตามเหมาะสม
ใช้เวลานั่งทำงานมานานนม
เริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นมัน
ภาษาเรียกแตกต่าง ฝรั่งว่า
ศัพท์เค้าเรียกกันมา...พาติชั่น
แบ่งพวกเราให้ลงล็อค บล็อคของมัน
นั่งทำงานทุกวัน เป็นคอกไป
จวบจนเธอเข้ามานั่งข้าง-ข้าง
เมื่อสายตาเดินทางไปใกล้-ใกล้
ตาสบตาเริ่มเดินหน้าภาษาใจ
มองแล้วเริ่มหวั่นไหวไปทุกวัน
อยากจะมองเห็นอีกนิด ใกล้ชิดเธอ
ก็ดันติดที่เจอ ...พาติชั่น
คอยกั้นกลางระหว่างกันและกัน
เป็นขวากหนามสำหรับฉัน...รอสบตา
พาติชั่นสูงยาวราวเมตรครึ่ง
จะแอบมองแอบซึ้ง...ไม่เห็นหน้า
จะชะเง้อยืนมอง ยืนจ้องตา
ก็ละอายกลัวใครว่า..จ้องหน้าเอา
พาติชั่นกั้นรัก ใช่หักใจ
พาติชั่น กั้นใจ ที่ไหนเล่า
พาติชั่น กั้นกลางระหว่างเรา
ใช่จะกั้น ความเงียบเหงา.....ภายในใจ
พาติชั่นกั้นได้..กั้นไปเถิด
กั้นอย่างไร....ก็เกิดความรักได้
พาติชั่นกั้นกาง....กว้างเพียงใด
ก็มิอาจกั้นใจ....ให้รักเธอ
5 พฤศจิกายน 2546 16:06 น.
burst
หลังจากหายหน้าไป...ตั้งหลายเดือน
ผีมาเข้าฝันเตือน..ให้มาใหม่
มาคราวนี้ โถ..น้องพี่ ผมตั้งใจ
ใช่ว่าผีฟ้าตนใด...บอกให้มา
ผ่านหน้าฝนก็หล่นจาก TOP TEN
กลอนตลกตกกระเด็นไม่เห็นหน้า
ไม่เป็นไรมาใหม่แล้วนะแก้วตา
กลับมาเรียกเสียงเฮฮาจากบทกลอน
คิดถึงนะคิดถึง ถึงที่สุด
เอาอะไรมาฉุดไม่หยุดหย่อน
หากคิดถึงกันมาก ใคร่อยากวอน
02-2403700 ต่อ 1418 มาอ้อน...เวลางาน
คิดถึงทุกๆคนจริงๆเลยครับ หายไปนานมาก!!!!!
หน้าส่วนตัว
614
