31 ตุลาคม 2545 11:44 น.
burst
สายเกินไปเสียแล้วตอนนี้
สายเกินกว่าที่จะแก้ไข
ฉันจะฉุดจะรั้งเธออย่างไร
มิอาจเปลี่ยนหัวใจให้กลับทัน
เธอมีความมุ่งมั่นอย่างแน่วแน่
และคงไม่มาแคร์คำพูดฉัน
ฉันจะห้ามอย่างไรไม่มีวัน
เธอนั่งยันนอนยันมันเรื่อยไป
คงไม่อาจทำให้เธอกลับเหมือนเดิม
มีแต่เธอจะเริ่มในสิ่งใหม่
สิ่งต่างๆในวันเก่าเราเป็นไง
ในวันนี้มันไม่ใช่ที่ของเรา
เธอสลัดจากฉันในวันนี้
สิ่งที่บอกว่าดีกลับโง่เขลา
คำพูดเตือนของเพื่อนรักน้ำหนักเบา
ได้แต่ดูอยู่เหงาๆเราเคยแคร์
โอ้..เพื่อนรักเธออยากไปแปลงเพศ
หน้าตามันก็ทุเรศอยู่จะแย่
อันผิวพรรณตัวมันไม่ดูแล
เป็นผู้ชายแท้ๆยังเปลี่ยนไป
ฉันคงไม่อาจทำให้...ใจเพื่อนเปลี่ยน
แม้จะต้องสะอิดสะเอียนอีกแค่ไหน
หากเห็นตอนมันแปลงแล้ว..คงทำใจ
ต้องยอมรับความจริงไว้...นี่เพื่อนกู
30 ตุลาคม 2545 10:26 น.
burst
อย่าปฏิเสธนะครับ
ว่าความจริงน่ะ...รับไม่ได้
หากคุณบอกรักกับใคร
แล้วไม่ได้หัวใจกลับคืนมา
เมื่อหว่านพืชต้องหวังผล
หวังให้ใครสักคน..เห็นค่า
หัวใจไม่ตรงกับวาจา
อย่าปฏิเสธนะว่าไม่จริง
จะต่างอะไรเมื่อ say no!
อย่างนี้ โอ้โห เหมือนโดนทิ้ง
เค้าว่าเรื่องของหัวใจให้ประวิง
อาจถูกเค้าจับโยนทิ้งแทบปางตาย
ทำยังไงเมื่อเขาปฏิเสธ
เปลี่ยนความเจ็บความทุเรศให้จางหาย
เตรียมพร้อมยอมรับความเดียวดาย
อย่าสับสนอย่าวุ่นวายโปรดใจเย็น
1. ตั้งสติให้มั่นฉันยังไหว
2. อันน้ำตาอย่าให้ใครๆเห็น
3. ทำใจว่าเรื่องเสียใจใครก็เป็น
4. อย่ามุ่งเน้นแต่ผลงานประจานตัว
5. คิดว่ารักเป็นเรื่องของสองคน
6. เค้าปฏิเสธมีเหตุผลไม่ได้มั่ว
7. อย่าคิดโกรธและหลงลงโทษตัว
8. ต้องไม่กลัวจะเริ่มความเป็นเพื่อนกัน
9. ไม่เป็นแฟนเป็นเพื่อนก็ยังดี
10. ความรู้สึกอาจจะดีมากกว่านั้น
เอาเป็นว่า 10 ข้อพอแล้วกัน
นอกนั้นตัวของฉันก็จนใจ
คิดให้ตกนะความรักมักไม่แน่
นึกว่าเขาจะแคร์อาจไม่ใช่
รักเป็นเรื่องของสองคนก็จนใจ
หากยิ่งรักเท่าไรยิ่งทรมาน
คนเราทำอะไรไม่หวังผล
ก็ไม่ใช่เป็นคนอย่างเต็มขั้น
แต่ควรเผื่อใจไว้บ้างก็แล้วกัน
ยิ่งหวังสูง..ตกมานั้น..ยิ่งใกล้ตาย
29 ตุลาคม 2545 13:56 น.
burst
ผมขอชี้แจงสำหรับข้อความเหล่านี้
------------------------------------------------------------
ให้คะแนนสำหรับสำนวนนี้ 5 คะแนน
จากคะแนนเต็ม 10 เหตุผล คือ
ใน บทที่ 5 วรรคที่ 2 คุณเขียนว่า
แมวกัดหนูเรารู้ดีเป็นอย่างงั้น
คำว่า งั้น เสียงตรี นะพ่อคุณ
วรรคที่ 2 ถ้าจะให้สวย ต้องลงด้วย
เสียงเอก เสียงโท และ เสียงจัตวา - ฮับ
จาก : ศิษย์สุนทรภู่
รหัส - วัน เวลา : 93849 - 28 ต.ค. 45 - 20:51
---------------------------------------------------------------------
เห็นด้วยกับ คุณศิษย์สุนทรภู่
คำว่า งั้น รูปวรรณยุกต์ โท ก็จริง
แต่เป็นเสียงตรี นี่ถ้าเป็นการประกวดกลอน
กรรมการคัดออกตั้งแต่รอบแรกแล้ว
อนึ่ง คุณเขียนสัมผัสซ้ำเยอะ ถ้าเป็นกลอน
ที่เขียนจำนวนบทมาก ๆ อย่าง นิราศ
ก็พอจะอนุโลม หรือ อภัยให้ได้
สำนวนนี้เขียนไม่เกิน 10 บท
มีสัมผัสซ้ำอยู่แทบทุกบท ยกเว้นบทที่ 6
ยกตัวอย่างเช่น ใจ - ใจ ในบทที่ 1
ทำ - ทำ หรือ ดี - ดี ในบทที่ 2 และ 3 ตามลำดับ
จาก : สมาชิกสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย
----------------------------------------------------------------------------
ผมอยากให้ทุกคนไปอ่านกลอนของผมที่กระทู้กลอนชื่อ
ถึง....คุณศิษย์สุนทรภู่.....ด้วยความไม่เคารพ
และกระทู้ที่คุณศิษย์สุนทรภู่เขียนถึงผมในกระทู้ชื่อ
รูปของผม...กับแฟนตัวจริง
ผมข้องใจกับคำว่า ซวย ที่คุณใช้ โปรดชี้แจงผมด้วย
สำหรับตัวผม ผมเป็นนักเขียนที่มีบทความได้ตีพิมพ์ในนิตยสาร
วัยรุ่นชื่อดัง สมัยเรียน เป็นตัวแทนเขตการศึกษาเข้าแข่งขัน
แต่งกลอนระดับประเทศ ได้รางวัลพระราชทานจากสมเด็จพระเทพฯ
ในการทำหนังสือเยาวชน เป็นเว็บมาสเตอร์ในเรื่องบทความและกลอน
ให้กับบริษัทหนึ่ง และทำงานด้านสื่อมวลชนอยู่ขณะนี้ ผมอยากเรียนว่า
ผมมีดีกรีอยู่ในระดับหนึ่ง รู้ว่าอะไรถูก อะไรผิด อะไรควรไม่ควร
และไม่ชอบให้ใครมาสั่งสอนเหมือนผมเป็นเด็กประถมเพิ่งหัดเรียน
กลอนของผม มีเอกลักษณ์ที่แม้แต่คนว่าเองรับรองว่าแต่งได้ไม่เท่า
ผมชอบแบบนี้ และชอบมานานจนแต่งกลอนในเว็บนี้ 200 กว่ากลอนแล้ว
ผมชื่นชม และนับถือพี่ๆในเว็บนี้เกือบทุกท่าน ไล่ตั้งแต่พี่ปีกฟ้าไปจนถึงรุ่นน้อง
หลายๆคนที่ให้ความเห็น ผมรู้ตัว ผมมีสติ ที่แต่งกลอนในรูปแบบนี้ สัมผัสแบบนี้
ผิดๆถูกๆ มีจังหวะในการอ่านในรูปแบบต่างๆที่อาจารย์ไม่เคยสอน บางทีเป็นกลอนแร็พไปเลยก็มี กลอน 8 ของผม อาจเป็นกลอน 6 กลอน 7 กลอน 9 หรือกลอน 20 อะไรมันก็เป็นรูปแบบที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่ ยุคสมัยมันถึงพัฒนา
ไม่ใช่เอะอะก็อ้างตำรา อ้างบทเรียน อ้างรูปแบบที่อยู่มาตั้งแต่ต้นรัตนโกสินทร์
ของเก่าน่ะดี มีครู แต่ของใหม่ที่ไม่มีครูอย่างผมอย่าเอาไปเปรียบ ผมไม่กล้าหรอก ผมบอกแล้วว่าผมรู้ตัวดีว่าผมทำอะไร มีความสามารถระดับใด ผมถึงเลือก
ที่จะแต่งกลอนในรูปแบบนี้ไงครับ แบบของผม แบบที่ไม่มีครูไม่มีใครสอน
ใครชอบผมดีใจมาก แต่หากอยากให้ความเห็น กรุณาให้เกียรติกันด้วยครับ โดยเฉพาะ คุณที่ใช้ชื่อว่า ศิษย์สุนทรภู่
29 ตุลาคม 2545 11:25 น.
burst
พ่อแม่ผมเป็นครูชั้นประถม
ไร้เวลามาอบรมมาสั่งสอน
จึงได้มั่วเมายามาเขียนกลอน
ให้คุณว่าคุณสอนแทนใครใคร
อันความรู้ผมจบสิ้น..ปริญญาตรี
เรื่องภาษาได้ C พอถูไถ
บัตรประชาชน...ระบุเน้น..เป็นคนไทย
ถึงแต่งกลอนไม่เอาไหน...ผมไม่แคร์
ไม่รู้ผมทำอะไรให้เคืองขุ่น
ถึงต้องเป็นหน้าที่คุณมาแยแส
เดี๋ยวว่าโน่นว่านั่นหมั่นดูแล
เป็นญาติพ่อญาติแม่ผมฝ่ายใด
คุณคิดว่าสุนทรภู่เป็นครูเอก
มันปัจเจกทางภาษาเกินไปไหม
ผมไม่รู้สุนทรภู่เป็นครูใคร
ช่างปะไรตัวผม..ไม่มีครู
อยากจะแต่งผมก็แต่งเรื่องของผม
ใครจะด่าจะชมผมไม่รู้
รู้แต่ว่าตูมีสิทธิ์...สิทธิ์ของตู
ใครไม่อยากรับรู้ช่างหัวมัน
ผมคิดว่าผมโกรธผมโทษคุณ
ที่อุตส่าห์การุณสอนผมนั้น
บังเอิญมีพ่อแม่ที่แคร์กัน
ไม่รบกวนถึงท่านมากวนใจ
อยากจะด่าจะว่าก็เชิญเลย
อยากให้รู้ว่าไม่เคยเอาใจใส่
คุณสอนผมผมไม่จำจะทำไม
แต่งแบบผมต่อไป...ผมว่าดี
เรียกมาเถอะสุนทรภู่..ดูกลอนผม
ดูว่าเขาจะตรอมตรมไหมคราวนี้
ปีนี้ปี 2002 ตรองดูซี
ว่าบทกลอนสมัยนี้ยึดอะไร
คุณจะว่าผมผิดแปลกแหวกอักษร
ไม่ถูกหลักของกลอนคุณใช่ไหม
ไม่สนหรอกใครจะบอกผมยังไง
หรือจะลบออกก็ได้ไม่ว่ากัน
พี่ปีกฟ้าจะลบชื่อผมก็ได้
แต่ขอฝากข้อความไว้แทนสิ่งนั้น
แทนสิ่งที่เคยมีใจให้กับมัน
แทนทุกอย่างที่เคยฝันอย่างจริงใจ
อยากบอกว่าความฝันของคนหนึ่ง
มันมีค่าลึกซึ้งเกินสิ่งไหน
เกินกว่าตัวอักษรมาบรรยาย
เกินกว่ากรอบใดๆมากั้นตี
ในวันนี้มีคนด่าว่าผมแล้ว
คงไม่แคล้วต้องลาไกลไปจากนี่
ผมเบื่อแล้วเขาสั่งสอน...กลอนไม่ดี
อยู่มานานที่นี่....โดนประจำ
กลับไปให้...พ่อแม่สอน...แน่นอนกว่า
ท่านไม่เคยบ่นว่าให้เจ็บช้ำ
กลับไปเริ่มต้นในสิ่งที่ควรทำ
ไม่ให้ใคร...เขาตอกย้ำ....ว่าทำเลว
28 ตุลาคม 2545 17:45 น.
burst
เอารูปมาให้ชมใช่ข่มใคร
แต่มีแฟนแล้วไซร้ใช่ว่าข่ม
มีแฟนดีเป็นสิ่งที่ควรชื่นชม
จึงขอฝากคำคมอธิบาย
อันรักผมเพาะบ่มมายาวนาน
มีเผ็ดเปรี้ยวขมหวานมันก็ใช่
แต่ถึงผ่านมาทุกรสไม่หมดใจ
ยังรักกันเรื่อยไปไม่เปลี่ยนแปลง
หน้าส่วนตัว
957
