23 กันยายน 2545 13:10 น.
Bun
.....อันว่าใจ เจ็บช้ำ ระกำเศร้า
ด้วยตัวเรา ร้างรัก จากโฉมศรี
ช่างเย็นชา เสียกระไร ไม่ใยดี
ทำข้านี้ ตรอมตรม ระทมใจ
.....โบราณว่า อย่าไว้ใจ ในผู้หญิง
เห็นเป็นจริง ตามกล่าว มิสงสัย
หลอกให้รัก เชื่อสนิท ติดฤทัย
แล้วลาไกล ใจนาง ทำหมางเมิน
23 กันยายน 2545 12:43 น.
Bun
.....ฉันรู้ ว่าเธอ นั้นก็รู้
ว่าเธออยู่ ในใจ ฉันเสมอ
ฉันจึงอยาก รู้ความใน ใจของเธอ
อยากพบเจอ ว่าเธอนั้น คิดอย่างไร
.....เพราะว่าใจ เธอนั้น ฉันไม่รู้
ว่าฉันอยู่ ก้นบึ้ง ณ ส่วนไหน
เธอไม่คุย กับฉัน มันคาใจ
ว่าทำไม เพราะเหตุใด ไม่พูดกัน
23 กันยายน 2545 12:40 น.
Bun
.....โอ้นวลนาง นิ่มเนื้อ เจือขมิ้น
ช่างหอมกลิ่น สุคนธา ที่ว่าหอม
รัญจวนเร้า เย้าจิต ให้คิดดอม
ค่าถนอม เจ้างาม ช่างทรามวัย
.....อันบุปผา งามไซร้ ยังอายหลบ
ครั้นเมื่อพบ สบนาง พลางสงสัย
จะงามเทียบ เปรียบกัน ได้ฉันใด
เกินใครใคร ในหล้า ทั่วธาตรี
23 กันยายน 2545 12:38 น.
Bun
.....สักวา ความรัก ปักดวงจิต
ความรักคิด ความรักสอน ให้อ่อนหวาน
ความรักนี้ ยิ่งใหญ่ กว่าสายธาร
ความรักปาน เปรียบน้ำผึ้ง ให้ซึ้งใจ
.....ใครว่ารัก พาใจ ให้แตกแยก
ช่างผิดแปลก เกินจริง สิ่งไฉน
ใครว่ารัก หลอกลวง ดวงฤทัย
ลองคิดใหม่ ให้รู้แน่ จริงแท้เอย
23 กันยายน 2545 12:36 น.
Bun
.....โอ้แม่หญิง ท่านนี้ สิงามนัก
สุดจะหัก ปักใจ ไม่เลือนหาย
ใคร่จะชิด สนิทแนบ แอบอิงกาย
มิวางวาย จากจิต คิดติดตรา
.....ด้วยงามนาง เหนือล้ำ คำใดหนอ
จะเพียงพอ ต่อพร่ำ ให้ร่ำหา
ให้พริ้งเพริศ เกินใคร ในอาณา
มิลืมลา เลือนร้าง เจ้านางเอย
หน้าส่วนตัว
620
