23 กันยายน 2545 12:40 น.
Bun
.....โอ้นวลนาง นิ่มเนื้อ เจือขมิ้น
ช่างหอมกลิ่น สุคนธา ที่ว่าหอม
รัญจวนเร้า เย้าจิต ให้คิดดอม
ค่าถนอม เจ้างาม ช่างทรามวัย
.....อันบุปผา งามไซร้ ยังอายหลบ
ครั้นเมื่อพบ สบนาง พลางสงสัย
จะงามเทียบ เปรียบกัน ได้ฉันใด
เกินใครใคร ในหล้า ทั่วธาตรี
23 กันยายน 2545 12:38 น.
Bun
.....สักวา ความรัก ปักดวงจิต
ความรักคิด ความรักสอน ให้อ่อนหวาน
ความรักนี้ ยิ่งใหญ่ กว่าสายธาร
ความรักปาน เปรียบน้ำผึ้ง ให้ซึ้งใจ
.....ใครว่ารัก พาใจ ให้แตกแยก
ช่างผิดแปลก เกินจริง สิ่งไฉน
ใครว่ารัก หลอกลวง ดวงฤทัย
ลองคิดใหม่ ให้รู้แน่ จริงแท้เอย
23 กันยายน 2545 12:36 น.
Bun
.....โอ้แม่หญิง ท่านนี้ สิงามนัก
สุดจะหัก ปักใจ ไม่เลือนหาย
ใคร่จะชิด สนิทแนบ แอบอิงกาย
มิวางวาย จากจิต คิดติดตรา
.....ด้วยงามนาง เหนือล้ำ คำใดหนอ
จะเพียงพอ ต่อพร่ำ ให้ร่ำหา
ให้พริ้งเพริศ เกินใคร ในอาณา
มิลืมลา เลือนร้าง เจ้านางเอย
23 กันยายน 2545 12:27 น.
Bun
.....ค่ำคืนนี้ ความหนาว เข้าจับจิต
หวนให้คิด ติดตรึง คนึงหา
โอ้ยอดกานต์ เรียมร้าง เจ้าจากลา
ใคร่เจ้ามา แนบชิด สนิทกาย
.....ครั้นมองฟ้า ให้เปลียว โดดเดียวนัก
ไร้ซึ่งรัก ไร้นาง ที่ใจหมาย
ดั่งชีพสิ้น ชีวา ต้องมลาย
ให้ใจหาย นวลนาง มาร้างลา
23 กันยายน 2545 12:23 น.
Bun
.....แม่น้ำใหญ่ ไหลไป ไม่ไหลกลับ
มิแลลับ วับไป ในไพรสัณฑ์
เปรียบเพลา มิหาหวน สวนทางกัน
เปรียบชีวัน มิผันกลับ ลาลับไป
.....ฉะนั้นจง อย่านิ่ง อิงเขนย
ปล่อยเฉยเมย หน้าที่ มิแก้ไข
ทุกนาที มีค่า อย่าวางใจ
ชนผู้ใด รู้ค่า พาเจริญ
หน้าส่วนตัว
720
