10 พฤศจิกายน 2546 10:27 น.
burst
หากอ่านแล้วคุณเสียใจ
คุณจะอ่านไหมกลอนนี้
หากอ่านแล้วใจคอไม่ดี
คุณจะอ่านกลอนนี้ไปทำไม
หากอ่านแล้วคุณเจ็บช้ำ
คุณจะยอมรับกรรมนั้นไหม
หากอ่านแล้วไม่สบายใจ
คุณจะทนทำไมมาอ่านกัน
ผมอาจแต่งกลอนไม่เหมือนใคร
เพราะทุกอย่างมันไม่ได้สวยเหมือนฝัน
ผมไม่มีกลอนเพราะๆเหมือนใครกัน
สะกดถูกผิดช่างมันฉันไม่แคร์
แต่ผมพูดจาภาษาไทย
ดูบัตรประชาชนได้...คนไทยแท้
แต่เรื่องกลอนบอกไว้ก่อนผมอ่อนแอ
ไม่เก่งไม่เคยแน่เหมือนหลายคน
ผมอยากแต่งผมก็แต่ง
ไม่เคยคิดแข่งเลยซักหน
สัมผัสนอกสัมผัสในวกวน
ผมไม่รู้ผมไม่สนว่าเป็นไง
ผมเข้าเว็บนี้มาแต่งกลอน
และหลายคนเคยว่าสอนผมไว้
ทำยังงั้นทำยังงี้ไม่โดนใจ
แต่งมาได้ยังไงไม่ถูกความ
ใครบัญญัติกลอนขึ้นมา
มีโอกาสจะท้าตอบคำถาม
หากกลอนคือศิลปะที่งดงาม
มันจะต้องมีมั้ย....ความแน่นอน
ผมอาจจับตรงนั้นไปตรงนี้
ไม่ตรงกับที่ครูเคยสอน
แต่รวมๆยำๆแล้วออกมาเป็นกลอน
เพื่อสะท้อนความจริงที่โดนใจ
ผมยินดีรับทุกคำด่า
และคำติติงที่ว่าผมไว้
แค่อยากบอกให้เข้าใจ
กลอนของคนไม่แคร์ใคร....เป็นงี้เอง
-----------------------------------------------------------
หลายคนว่าผมใช้คำแรงไป ก็ขอโทษด้วยนะครับ
พอดีผมก็เป็นคนปากยังงี้เอง ส่อถึงชาติตระกูลที่ไม่
ได้สูงส่งอะไรนักหนาครับ หากสะเทือนอารมณ์ก็ขออภัยด้วยละกัน
9 พฤศจิกายน 2546 01:21 น.
burst
เปี่ยมไปด้วยความ.....ชั่วช้า
รู้คุณค่าแห่งเธอ
เพราะตัวเธอ...คือกาลกิณี
กิริยาโสมม
บัดซบเลวสิ้นดี
สิ่งเหล่านี้...ล้วนมีอยู่ในเธอ.......
(เริ่มด้วยทำนองประกวดนางสาวไทย)
ยามแรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
พอเวลาเนิ่นนานมันเริ่มขม
ณ ยามนี้ยิ้มรื่นแต่อกตรม
เพราะไม่สบอารมณ์เลยจริงๆ
ก่อนนั้นเธอสวยปานนางสาวไทย
สมกุลสตรีไทยที่เป็นหญิง
เธอเด็ดขาดบาดใจฉันจริงๆ
ได้มาแนบแอบอิงเป็นบุญตา
อยู่ต่อไปลายชักเห็น
เช้าก็หายบ่ายไม่เห็นเลยใบหน้า
เดี๋ยวเข้าบ่อน เดี๋ยวชอปปิ้ง เพลินอุรา
อีกบุหรี่เหล้ายาเธอก็เอา
เพิ่งเห็นแท้เห็นจริงก็คราวนี้
อีตอนที่ตัวดี...แอบสวมเขา
นี่หรือคนเคยสวยถูกใจเรา
นี่หรือคนที่เขาเคยรักกัน
รู้พิษแท้...ความสวยก็เมื่อสาย
หมดแล้วความเป็นชายในตัวฉัน
หมดแล้วหมดศักดิ์ศรีเคยมีกัน
เธอสวยเกินกว่าฉันคาดคะเน
เพื่อนชายครับ อย่าได้รับแต่ความสวย
อาจแฝงความเฮงซวยในเสน่ห์
อันใจหญิงแปรปรวนและรวนเร
อาจไม่ทันร้อยพันเล่ห์...หลงเทใจ
สวยสะเด็ดก็ยิ่งเข็ด...เข็ดความสวย
อาจจะนำความซวย...ข่มสวยได้
เพื่อนหญิงจ๋า...สวยมีค่า...สวยที่ใจ
หน้าตาช่างมันปะไร....จิตใจดี
9 พฤศจิกายน 2546 01:11 น.
burst
อกสามศอกสามวาหารอดไม่
ถึงอกใหญ่อกเล็กเด็กหรือแก่
เมื่อความรักรังควาญมันไม่แคร์
เมื่ออกหักก็แย่ไปตามกัน
วันบอกรักวันแรกดูแปลกไป
เมื่อวันใหม่ไม่เป็นเช่นในฝัน
เมื่อได้รู้ว่าอกหักมักกลัวมัน
หนึ่งในนั้นอาจเป็นคุณลุ้นต่อไป
เมื่อรู้ตัวว่าอกหักอย่าเพิ่งร้อง
อย่าเพิ่งหมองอย่าเพิ่งหม่น...ให้ทนไว้
หยุดให้โลกหมุนตามคุณเพื่อปรับใจ
อยู่นิ่งนิ่งให้ได้ก่อนปรับตัว
1. ให้คิดทบทวนถึงเหตุผล
การรักใครซักคนไม่ได้มั่ว
2. คิดหาเหตุว่าทำไมถึงเข้าตัว
เราอาจชั่วอาจผิดคิดให้ทัน
3. หากเมื่อเราไม่ได้เป็นฝ่ายผิด
ก็ลองคิดว่าชีวิตเป็นเช่นนั้น
4. สัจธรรมคือความรักมักเร็วพลัน
และจะไม่ยาวนานหากเปลี่ยนไป
5. นึกถึงคำพระสอนวอนไว้ว่า
สิ่งต่างๆที่ผ่านมายึดไม่ได้
นั่นของกู นี่ของกู รู้แก่ใจ
พอตายแล้วก็หมดไปเหมือนเหมือนกัน
6. เปรียบเทียบรักก็มักปรวนแปรเช่นนี้
ก่อนเคยรักเคยภักดี...ยังเปลี่ยนผัน
7. คิดได้แล้วก็ให้ปลงกับมัน
อย่าเพิ่งคิดสั้นสั้น...ฝันต่อไป
8. มองข้างหน้าคงดีกว่าหยุดนิ่งนิ่ง
รับความจริงแล้วเผชิญเริ่มต้นใหม่
9. ชีวิตเป็นของเราเลือกก้าวไป
10. นั่นแหละชีวิตใหม่.....ของคนเดิม
------------------------------------------------------------------
ผมไม่อยากให้มีคำว่า อกหัก เกิดขึ้นเลย
อยากให้ทุกคนสมหวังในความรักทุกคน
แต่เป็นไปไม่ได้.... น่าเสียดายนะ.....
แต่ใครอกหักเมลล์มาคุยกับผมได้นะ
arthitk@bangkokpost.co.th
9 พฤศจิกายน 2546 01:04 น.
burst
ผมมันคนโสด
ชีวิตก้าวกระโดดจากเบื้องต่ำ
สู้อุตส่าห์ฟันฝ่าจนหน้าดำ
หวังจะมีความสุขล้ำเหมือนใครใคร
มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท
แต่ยังขาดอีกเกือบล้านทำไงได้
อยากได้ลาภสี่ล้อเฝ้ารอไป
เก็บหนอเก็บเงินไว้ให้ได้ดาวน์
ตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตช็อตทุกวัน
อยากมีรถเก๋งซักคัน.....สีขาวขาว
วางไฟแนนซ์ไว้ก่อน...ผ่อนยาวยาว
หวังจะมีสาวสาวนั่งคู่ไป
เฮ้อ......ได้แล้วรถ
หมดไปเหงื่อกี่หยดอดทนไหว
นี่แหละคือของขวัญรางวัลใจ
ที่พยายามจนได้...ขับซักที
ไหนล่ะ...สาว
ตุ๊กตาผิวขาวขาวอยู่ไหนนี่
ตุ๊กตาหน้ารถใครก็มี
เหลียวมองตัวเรานี้ยังเดียวดาย
ได้แต่ขับรถไปเรื่อยเปื่อย
ทั้งร้อนทั้งเหนื่อย...อิ๊บอ๋าย
สาวเจ้านั่ง.....รถเบ๊นซ์โก้....โห...สบาย
เรามือสอง...ต้องให้....เค้าขับแซง
ตุ๊กตาหน้ารถ.....หมดหรือยัง
แม้ยังคงมีหวังอย่างแห้งแล้ง
ผิดหนอ...ผิดหวัง...เข้าอย่างแรง
เหมือนฟ้าดินกลั่นแกล้ง...ให้เหงาใจ
ขับรถมือสองจ้องข้างทาง
มีไหมใครยังว่าง....มีบ้างไหม
มองไปเบาะข้างข้าง...ว่างเกินไป
ตุ๊กตา....อยู่ที่ไหน....บอกไว้ที...
-------------------------------------------------
ขับคนเดียวมันเหงานะ
7 พฤศจิกายน 2546 11:08 น.
burst
ก็ไม่รู้นี่หว่า...ทำไงได้
ในสายตามีอะไรซ่อนอยู่บ้าง
รู้แต่ว่าสายตาไม่ฝ้าฟาง
แล้วก็ไม่ค่อยว่างสังเกตุใคร
ไอ้เรื่องปิ๊งเรื่องปั๊งยังไม่เคย
เห็นมองมาก็เฉยเฉยแถมหมั่นไส้
ใครจะนึกว่าจะรักกันจับใจ
ฉันจะรู้ได้ไงด้วยสายตา
หากฉันรู้...ซักนิด...ว่ารักฉัน
คงไม่ปล่อยให้เธอนั้นมามองหน้า
ปากมีไว้ทำไมไม่พูดมา
ทีไอ้คราวปากหมาดันพูดไป
การบอกรักไม่ได้ด่าพ่อล่อแม่
ไม่เป็นการรังแกแก่ใครได้
พูดออกมาสั้นสั้น...ให้ทันใจ
ฉันรักเธอ...พูดได้ไหมคำสามคำ
ไม่เป็นใบ้....ใช่มั้ยเธอ....เห็นเคยจ้อ
ไว้วันหลังฉันจะรอเธอพูดซ้ำ
พูดชัดชัด...เน้นเน้น...เป็นคำคำ
พูดซ้ำซ้ำ..คำที่มา..จากหัวใจ
เก็บปากไว้กินข้าวเมื่อคราวหน้า
แล้วแปรงฟันก่อนมาพูดกันใหม่
เจอหน้ากันคราวหน้าอย่าเอียงอาย
บอกตรงมาตรงไป...ฉันรักเธอ
ต้องให้สอนนะพ่อคนเนี้ย...เฮ่อ....
หน้าส่วนตัว
675
