27 สิงหาคม 2545 15:23 น.
burst
เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง
เมื่อมัวหมองแฟนยังมองเป็นหมูหมา
ทะเลาะกันตั้งแต่เช้าเห่าเรื่อยมา
เป็นเหมือนหมู่หมูหมามารักกัน
ให้อายฟ้าอายดินบ้างได้ไหม
เรื่องแค่นิดผิดใจกันอยู่นั่น
ให้คนเขาประจานทั่วบ้านกัน
รู้หมดเลยว่าฉันคบกับใคร
แต่คบกันมีมั้ยนั่น...ไม่ทะเลาะ
ถามจริงเหอะ...เราเหมาะกันตรงไหน
ทะเลาะกันเหมือนหมาด่าเรื่อยไป
ให้คนเข้ารำคาญใจเห่าทั้งวัน
รีบๆเลิกกันวันนี้...จะดีกว่า
ให้ใครเขามาว่าเราอย่างนั้น
เลิกรากันเป็นแมวแจวจากกัน
ก็ยังดีกว่าอยู่กันแบบไร้ใจ
แมวมันดีพอขี้มันก็กลบ
ให้เรื่องราวสองเราจบกันได้ไหม
จบไปแล้วกลบมันก่อนจรจากไป
จะได้เริ่มชีวิตใหม่ทั้งสองเรา
ทะเลาะกันเป็นหมาเขาด่าไว้
เลิกรากันคงสุขใจยิ่งกว่าเก่า
จากกันไปแบบแมวๆแจวเถอะเรา
รีบๆเลิกกันให้เขาหายกังวล
ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น ก็ไปกันเถอะครับ
ไม่มีข่าวให้เหม็นด้วยครับ
27 สิงหาคม 2545 09:46 น.
burst
(ผู้ชาย) เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม
มีความจริงใจอยู่ในนั้น
สีฟ้าจางๆดูห่างกัน
แต่ในความกว้างนั้นคือหัวใจ
(ผู้หญิง) ใช่...ฉันเห็นท้องฟ้า
ที่เธอตั้งใจพามาดูใช่ไหม
ร้อนก็ร้อนไม่รู้พามาทำไม
มีแต่คราบเหงื่อไคลน่ารำคาญ
(ผู้ชาย) เธอเห็นทะเลนั่นไหม
ดูเวิ้งว้างกว้างไกลจริงไหมนั่น
เหมือนกับรักที่เรามีให้กัน
เทียบกับความรักนั้นแค่ครึ่งใจ
(ผู้หญิง) ใช่...ฉันเห็นทะเลคราม
มองไม่เห็นจะงดงามที่ตรงไหน
มีแต่คลื่นชวนอาเจียนเลี่ยนจะตาย
ขยะเต็มหาดทรายหน่ายเต็มที
(ผู้ชาย) เธอเห็นคู่รักนั้นไหม
ช่างดูสดใสเต็มที่
ทะเลช่วยผูกมิตรไมตรี
ให้ระรื่นชื่นชีวีมีหัวใจ
(ผู้หญิง) ใช่...ฉันเห็นคู่รัก
น่าเกลียดจะตายชักเธอรู้มั้ย
เล่นน้ำจนตัวดำขำจะตาย
ทำเป็นเด็กไปได้ไม่อายปลา
(ผู้ชาย) เธอเห็นฉัน...ตรงนี้ไหม
หากเธอบ่นต่อไป...ฉันไม่ว่า
แต่อยากลองถามเธอสักครา
เธอเห็นฉันมีค่าตรงที่ใด
(ผู้หญิง) ใช่...ฉันเห็นเธอ
และดีใจเสมอที่เธอใกล้
แต่ถ้ายังนั่งต่อไป....
แล้วเมื่อไหร่....จะขายปลาหมึกหมดซักที....
เรื่องของพ่อค้าปลาหมึกปิ้งกับแม่ค้าปลาหมึกปิ้งริมฝั่งบางแสน
26 สิงหาคม 2545 11:24 น.
burst
ฝนโปรยปรายเป็นสายทอง
ชื่นชีวาเราทั้งผองได้อาศัย
ความชุ่มเย็นแห่งหยาดฝนชโลมใจ
ที่เคยร้อนผ่อนคลายหายทันที
ฝนโปรยปรายเป็นห่าฝน
ชักดูชอบกลแล้วคราวนี้
ชักไม่ชื่นชีวาเหมือนเคยมี
หนาวๆร้อนๆขึ้นทุกทีที่เห็นมัน
ฝนโปรยปรายยังไม่หมด
ชักรันทดแล้วตัวฉัน
ไร่นาพืชสวนอีกเป็นพัน
ธรรมชาติลงทัณฑ์กันหรือไง
ฝนโปรยปรายไปเรื่อยๆ
ฝนจ๋าเหนื่อยบ้างเป็นไหม
นั่งมองฟ้ามองฝนอย่างจนใจ
ดูพืชสวนนาไร่เล่นน้ำกัน
ฝนโปรยปรายลงมาจนท่วมทุ่ง
เห็นท่อนซุงลอยล่องมาหาฉัน
พัดบ้านเรือนพี่น้องนั่งมองมัน
ทะเลโคลนพัดบ้านฉันหายทันตา
วันที่ฝนตก.....ไหลลงท่วมหน้าต่าง
ได้แต่มองตาค้าง....อย่างไร้ค่า
สยองใจทุกครั้งยามฝนมา
อย่างนี้แล้งดีกว่า....มาปวดใจ
22 สิงหาคม 2545 15:27 น.
burst
เธอจะไปทำอะไร...เรื่องของเธอ
จะบ่นจะเพ้อฉันไม่ว่า
ขอแค่นี้.....แค่มีเวลา
จะไม่ขอเกินกว่า...สามนาที
ฉันทุ่มเทมากเท่าไหร่
ทุ่มไปหมดทั้งหัวใจ..ข้างในนี้
แทบไม่มีเวลามาใยดี
หรือดูแลตัวเองที่ขาดแรงใจ
มีเท่าไหร่ก็ใส่ให้หมด
ที่เหลือเก็บกดอดทนไว้
ณ เวลานี้....ต่อไป
ฉันขอได้ไหม...สามนาที
ขอเวลาให้ฉันบ้าง
รักคงไม่จืดจางหรอกแค่นี้
อ้า....น้ำร้อนเดือดพอดี
ขอเวลาต้มบะหมี่ก่อนแล้วกัน.....เด้อคั่บ......
เค้าว่ามีมาม่าต้มยำน้ำข้นออกแล้วนะ ลองดูสิครับ
เอ้ย..ไม่ใช่สิ ลองกินสิครับ ดูเฉยๆไม่อิ่มหรอก 555...666...
21 สิงหาคม 2545 10:09 น.
burst
เมื่อวานโลกดูสดใส
ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเหมือนฝัน
มองทางไหนสุขใจทั้งวัน
ยิ้มหัวเราะอยู่อย่างนั้นสบายใจ
แค่เพียงสายตาของเธอ
และรอยยิ้มมีเสมอยามอยู่ใกล้
คำพูดหวานๆซาบซ่านใจ
มันทำให้โลกสดใสในทันที
เธอเป็นเหมือนนางฟ้านางสวรรค์
ที่บังเอิญเจอกันบนโลกนี้
ทำให้ฉันเจอสิ่งดีดี
เปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ให้งามตา
วันนี้เธอ...ไม่ใช่
สิ่งต่างๆเปลี่ยนไปเหมือนไร้ค่า
เกิดอะไรขึ้นในวันต่อมา
ไหนล่ะ...นางฟ้า....เธอหายไป
โลกกลายเป็นเริงโลกีย์
เคยสนุกกลับมีแต่หมองไหม้
เธอมั่วเหล้ามั่วยามั่วกับใคร
นางฟ้าจ๋า.....เธอเปลี่ยนไปเป็นใครกัน
กลายเป็นซาตานเป็น devil
แต่งตัววาบหวิว...ให้ชายฝัน
เธอฟาดเรียบเรียงหน้ามาทุกๆวัน
เธอเปลี่ยนไปจนฉันต้องหวาดกลัว
อนิจจาอย่ายือถือกับคนใด
มัน balance กันไหม...ดีกับชั่ว
วันหนึ่งวันใดใจของตัว
อาจจะมืดสลัวถูกครอบงำ
หน้าส่วนตัว
934
