30 กันยายน 2545 13:46 น.

กินลมชมวิว

...ไม่มีลมฉันหวิวท้องหิวโหย
กำลังโรยอ่อนแรงแห้งเหี่ยวล้า
ฉันกินลมเป็นอาหารแต่เกิดมา
มีกำลังวังชาขาแข็งแรง

ฉันวิ่งไปเหนือใต้ได้ทุกหน
ย่ำไปบนหินผาที่กล้าแกร่ง
หนักกี่ตันฉันแบกได้ไม่หมดแรง
แต่อย่าปล่อยฉันแห้งยางหมดลม

30 กันยายน 2545 13:38 น.

อะไรแดง ๆ ก็ไม่ชอบ

Bun

.....เสื้อแดงแสบตาเธออย่าใส่
ฉันนั้นไม่อยากเห็นเว้นเถิดหนา 
มดแดงแฝงพวงมะม่วงมา
ฉันยังฆ่าทิ้งไปไม่ไยดี

.....พริกแดงปลูกไว้เจ็ดร้อยไร
ฉันยังถอนทิ้งไปไม่เห็นสี
มีแดงหนึ่งซึ่งฉันไม่ย่ำยี
ก็แบงก์แดงใบนี้มีแล้วรวย

30 กันยายน 2545 13:32 น.

โปรดระวัง !!!

Bun

...เธอบอกว่าให้ฉันระวังตัว
เธอว่ามีเรื่องน่ากลัวกับตัวฉัน
เธอบอกว่าถ้าจะเดินระวังพลัน
ข้างหน้านั้นมีขึ้หมาสี่ห้ากอง...

24 กันยายน 2545 09:44 น.

อึ่งอ่างกับวัว

Bun

.....อึ่งอ่างตัวหนึ่ง มันพึ่งมีลูก
ด้วยรักพันผูก จึงบอกลูกว่า
แม่ไปหากิน ไกลถิ่นหน่อยหนา
เดี๋ยวแม่กลับมา ลูกอย่าซุกซน
ลูกอึ่งเล่นเพลิน เดินไกลสับสน
ลับตาผู้คน จนพบวัวใหญ่
เจ้าวัวกินหญ้า เพลินตาเพลินใจ
ก้าวเท้าเหยียบไป ไม่ก้มมองดู
เท้าหนึ่งเหยียบอึ่ง หงายผึ่งอดสู
ล้มตายร่วงพรู เหลืออยู่ตัวเดียว
แม่อึ่งกลับมา มองหาแลเหลียว
ลูกจ๋าไปเที่ยว ลดเลี้วยที่ไหน
อึ่งน้อยเหลือเดน ตื่นเต้นตกใจ
บอกแม่เร็วไว ลูกแม่ตายแล้ว
แม่อึ่งสงสัย เหตุใดลูกแก้ว
จำต้องคลาดแคล้ว ล้มตายหายหมด
อึ่งน้อยเล่าว่า สัตว์มาจ้องจด
เหยียบเราทั้งหมด ปรากฏดังนี้
แม่อึ่งอยากรู้ ศัตรูย่ำยี
เป็นใครกันนี่ บอกทีลูกรัก
ตัวใหญ่เพียงใด ใจจึงร้ายนัก
บังอาจหาญหัก ใหญ่สักเท่าไหร่
ว่าแล้วพองตัว ไม่กลัวผู้ใด
ถามลูกว่าไง ใหญ่พอหรือยัง
ลูกอึ่งตอบพลัน มันใหญ่จริงจัง
แม่อึ่งได้ฟัง เลือดคั้งขึ้นหน้า
พองตัวเต็มที่ ทันทีไม่ช้า
ท้องแตกทันตา ชีวาสิ้นไป
เรื่องนี้ให้คิด ทำกิจสิ่งใด
กำลังไม่ไหว อย่าได้ทำเลย
ผลที่ได้รับ กลอยกลับลงเอย
ความไม่เสบย ตกอยู่กับตัว

24 กันยายน 2545 09:44 น.

อึ่งอ่างกับวัว

Bun

.....อึ่งอ่างตัวหนึ่ง มันพึ่งมีลูก
ด้วยรักพันผูก จึงบอกลูกว่า
แม่ไปหากิน ไกลถิ่นหน่อยหนา
เดี๋ยวแม่กลับมา ลูกอย่าซุกซน
ลูกอึ่งเล่นเพลิน เดินไกลสับสน
ลับตาผู้คน จนพบวัวใหญ่
เจ้าวัวกินหญ้า เพลินตาเพลินใจ
ก้าวเท้าเหยียบไป ไม่ก้มมองดู
เท้าหนึ่งเหยียบอึ่ง หงายผึ่งอดสู
ล้มตายร่วงพรู เหลืออยู่ตัวเดียว
แม่อึ่งกลับมา มองหาแลเหลียว
ลูกจ๋าไปเที่ยว ลดเลี้วยที่ไหน
อึ่งน้อยเหลือเดน ตื่นเต้นตกใจ
บอกแม่เร็วไว ลูกแม่ตายแล้ว
แม่อึ่งสงสัย เหตุใดลูกแก้ว
จำต้องคลาดแคล้ว ล้มตายหายหมด
อึ่งน้อยเล่าว่า สัตว์มาจ้องจด
เหยียบเราทั้งหมด ปรากฏดังนี้
แม่อึ่งอยากรู้ ศัตรูย่ำยี
เป็นใครกันนี่ บอกทีลูกรัก
ตัวใหญ่เพียงใด ใจจึงร้ายนัก
บังอาจหาญหัก ใหญ่สักเท่าไหร่
ว่าแล้วพองตัว ไม่กลัวผู้ใด
ถามลูกว่าไง ใหญ่พอหรือยัง
ลูกอึ่งตอบพลัน มันใหญ่จริงจัง
แม่อึ่งได้ฟัง เลือดคั้งขึ้นหน้า
พองตัวเต็มที่ ทันทีไม่ช้า
ท้องแตกทันตา ชีวาสิ้นไป
เรื่องนี้ให้คิด ทำกิจสิ่งใด
กำลังไม่ไหว อย่าได้ทำเลย
ผลที่ได้รับ กลอยกลับลงเอย
ความไม่เสบย ตกอยู่กับตัว