8 ธันวาคม 2546 10:24 น.
burst
รองเท้าเบอร์ใหญ่ไปใส่ไม่เข้า
เสื้อยืดตัวเก่าไม่น่าใส่
กินก๋วยเตี๋ยวไม่ปรุงได้ยังไง
ซื้อรถมือสองมาใช้....มักไม่ทน
ยาสีฟันต้องมีฟลูออไรด์
ขับรถต้องชิดซ้ายของถนน
ของดีราคาแพงถึงจะทน
มีสุขก็ทุกข์ทนของคู่กัน
เหล่านี้แหละปรัชญาของความรัก
เป็นตัวอย่างที่ดีนักของฉัน
ความรักมีเหตุผลในตัวมัน
ต้องเลือกต้องคัดสรรจึงเข้าใจ
ความรักคืออะไรฉันไม่รู้
และไม่อาจชี้ให้ดูให้เห็นได้
เรียนรู้รักไม่ยากหากเข้าใจ
ต้องทดลองตรองใจดูเอาเอง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมคิดว่าอะไรๆรอบๆตัว มันก็มีเหตุผลของมัน ความรักก็เช่นกัน
- อย่างรองเท้าทนใส่คับๆก็เจ็บ
- เสื้อตัวเก่าๆก็เหมือนความรักที่ขาดการดูแลน่าเบื่อ
- กินก๋วยเตี๋ยวก็เหมือนความรักที่ต้องปรุงแต่งให้น่ากิน
- รถมือสองก็คือคนรักที่เคยมีรักมาแล้ว ย่อมรู้อะไรมามาก และเลิกง่ายมาก
- ยาสีฟันต้องมีฟลูออไรด์ก็เหมือนความรักต้องมีจุดเด่นและเป็นประโยชน์ต่อทุกคน
- การเคารพกฏจราจรก็เหมือนความรักที่ต้องเคารพกันไม่นอกใจ
- ของดีราคาแพงถึงจะทนก็เหมือนความรักที่มีค่า ต้องแลกมาอย่างยากลำบากแต่อยู่นาน
เหล่านี้มันมีเหตุผลนะ...ผมว่า
8 ธันวาคม 2546 10:19 น.
burst
ห้องที่แสนอบอุ่นด้วยไอรัก
เรารู้จักรู้ใจกันเสมอ
ที่ตรงนี้ใช่ว่ามีฉันและเธอ
ยังมีคนที่พบเจออย่างรู้ใจ
แต่ใจฉันยังมีเธออยู่คนเดียว
และไม่เคยจะเหลียวมองคนไหน
มีแต่เธออยู่ตรงหน้าและตรงใจ
จะให้มีคนไหนดีเท่าเธอ
ณ วินาทีนี้มีคำถาม
อยู่ในยามที่เธอฉันนั้นมองเหม่อ
ไม่ใช่ฉัน...แล้วเป็นใคร..หากได้เจอ
คงไม่พ้นตัวเธอนี่แน่นอน
เมื่อมีกลิ่นโชยมาพร้อมเสียงตด
เหม็นไปหมดจนใครใครเขาเดือดร้อน
กลิ่นช่างเหม็นยาวไกลแล้วไชชอน
แถมมีเสียงสะท้อนมาอีกที
อย่าไปโทษใครเลยเธอ...ฉันจับได้
เพราะว่าไม่มีคนไหน...ใกล้เสียงนี้
ฉันก็ไม่ได้ตด..ขอโทษที
เธอนั่นแหละ..อย่ามาตีหน้าเฉยชา
---------------------------------------------------------------------------------------
เป็นออกบ่อยๆ อะไรเอ่ย คนหนึ่งรู้ สองคนรู้ สามคนไม่รู้
ตอบว่า...ตด
7 ธันวาคม 2546 13:55 น.
burst
หากมะนาวกลับหวาน....น้ำตาลขม
มันคงไม่น่าชื่นชมสักเท่าไหร่
รสชาติที่เคยเลี่ยนกลับเปลี่ยนไป
กลายเป็นรสชาติใหม่ไม่น่ากิน
ชีวิตมะนาวหวาน...น้ำตาลขม
ก็คงไม่น่าชื่นชมสำหรับลิ้น
จะมีใครอยากจับต้องอยากลองกิน
เหมือนกับมีมลทินเกาะตามตัว
เพราะชีวิตไม่ใช่ฮอลล์รสน้ำผึ้ง
สิ่งที่ไม่อาจคาดถึงมีอยู่ทั่ว
อาจต้องฝืนให้ถึงฝั่งทั้งที่กลัว
อาจต้องแลกกับเจ็บตัวและเจ็บใจ
อย่าไปยึดติดรสชาติของชีวิต
มีสุขแล้วลองคิดดูเสียใหม่
ในด้านมืดของชีวิตคิดทำใจ
ว่ายังต้องมีอะไรให้ฝ่าฟัน
แม้มะนาวจะหวาน...น้ำตาลขม
อาจจะไม่น่าชื่นชมในรสนั้น
ก็ยังดีที่ได้ลิ้มรสมัน
ได้รู้ผล...สิ่งใดนั้นมันไม่ดี
อย่างน้อยๆได้เป็นคนก็บุญนัก
แม้ไม่สมหวังในรักอยู่อย่างนี้
ก็ยังดีกว่าเป็นฝุ่นผงธุลี
ที่ไม่อาจยินดีในสิ่งใด
อันหวานอมขมกลืนฝืนไปเถอะ
ชีวิตมันอาจเลอะเทอะไม่ผ่องใส
มีให้ชมให้ชิม...พออิ่มใจ
จะได้รู้เอาไว้....รสของคน
6 ธันวาคม 2546 12:25 น.
burst
อยากเปิดสูตรตำรามาสอนหญิง
ให้รู้แท้รู้จริงยิ่งสิ่งไหน
ให้สมความเป็นกุลสตรีไทย
พึงรู้ไว้และใส่ใจคอยทำตาม
อันว่าโลกเปลี่ยนไปตามเวลา
ทั้งล้วนมากปัญหามากคำถาม
จึงต้องมี advance อยู่ทุกยาม
อย่าไปสนเลยความตำราเดิม
ขอบัญญัติคำใหม่ไว้ตรงนี้
ให้มันเพิ่มรสดี degree เสริม
หยิบนู่นนิดนี่หน่อยคอยแต่งเติม
จะช่วยเพิ่มความเป็นหญิงยุคสองพัน
ว่าด้วยหญิงยุคนี้ช่างดีนัก
พึงตระหนักว่าความรักคือความฝัน
ได้แต่หวัง...หวังไป...ไม่ได้มัน
รักบริสุทธิ์เช่นนั้นมันไม่มี
หมดยุคแล้วของรักกัดก้อนเกลือ
เพราะไม่เหลืออะไรถึงยุคนี้
แล้วพ่อแม่อยู่ข้างหลังทำไงดี
หากไม่มีเงินทองของนอกกาย
ให้รักนวลเอาไว้นะน้องหญิง
อย่าเผลอใจให้เขาทิ้งเอาง่ายๆ
หากรักนวลพึงเสนอให้กับชาย
ว่าเอาเงินทิ้งไว้...เชิญได้เลย
ไปเถอะไป...หญิงยุคใหม่ไม่ต้องง้อ
นั่งนับเงินเพียงรออยู่เฉยๆ
ยิ่งมีดีที่รูปกายสบายเลย
ราชรถมาเกยสบายใจ
พึงรักนวล...เสนอตัว...อย่ามั่วมาก
อนาคตจะลำบากตกยากได้
มั่วกับคนมีเงินอย่าเพลินไป
เก็บเงินทองเอาไว้...ยามชรา
ตอนนั้นแล้วคงไม่สวยคงไม่สด
คงจะไม่งามงดสมคุณค่า
ดังนั้นพึงกอบโกย...ก่อนโรยรา
เก็บเงินไว้...ดึงหน้า...อย่าหย่อนยาน
6 ธันวาคม 2546 01:00 น.
burst
ใครจะโหดจะเหี้ยมมิเทียมเขา
เราก็เป็นของเราอยู่อย่างนี้
ใครท้าต่อยท้าชนหรือท้าตี
เราก็หนีหลบหน้าไปไกลไกล
รูปไม่หล่อพ่อไม่รวยซวยแต่เกิด
ด้วยกำเนิดยากจนก็ทนไว้
เอาความเงียบสยบความเป็นไป
แท้ที่จริงกลัวตายและใจดี
ถึงกลอนโหดกลอนโฉดก็แค่กลอน
ยังยึดมั่นคำสอนทุกวันนี้
พ่อสอนไว้ให้ลูกคิด-ทำดี
แม่สอนไว้ชีวิตนี้อย่าแกล้งใคร
แค่พูดไทยพูดได้หนึ่งภาษา
เขียนหนังสือพอเฮฮาพอทำได้
การศึกษาแค่ปริญญาในเมืองไทย
จบมาแล้วแค่พอใจจะแต่งกลอน
หากกลอนผมไปด่าพ่อแม่ใคร
จงรู้ไว้ว่าไม่ได้ขัดคำสอน
ผมแค่ฝากข้อคิดไว้ในบทกลอน
อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนจะเข้าใจ
กลอนของผมในสังคมอาจไม่ชอบ
หรือบางคนตีกรอบว่าหมั่นไส้
หรือบางคนอาจยิ่งด่าว่าแรงไป
ผมก็คงทำได้แค่ทำเมิน
ด้วยพวกเรามีกลอนเป็นภาษา
ยิ่งพอเค้าชมมาผมก็เขิน
อยากจะแต่งกลอนใหม่มาให้เพลิน
มิใช่เรื่องบังเอิญแต่ตั้งใจ
หากพี่น้องเว็บนี้รังเกียจผม
หรือสังคมไม่ชอบก็บอกได้
ผมจะอยู่ให้คนด่าทำไม
อยากให้ผมรีบไป.....บอกดีดี
แต่ตอนนี้ไล่ยังไงก็ไม่ไป
เพราะหัวใจของผมอยู่ที่นี่
อยู่ด้วยใจที่มีรักในกวี
อยู่ด้วยรักน้องพี่ทุกทุกคน
หน้าส่วนตัว
2401
