29 มกราคม 2547 10:19 น.
burst
เจ็ดนาฬิกา รีบมาพบเธอ
อยากบอกเพื่อนเกลอ...รูปเธอแฟนฉัน
ก็อวดอย่างนี้..ทุกปีทุกวัน
ว่าเรารักกัน...อยากบอกใครใคร
เพราะรักอย่างนี้ คนดีที่หนึ่ง
ยิ่งรักยิ่งซึ้ง..ถึงไหนต่อไหน
มีเธอข้างกัน ตัวฉันอุ่นใจ
สุขสันต์วาเลนไทน์...รักเธอ....เหลือเกิน
28 มกราคม 2547 10:42 น.
burst
กะต๊าก!..กะต๊าก!...กะต๊าก!....
แป๊บเดียวกลายเป็นซากเต็มเล้า
แสนสลดหดหู่ใจ...หนอไก่เรา
กี่แสนที่กู้เขามาทำทุน
หวัดนกหวัดหนูกูไม่สน
ห่วงแต่ความจนไร้คนหนุน
หัวใจเหมือนแตกแหลกเป็นจุล
น้ำใสอุ่นอุ่นไหลออกตา
ลูกหนอช่วยพ่ออุ้มซากไก่
พ่อก็สั่งเจ้าได้..ลืมไปว่า
ไก่นรกนี่หนอไม่รอช้า
เชื้อกระโดดเข้าหาเจ้าดวงใจ
รัฐมนตรี..การันตี...ไม่มีหรอก
เอาตำแหน่งประกันบอก...หลอกใครได้
แล้วลูกกูมึงมาดูบ้างเป็นไร
ว่าหวัดนกมันจังไร...ฆ่าใครกัน
แต่นี้ไปโลกหนอ....เริ่มท้อถอย
ใครชอกช้ำสำออยคอยห้ำหั่น
เจ้าเชื้อร้ายทำลายในเร็ววัน
ทั้งขยายทั้งกลายพันธุ์ไม่ทันการ
มีลูกหลานท่านเห็นเล่นกับนก
อีกเจ้าไก่นรกน่าสงสาร
รีบเตือนหนอเตือนหน่อยอย่าคอยนาน
ชักช้าจะสะท้านสะเทือนใจ
โรคอะไรไม่รู้..กูไม่สน
รู้แต่หัวใจคนจน...คนรู้ไหม
ว่ามันซวย..มันหดหู่...อยู่ร่ำไป
ไม่ว่าเรื่องอะไรก็เข้าตัว
จนก็จนเจ็บก็เจ็บทนเก็บกลั้น
คนรวยก็ลืมกัน..มันตาถั่ว
ดีแต่พูดเอาดีไว้มาใส่ตัว
กินไก่ไม่เคยกลัว.....คนอะไร
ลองมากินไก่กูบ้างมั้ยเล่า
ที่มึงกินนั่นเขาคัดมาเท่าไหร่
เห็นนายกยังกล้าท้าวัดใจ
นั่งจกกินเข้าไป...ไม่เหมือนกัน
คนรวยอยู่ดีกินดีไม่มีโรค
คนจนกลับอับโชคต้องโศกศัลย์
นี่แหละหนอ..เมืองพุทธ..พูดทุกวัน
ใครหนอเห็นใจฉัน...เกษตรกร
26 มกราคม 2547 14:33 น.
burst
แต่ก่อนครั้งโบราณนานมา.....
สามสหายต่างเห็นหน้าอยู่ทุกเมื่อ
ไมตรีเกื้อหนุนคอยจุนเจือ
สามเกลอคอยช่วยเหลืออยู่ทุกวัน
หนึ่งนั้นคือแผ่นดินผู้ยิ่งใหญ่
สองคือแผ่นฟ้าไกลไร้ขีดกั้น
สามนั้นคือแผ่นน้ำฉ่ำชีวัน
ต่างเป็นเหมือนเพื่อนกันแต่นานมา....
จวบจนกาลผ่านไปตามโลกหมุน
สิ่งต่างๆเจือจุนตามประสา
ล้วนหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามเวลา
สิ่งต่างๆเกิดขึ้นมาบนแผ่นดิน
สรรพสัตว์และต้นไม้สีเขียว
เกาะแก่งเลาะเลี้ยวไม่จบสิ้น
หลายสิ่งเปลี่ยนไปในแผ่นดิน
ต่างได้ยินเสียงแผ่นดินแสนสุขใจ
แม้นแผ่นน้ำก็กำเนิดเกิดชีวิต
ทั้งปูปลาน้อยนิดทะเลใหญ่
คลื่นลมพัดกระทบซบหาดทราย
มีแม้น้ำน้อยใหญ่คอยพัดพา
ทั้งแผ่นดินและแผ่นน้ำต่างกลมเกลียว
จนลืมสิ้นจะแลเหลียวมองแผ่นฟ้า
มิตรภาพจางหายในเวลา
ในที่สุดแผ่นฟ้าก็จากไป
กว่าจะรู้สึกตัวถึงเพื่อนรัก
ก็ยากนักจะดึงกลับคืนมาได้
โอ้...แผ่นฟ้าเพื่อนเอ๋ย...อยู่หนใด
ช่างอยู่สูงเกินไปจะพูดจา
ทั้งแผ่นดินและแผ่นน้ำช้ำใจนัก
ด้วยมิอาจดึงเพื่อนรักกลับมาหา
สรรพสิ่งสรรพสัตว์จำนรรจา
เหล่ากุ้งหอยปูปลาต่างคร่ำครวญ
จึงปรึกษากันว่าเอาอย่างนี้
ฝากลมหายใจที่มี....กับลมหวน
ให้คลื่นลมพัดไกลไปเชิญชวน
เป็นเมฆน้อยลอยทวนสู่เบื้องบน
เป็นสัญญานบอกว่าเราคิดถึง
และรำพันรำพึงอยู่ทุกหน
โอ้..เมฆจ๋าฝากไปถึงเบื้องบน
ฝากบอกฟ้าสักหน....คิดถึงกัน
ด้วยแผ่นฟ้าอยู่สูงเกินได้ยิน
แต่เมฆน้อยยังบินไปสู่ฝัน
เป็นสัญญานฝากความคิดถึงกัน
ถึงแผ่นฟ้าแผ่นนั้นอย่างจริงใจ
เมื่อแผ่นฟ้าได้เห็นเมฆปุยขาว
ทั้งดวงใจปวดร้าวและหวั่นไหว
เพื่อนรัก....ฉันไม่อยากจะจากไป
แต่ช่างห่างช่างไกลเสียเหลือเกิน
รู้ว่าวันเวลาพรากเราไป
รู้ว่าความห่างไกล...ให้ห่างเหิน
ในยามนี้ฟ้าช้ำใจเหลือเกิน
แม้อยากกลับไปร่วมเดินก็ไม่ทัน
จึงฝากน้ำตาส่งกลับไป
เมฆจ๋า...บอกความในใจของฉัน
กลับไปบอกเพื่อนรักในเร็ววัน
บอกว่ายังคิดถึงกันไม่เปลี่ยนไป
เมฆน้อยลอยลิ่วลงต่ำ
แบกความเจ็บช้ำลงมาให้
บอกแผ่นดินแผ่นน้ำ...ให้ฉ่ำใจ
ว่าเพื่อนรักยังห่วงใย...ไม่ลืมคำ
และนี่คือที่มาของสายฝน
สายน้ำแห่งเบื้องบนที่ชุ่มฉ่ำ
น้ำตาแห่งมิตรภาพ...ความทรงจำ
เป็นถ้อยคำฝากรัก...ฝากดวงใจ
21 มกราคม 2547 16:38 น.
burst
หากทุกวันของฉัน....สำคัญกับเธอ
และมีค่าอยู่เสมอ....แม้ว่าเธออยู่ไหน
หากทุกนาทีของฉัน..ผูกพันเธอทั้งใจ
แม้นาทีสุดท้าย...ของลมหายใจแผ่วเบา
หากทุกคำของฉัน....สำคัญเท่าชีวิต
และทุกความคิด...พลันเปลี่ยนชีวิต...เหงาเหงา
ทุกหยดน้ำตา...ที่มีค่าต่อเรา
จะมีค่าหรือเปล่า...สำหรับคนรู้ใจ
หากทุกสิ่งของฉัน....คือสิ่งสำคัญของเธอ
และทุกสิ่งที่เจอ...เธอจะรับมันได้
ยิ่งทุกสิ่งที่เป็นฉัน....สำคัญกับเธอ...เท่าไร
นั่นแหละ....วันที่ใจ....ของฉันเป็นของเธอ
------------------------------------------------------------------
แต่งกลอนหวานๆมั่งน่ะครับ ไม่โหดก็ฮามาตลอด
ก็ลองๆดูอ่ะนะ อิอิ
20 มกราคม 2547 11:35 น.
burst
(เริ่มด้วยทำนองประกวดนางสาวไทย)
เปี่ยมไปด้วยความชั่วช้า
รู้คุณค่าแห่งเธอ
เพราะตัวเธอ...คือกาลกิณี
กิริยาโสมม
บัดซบเลวสิ้นดี
สิ่งเหล่านี้...ล้วนมีอยู่ในเธอ.......
ยามแรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
พอเวลาเนิ่นนานมันเริ่มขม
ณ ยามนี้ยิ้มรื่นแต่อกตรม
เพราะไม่สบอารมณ์เลยจริงๆ
ก่อนนั้นเธอสวยปานนางสาวไทย
สมกุลสตรีไทยที่เป็นหญิง
เธอเด็ดขาดบาดใจฉันจริงๆ
ได้มาแนบแอบอิงเป็นบุญตา
อยู่ต่อไปลายชักเห็น
เช้าก็หายบ่ายไม่เห็นเลยใบหน้า
เดี๋ยวเข้าบ่อน เดี๋ยวชอปปิ้ง เพลินอุรา
อีกบุหรี่เหล้ายาเธอก็เอา
เพิ่งเห็นแท้เห็นจริงก็คราวนี้
ตอนคราวที่จับได้...เธอสวมเขา
นี่หรือคนเคยสวยถูกใจเรา
นี่หรือคนที่เขาจะรักกัน
รู้พิษแท้...ความสวยก็เมื่อสาย
หมดแล้วความเป็นชายในตัวฉัน
หมดแล้วหมดศักดิ์ศรีเคยมีกัน
เธอแสบเกินกว่าฉันคาดคะเน
------------------------------------------------------------------
อย่าดูคนที่ภายนอกเลยนะครับ
ดูอย่างผม หน้าตาไม่ดี แต่ใจดี๊ดี..น่ารักออก
หน้าส่วนตัว
867
