26 พฤศจิกายน 2546 14:57 น.
burst
โลกแห่งความฝัน..ฉันยิ่งใหญ่
มองเห็นใครต่อใครเป็นมดหนู
อาณาจักรของใจใหญ่น่าดู
บ้านช่องสุดหรูโก้เกินใคร
รถราจอดเรียงอีกเป็นพัน
มีเงินทองบันดาลได้ดังใฝ่
มีคนรักคนหลงได้ดั่งใจ
มีความสุขมากมายอยู่ใกล้ตา
และนั่นคือโลกของฉัน
โลกแห่งความฝันอันสูงค่า
โลกที่อยู่ใกล้เพียงหลับตา
และหายไป...เพียงเพราะว่าลืมตาดู
โอ้....นี่หรือความเป็นจริง
รอบข้างทุกสิ่งแสนอดสู
บ้านช่องหรือไร...ดูคล้ายรู
เห็นมดปลวกและหนูวิ่งไปมา
บิลค่าน้ำค่าไฟเต็มผนัง
อีกรถจอดผุพังดูไร้ค่า
ลูกเต้าร้องงอแงน่าระอา
เสียงคนข้างบ้านด่า..น่ารำคาญ
หลับตาลงอีกครั้งจะดีไหม
กลับไปโลกที่กว้างใหญ่ของฉัน
โลกแห่งความสุขนิรันดร์
อยากหลับตาอยู่เช่นนั้นตลอดไป
ไปให้พ้นโลกความเป็นจริง
ลืมทุกสิ่ง...แล้วเปลี่ยนใหม่
เปลี่ยนทั้งชีวิต ทั้งจิตใจ
เปลี่ยนมันได้ไหม...ในปัจจุบัน
25 พฤศจิกายน 2546 14:57 น.
burst
มือข้างหนึ่งถือเชือกเธอเลือกไว้
บอกให้ฉันขึ้นไปบนเก้าอี้
เธอเลือกกิ่งเหมาะเหมาะกำลังดี
โยนเชือกฟูก...ผูกไว้ที่...กลางลำคอ
เธอมองฉันนึกถึงวันคืนเก่าเก่า
จำวันนั้นของเราได้ไหมหนอ
กี่วันคืนที่ฝืนใจไม่เคยพอ
เราเคยรักเคยง้อกันเช่นไร
ความหอมหวลแห่งคืนวานสู่วันนี้
ความรู้สึกดีดีมีที่ไหน
บ่วงคล้องคอเธอเป็นต่อกันเท่าไร
ปลายเชือกนั้นตัดสินได้...ดวงชะตา
เธอปล่อยเชือกเหมือนเธอเลือกจะไม่ทำ
แต่ตอกย้ำสิ่งที่ทำไว้เหมือนฆ่า
เธอผูกเชือกกับต้นไม้ไปไม่ลา
เหลือเก้าอี้รองขา...ท้าวัดใจ
เธอไปแล้วเหลือแต่ฉัน....ห้อยต่องแต่ง
หมดเรี่ยวแรงจะอยู่...สู้มันไหว
น้ำตาอาบทั้งชีวิตและจิตใจ
มองเห็นเธอ...เดินจากไปไม่ใยดี
ภาพคืนวันเก่าเก่าเข้าทำร้าย
ความรักช่างง่ายดายจริงหรือนี่
จึงตัดขาดความรักลงทันที
เตะเก้าอี้...แขวนคอ....ไม่รอเธอ
25 พฤศจิกายน 2546 10:23 น.
burst
สายตา......คู่นั้น....อ้อนวอน
ห่วงหา......อาทร.....หวั่นไหว
สายตา......คู่นั้น.....สื่อใจ
สะท้อน......ความใน....บางที
ตาต่อตามาประสานไม่ทันรู้
เพ่งพินิจคิดดู ณ ยามนี้
ในสายตาบอกความนัยอะไรดี
ฉันจะตีความหมายในสายตา
ปากไม่ได้เอื้อนเอ่ยถ้อยคำใด
มีแต่ใจบอกใบ้เป็นภาษา
อันข้อความส่งผ่านทางสายตา
ยากเหลือเกินจะรู้ว่าเธออ้อนวอน
มีอะไรบอกได้ไหมใคร่จะรู้
ยิ่งพินิจคิดดูยิ่งสังหรณ์
มีอะไรในใจเธอแน่นอน
ในสายตาอ้อนวอนอย่างอ่อนแรง
เสียดายที่เธอเป็นหมาไม่ใช่คน
จ้องตากันกี่หนก็เหมือนแกล้ง
ใครจะเข้าใจที่เธอแสดง
อ้อนวอนหรือเสรแสร้งมาขอกิน
-----------------------------------------------
อิอิอิ ไอ้ฟร้องซ์ หมาพุดเดิ้ลที่บ้านน่ะ
24 พฤศจิกายน 2546 14:37 น.
burst
สี่สลึงพึงบรรจบให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
เงินซื้อใจซื้อได้แม้ซื่อตรง
เงินสูงค่ายังคงทรงพลัง
จิตใจฉันมั่นคงและแน่วแน่
ไม่สนเงินใดแม้มีมนต์ขลัง
อำนาจเงินยิ่งใหญ่ไม่ระวัง
อาจพลาดพลั้งโดนจังจังเป็นทาษเงิน
เงินซื้ออะไรซื้อได้คงไม่ยาก
แต่ซื้อใจลำบากเพียงผิวเผิน
อันดวงใจก็ยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน
อย่าเอาเงินฟาดหัว....ซื้อมั่วไป
ใจของฉันมั่นคงอุดมการณ์
หากจะรักก็รักมั่นมิเปลี่ยนได้
หากไม่รักก็ไม่รักยากเปลี่ยนไป
อย่าเอาเงินมาล่อใจแต่งกับเธอ
ถึงเป็นหญิงก็หยิ่งในศักดิ์ศรี
สมคุณลักษณ์สตรีมีเสมอ
แค่ผู้ชายรวยรวย....หน้าอย่างเธอ
หวังเอาเงินปรนเปรอให้เปลี่ยนใจ
มันยากนักจะหักความรู้สึก
จิตใจฉันมีสำนึกรู้สึกได้
เธอเอาเงินเป็นล้านมาล่อใจ
ฉันรู้เธอหวังอะไรมากกว่ามัน
แต่.....
บ้านช่อง..ยังต้อง..เช่าเขาอยู่
พ่อแม่ยังต้องเลี้ยงดูอยู่อีกนั่น
น้องสองคนกำลังเรียนอนุบาล
อีกเงินเดือนที่ทำงานก็ไม่พอ
มีหนี้สินกู้เขากินมาก่อนหน้า
ตามใช้ดอกแทบเป็นบ้า....เบื่อจริงหนอ
ให้ทำงานทั้งชาตินี้ก็ไม่พอ
คิดแล้วใจมันท้อโชคไม่ดี
อย่าเอาเงินฟาดหัว...กลัวจริงจริง
หลังชนฝายืนพิงความจริงนี้
มีเงินอยู่ตรงหน้าคอยราวี
ให้ใจป่วนปั่นอย่างนี้....อยู่ทุกวัน
อำนาจเงินซื้อใจฉันไม่ได้
แต่ภาระมากมายมารุมฉัน
โอ้...ชีวิตคิดไปไมกัน
แค่ทนแต่งงานกับมัน...หมดเรื่องราว
------------------------------------------------------------------
เฮ่อ.....อำนาจเงินช่างรุนแรงจริงๆ
ไม่เต็มใจแต่ก็ต้องยอมรับล่ะนะ ว่ามั้ยครับ
21 พฤศจิกายน 2546 11:08 น.
burst
ฉันลืมตาดูโลกมาก็นาน
เห็นผู้คนพ้นผ่านไปเท่าไหร่
มีหลายคนจดจำจนขึ้นใจ
มีหลายคนลืมไปไม่เคยจำ
วันคืนเริ่มจากตะวันส่อง
แล้วก็ล่องลงมาเป็นมืดค่ำ
หลายสิ่งหลายอย่างที่เคยทำ
กลับไม่เคยจะจำซักเวลา
แต่วินาทีที่พบเธอ
กลับเหมือนได้เจอสิ่งล้ำค่า
คนเป็นล้าน...ผ่านสายตา
แต่กลับเก็บภาพเธอมา...อยู่ในใจ
มันแปลกไหม..พรหมลิขิต
แค่เวลาน้อยนิดก็คิดได้
เธอเป็นหนึ่งในล้านที่ผ่านไป
แต่เป็นหนึ่งในใจที่ฉันจำ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อในเรื่องนี้
ความรู้สึกดีๆยิ่งตอกย้ำ
ยิ่งได้พูดจากสองสามคำ
พรหมลิขิตยิ่งทำให้ป่วนใจ
ฉันเจอคนมาตั้งมาก
แต่ไม่ยักจะหวั่นไหว
เธอจึงเป็นคนสำคัญของหัวใจ
ที่มีค่า...มีความหมาย..กว่าหลายคน
-------------------------------------------------------
จริงมั้ยครับ..คนที่เรารักเนี่ย จะโดดเด่นขึ้นมาทันที
ทั้งๆที่เราก็เจอคนมาตั้งเยอะนะ เออ..คนนี้แหละ..ใช่เลย
หน้าส่วนตัว
780
