20 ธันวาคม 2545 10:22 น.
burst
ผมเข้ามาที่นี่ร่วมปีกว่า
หรือไม่ถึงแต่ก็ว่ามันนานอยู่
แต่งกลอนมาก็มากแต่อยากดู
อยากจะรู้พี่ๆเค้าแต่งอะไร
ผมไม่รู้หรอกกลอนกลสนเท่ห์
เป็นแต่กลอนเกเรไม่เอาไหน
ได้ความรู้อีกมากไม่อยากไป
เพราะพี่ๆสอนให้เข้าใจกลอน
ขอกราบขอบพระคุณทุกๆท่าน
ที่ได้เข้ามาทุกวันฟังคำสอน
ที่พี่ๆแฝงไว้ในบทกลอน
รวมทุกบททุกตอนเป็นกวี
บรมครูของผมอยู่นี่แล้ว
แม้จะไม่มีแววเป็นอย่างพี่
แต่งกลอนแซวคนนั้นคนนี้ที
เป็นตัวป่วนอยู่อย่างนี้เป็นประจำ
กลอนมีครูอย่างเขาเราไม่เป็น
ถึงแต่งไปก็เห็นเป็นแต่ขำ
เขาสอนไว้ก็ไม่เคยใส่ใจจำ
แล้วอย่างนี้จะทำดีได้ไง
เป็นคนด้อยพัฒนาทางการเรียน
แต่จะหมั่นพากเพียรฝึกมือไว้
ถึงไม่เป็นครูกลอนสอนใครๆ
แต่ก็คงไม่อายลูกๆมัน
17 ธันวาคม 2545 10:35 น.
burst
เก็บกดกลุ้มใจไปก็เปล่า
เกลียดนักกัดเราเข้าให้
เกาะกินใจเราทั้งใจ
เก็บไว้เกือบตาย..ใกล้ตัว
หากการเก็บกดกักเก็บ
กดไว้ก็เจ็บไปทั่ว
อย่าเก่งแต่เก็บไว้กับตัว
ไกลไว้อย่าเมามัวกับมัน
ระบายสิ่งที่เก็บที่กดไว้
ให้แก่ลมหายใจที่บีบคั้น
เก็บไว้ก็กลุ้มไปกับมัน
ไม่ก่อผลนั้นแก่ทางดี
16 ธันวาคม 2545 10:40 น.
burst
เธอมีความงามอยู่ที่ใจ
จึงไม่หวังอะไรมากกว่านั้น
ฉันชอบเนื้อไม่ชอบน้ำ..พร่ำรำพัน
ได้เชื่อใจเธอนั้นก็เป็นพอ
จะร่ำรวยล้นฟ้าสักเพียงไหน
จะปากหวานเท่าไหร่ก็ไม่ง้อ
ต่อให้มีเวลามาเคลียคลอ
ก็ไม่พอหากว่าไม่มีใจ
ใจที่แสนงดงามยามได้พบ
จึงขอจบใจนี้..ไม่มีใหม่
รักเธอแล้ว หมดใจแล้ว ที่ให้ไป
เพราะมีเธอจึงสุขใจอยู่ทุกวัน
13 ธันวาคม 2545 10:18 น.
burst
ปากหมา..หน้าหมา...ใจหมา
เราโมโหโกรธาเขาด่าให้
ชิชะ..เทียบคนกับหมาได้ยังไง
มีสี่ขาเสียเมื่อไหร่มาด่าทอ
คนกับหมาต่างกันเวลาไหน
ต่างกันตรงหัวใจใช่ไหมหนอ
คนเราคว้าไขว่ไม่เคยพอ
แถมมีเศร้ามีท้ออยู่ทุกวัน
คนเราหน้าไว้หลังหลอก
มีเท็จจริงกลิ้งกลอกอยู่อย่างนั้น
ฉลาดมากก็โกงมากเป็นประกัน
คนจึงมีหลายขั้นต่างกันไป
หมาล่ะมีกี่ขั้น
หมาล่ะมีชนชั้นเหมือนกันไหม
หมานิสัยไม่ดีเป็นยังไง
หมาโกงกินมีไหมอยากพบจัง
เราเรียกหมาหนึ่งว่า...คุณทองแดง
กับชีวิตที่แสดงเหมือนกับหนัง
พระราชดำรัสตรัสน่าฟัง
ชีวิตเรานี้ช่างต่างกันไกล
คุณทองแดงซื่อสัตย์กตัญญู
มีปัญญาฝึกรู้ควรสิ่งไหน
ไม่พลิกลิ้นฉ้อฉนเหมือนใครๆ
มีแต่ความจริงใจเสมอมา
คุณทองแดงเป็นหมาที่มีบุญ
พระเมตตาการุนย์ช่างสูงค่า
ด้วยพระกรุณาธิคุณกรุณา
ทองแดงจึงเห็นค่าควรสิ่งใด
คุณทองแดงตอบแทนด้วยความซื่อ
และยึดถือความภักดีมีที่ไหน
หมาทองแดงสี่ขายังรู้ใจ
ดีกว่าคนมากมายที่โกงกิน
ถวายสัตย์ปฏิญาว่าไม่โกง
แต่ลับหลังเขี้ยวโง้งกินหมดสิ้น
ทั้งอิฐหินปูนทรายไปถึงดิน
ปุ๋ยมันก็ยังกินอย่างไม่อาย
เงินทางด่วนหรือยาขององค์การ
มันยังแอบยังผลาญไปจนได้
แม้กระทั่งนมเลี้ยงเด็กยังไม่วาย
กินจนบ้านเมืองฉิบหายร้ายเกินทน
คุณทองแดงไม่เคยถวายสัตย์
แต่ทำดีเป็นกิจวัตร..ตอบแทนผล
ต่างกันไหม...ต่างอะไรกันกับคน
ที่ไม่มีแม้อดทน...จะทำดี
---------------------------------------------
อย่าทำอะไรให้อายหมานะครับ มันน่าอาย
12 ธันวาคม 2545 09:49 น.
burst
ยี่สิบสี่ชั่วโมงในหนึ่งวัน
เธอจะเคยคิดถึงกันซักครั้งไหม
สามร้อยหกสิบห้าวัน...ผ่านไป
นับประสาอะไรจะพูดจา
ต่อให้ปีใหม่มาอีกกี่หน
ฉันก็ยังต้องเป็นคนถูกเมินค่า
เขาฉลองปีใหม่ไปกี่ครา
ฉันก็ยังถูกตราหน้าว่าถูกลืม
ได้ยินเสียงอวยพรเขาวอนไหว้
ฟังแล้วเหมือนจะสุขใจแต่ไม่ปลื้ม
อันความสุขที่ให้ไม่อาจยืม
ยังเป็นคนที่ถูกลืมอยู่ประจำ
อยากฉลองปีใหม่เหมือนใครเขา
แต่กลับอยู่อย่างเงียบเหงาและเจ็บช้ำ
คนธรรมดา...โลกว่า...ขี้เกียจจำ
เธอยิ่งกลับตอกย้ำต้องทำใจ
ใครอวยพรปีใหม่ขอให้รู้
ว่ายังมีฉันอยู่ไม่ไปไหน
คอยดูความสุขของเขา...อย่างเหงาใจ
เห็นความสุขผ่านไปปีต่อปี
อยากให้เธออวยพรถึงกันบ้าง
แม้ความหวังอาจเลือนลางอยู่อย่างนี้
ถึงมีหวังอยู่เล็กน้อยคอยจะมี
หวังว่าในชีวิตนี้...คงได้เจอ
---------------------------------------------------
คงมีคนอวยพรปีใหม่ผมบ้างนะครับ
หน้าส่วนตัว
820
