25 ตุลาคม 2545 13:35 น.
burst
ไม่รู้คุณเป็น....เหมือนผมไหม
หากเมื่อวานบอกรักไปให้เขารู้
วันนี้....ตื่นเต้นน่าดู
อยากจะรู้คำตอบ...เค้าว่าไง
คุณเป็นเหมือนกันหรือเปล่า
หัวใจของเรามันสั่นไหว
เต้นตูมตามเหมือนว่าจะขาดใจ
ไม่รู้เค้าจะว่าไง Yes หรือ No
รู้แต่ว่าเขาหน้าแดงๆ
หรือว่าเราพูดแรงเลยโมโห
แค่บอกรักไปใช่ใหญ่โต
หรือว่าเธอจะ say NO! โอ้...กังวล
กลับมาถึงบ้านนอนไม่หลับ
นั่งคำนวนนั่งนับร้อยเหตุผล
แหม...เราให้ใจไปทั้งคน
จะมีหรือที่พ้นตอบ O.K.
แต่เอ๊ะ...มันก็ไม่แน่
ใจหญิงอาจเปลี่ยนแปรและหันเห
อาจมีอีกชายหนุ่มคอยทุ่มเท
ใจเธออาจรวนเรตามคารม
โอีย....จะบ้าตาย
ความสับสนวุ่นวายหมักหมม
กอดหมอนนอนทุกระทม
มองโทรศัพท์แล้วข่มใจรอฟัง
เจ้าประคู้น...เสียงกริ๊งดังเมื่อไหร่
ขออย่าให้ใจต้องหมดหวัง
อยากได้ยินเสียงเธอดังๆ
บอกว่า..ตกลง...สักครั้งเถอะขวัญใจ
ตีหนึ่งล่วงผ่านถึงตีห้า
หกโมงเช้าผ่านมาแล้วใช่ไหม
ทั้งคืนเธออาจคิดแทบบ้าตาย
ว่าจะตอบยังไงให้แก่กัน
กริ๊งงงงงงง......เสียงโทรศัพท์มา
มือสั่นไปถึงหน้าแล้วฉัน
ประคองมือยกหูขึ้นเร็วพลัน
ฮัลโหล....เธอใช่ไหมนั่น..วานบอกที
อุแม่เจ้า...เป็นเธอจริงๆด้วย
ตายล่ะถึงคราวซวยแล้วหรือนี่
ฮัลโหลว่าไงจ๊ะคนดี
คำตอบเมื่อวานนี้เธอว่าไง
ถามด้วยใจเต้นโครมคราม
คำตอบของคำถามออกแบบไหน
เธออึ้งเงียบเหมือนลองใจ
หรือไม่รู้พูดยังไงกับฉันดี
ดีใจนะ...เธอบอกงั้น
ดีใจที่เมื่อวานบอกคำนี้
ดีใจที่เธอรักฉันเสียที
เพราะว่าก่อนหน้านี้...คิดเหมือนกัน
โอ้วววว.....ภูเขาออกจากอก
เอาหัวโขกข้างฝาบ้าแล้วฉัน
ดีใจเอ๊ย...ดีใจแทบไม่ทัน
คำตอบเหมือนเสียงสวรรค์มาปลอบใจ
ต่อแต่นี้จะมีแฟนเป็นตัวตน
จะหายเหงาหายมืดมนแล้วใช่ไหม
ต่อแต่นี้จะมีแฟนไว้อวดใคร
มีปัญญาหาได้แล้วล่ะ...แฟน
25 ตุลาคม 2545 11:12 น.
burst
วันนี้มี...พรุ่งนี้...ฉันไม่รู้
ของเคยเห็นเคยดูรู้ได้ไหม
ว่าพรุ่งนี้ของดีดีเปลี่ยนมือไป
ยึดถือมันไว้ไม่ได้ใช่ของเรา
ของเคยมีก็ไม่มีสักวันหนึ่ง
เหลือเพียงความคิดถึงไว้ให้เหงา
นั่นของกูนี่ของกูรู้แค่เรา
ยึดเอาไว้ก็เศร้าเราจนใจ
ใจเคยมีก็ไม่มีในวันหน้า
หากวันนี้ยังถือว่ามีใจให้
วันพรุ่งนี้ใจดีดีก็เปลี่ยนไป
ยึดถือมันไว้ไม่ได้เช่นเดียวกัน
ใจของเราตัวของเรายังไม่อยู่
ตายไปแล้วอยากรับรู้ก็เกินฝัน
ตัวของเรายังไม่อาจดูแลมัน
รอเวลาสักวันเขาเอาไป
อย่าไปยึดไปถือเลยความรัก
อย่าไปยึดติดนักรักเหลวใหล
รักแค่เพียงให้รู้ว่าไม่เดียวดาย
รักแค่เพียงผ่อนคลายหายกังวล
สิ่งที่มี..คือไม่มีในความจริง
มีพบแล้วมีทิ้งทุกแห่งหน
นับประสาอะไรใจของคน
มีหมุนเปลี่ยนเวียนวนไปตามกาล
แค่วันนี้สิ่งที่เราเป็นเจ้าของ
เราควรต้องดูแลไว้อย่างนั้น
ถนอมรักถนอมใจกันและกัน
ปัจจุบันจะหอมหวานซาบซ่านใจ
ดูแลเมื่อตอนที่มีดีที่สุด
เราไม่รู้ว่าจะหยุดอีตอนไหน
ชีวิตนี้ไม่รู้หรอกเส้นตาย
จงทุ่มเทหมดทั้งใจให้แก่กัน
17 ตุลาคม 2545 14:29 น.
burst
เมื่อวานได้กินบิ๊กแมค
มันคงไม่แปลก...ใช่ไหม
แค่เอาเงินยื่นให้ไป
สั่งแป๊บเดียวก็ได้มากิน
นั่งกัดบิ๊กแมคคำโต
แถมยังดูโก้...อร่อยลิ้น
ดีใจจังมีตังค์กิน
เบื่อแล้วติดดินกินข้าวแกง
ขนมปังสลับกับเนื้อหมู
รสชาติกลับไม่ดูขัดแย้ง
สีของผักตัดกับสีแดง
ผักดองกลิ่นแรงแต่เข้ากัน
บิ๊กแมคสอนอะไรบางอย่าง
เหมือนชีวิตบนทางยาวนั้น
มีมากมายหลายสิ่งปนกัน
มีสุขทุกข์หลายชั้นปนกันไป
คำแรกกัดโดนแต่ขนมปัง
เหมือนเรายังหาความสุขไม่ได้
กัดอีกคำ..โอ..ชื่นฉ่ำใจ
กัดโดนหมูชิ้นใหญ่รสโอชา
เข้ากลางๆรสชาติยิ่งอร่อย
เหมือนความสุขล่องลอยเข้ามาหา
เริ่มจะหมดรสชาติน่าระอา
หมดเนื้อหมูหมดคุณค่ารสของมัน
ชีวิตมีสุขซ่อนในความทุกข์
มีสนุกซุกซ่อนอยู่ในนั้น
หมุนสลับสับเปลี่ยนเวียนทุกวัน
เป็นรสชาติชีวิตฉันที่เข้าใจ
อันบิ๊กแมควันนี้มีคุณค่า
ที่มีตังค์ซื้อหามากินได้
วันพรุ่งนี้หมดตูดจะทำไง
คงเสียใจที่วันนี้เราได้กิน
อันความสุขและความทุกข์ในบิ๊กแมค
กลับแบ่งแยกรสชาติอร่อยลิ้น
และสตังค์ในกระเป๋าเราใช้กิน
เริ่มสร้างรอยมลทินในใจเรา
กินอาหารแพงๆอีกคราใด
สำนึกถึงหัวใจของใครเขา
ที่ไม่ได้มีตังค์กินอย่างเรา
บิ๊กแมคเอ๋ย...ฉันโง่เง่า..กินเจ้าไป
---------------------------------------------------
15 ตุลาคม 2545 15:57 น.
burst
โอ้...เจ้าชายแห่งฟากฟ้า
ส่องประกายเจิดจ้ามาให้ฉัน
เจ้าหญิงสายน้ำรำพัน
เป็นตำนานรักนิรันดร์แต่นานมา
ช่างเริ่ดหรูอลังการ
ดูแสนสุขเบิกบานและหรรษา
โลกแห่งความฝันตระการตา
เอ้า..ฝันไป..ถ้าว่า..สะใจคุณ
จะให้ฝันสวยงามสักแค่ไหน
จะเปลี่ยนโลกทั้งใบให้หยุดหมุน
ยอมรับความจริงไหม..ในใจคุณ
นี่คือเรื่องหมกมุ่นใช่เรื่องจริง
เปิดเปลือกตามองดูโลก
ช่างดูเศร้าโศกเป็นอย่างยิ่ง
เจ้าหญิงเจ้าชาย...ไม่มีจริง
มีแต่ความเป็นจริงที่น่าอาย
สมมุติตัวเองเป็นนางฟ้า
แต่ความจริงหน้าร้องไห้
สมมุติตัวเองเป็นเจ้าชาย
แต่ความจริงกลายเป็นขอทาน
อย่ามาเรียกผมว่าเจ้าชาย
ผมจะเจ็บจะอายน่าสงสาร
ผมจะทนทุกข์ทรมาน
ที่ความจริงกลับประจานตัวของเรา
ผมไม่ใช่เจ้าชาย
และไม่สมมุติอะไรงี่เง่า
ในเมื่อความเป็นจริงตัวเรา
ไม่เคยดีกว่าใครเขายกยอ
เป็นตัวของตัวในความจริง
ให้รู้แน่แท้จริงทุกสิ่งหนอ
สมมุติไปทำไม...ให้รู้พอ
มีความสุขไม่ต้องรอฝันใดใด
อยู่ในโลกความจริงนั่นแน่แท้
จมกับฝันมันแย่เกินแก้ไข
ทุกเช้าลืมตาเมื่อใด
โปรดจงรับรู้เอาไว้....นี่ความจริง
14 ตุลาคม 2545 16:46 น.
burst
เศรษฐกิจแตกเหมือนฟองสบู่
ได้แต่นั่งดูเอามือกุมหัว
ถามว่ากลัวไหม....ในใจก็กลัว
หนีไม่พ้นตัวไม่กลัวได้ไง
เราปุถุชนเดินดินธรรมดา
สองแขนสองขาเดินหน้าคว้าไขว่
สูงได้เท่านี้ก็น่าพอใจ
เอื้อมมือแค่ไหนก็ได้เท่ากัน
มันแย่ลงไหมเมืองไทยวันนี้
ขอว่าซักทีมิใช่เย้ยหยัน
แต่เพราะคนไทยไม่ใส่ใจกัน
ตัวเตี้ยแค่นั้นหัวสูงบรรลัย
เมดอินไทยแลนด์กี่แบรนด์ไม่สน
ของถูกดูจนไม่น่าพิศมัย
เมดอินยูเอส...โอ้...เยส...ถูกใจ
พ่อแม่ก็ไทย..ไหงลูกกลายพันธุ์
โลตัสคาฟูร์ห้างหรูห้างใหญ่
กี่ห้างถูกใจช้อปได้ทั้งนั้น
ซื้อมันไปเถิดเค้าเปิดทั้งวัน
เครดิตของฉันรูดมันเข้าไป
มีบัตรใบเดียวเที่ยวได้เลยเพ่
เอาเงินไปเทออกนอกเท่าไหร่
เศรษฐกิจขาดดุลย์จนพรุนเท่าไร
ไม่สนพี่ไทยซื้อได้ซื้อเอา
ตัวเตี้ยหัวสูงฝรั่งจูงจมูก
ไม่รู้ผิดถูกเพราะเรางี่เง่า
ทำเองไม่สน...ก็จนเถอะเรา
ได้แต่ซื้อเขา..ของเราเหลือเดน
กว่าจะเลิกเขย่งก็เกร็งทั้งขา
ไอเอ็มเอฟเค้ามาก็ว่าหน้าเหม็น
ชดใช้เถอะเราหนี้เก่ากรรมเวร
เงินบาทลอยเด่นแตกโป๊ะเสียงดัง
ตอนนี้หลังค่อมต้องยอมใช้หนี้
กี่เดือนกี่ปีไม่มีความหวัง
รู้ตัวว่าเตี้ยกันบ้างหรือยัง
หัวสูงอีกครั้งคงนั่งกินดิน
----------------------------------------------------
คนไทยไม่ช่วยไทยก็แย่นะครับ เฮ้อ...ปัญหาใหญ่
หน้าส่วนตัว
736
