30 กันยายน 2545 14:17 น.
Bun
...ชีวิตฉันน่าอนาถเพิ่งวัยเยาว์
กลับต้องเศร้าอยู่ตู้กระจกใส
ให้คนเขาเลือกคมแล้วหิ้วไป
ทำอย่างไรก็ดันเกิดเป็นปลาทอง
30 กันยายน 2545 13:59 น.
Bun
...ทั้งหมูเห็ดเป็นไก่วางตรงหน้า
อีกกุ้งหอยปูปลาวางอยู่ทั่ว
มีทุกสิ่งทุกอย่างวางข้างตัว
เป็นพ่อครัวเฉยเฉยเลยอดกิน...
30 กันยายน 2545 13:54 น.
Bun
...ไม่อยากรู้ว่าเธอมาจากไหน
จะเป็นใครดังแค่ไหนฉันไม่สน
ฉันให้สิทธิ์เท่าเทียมกันทุกทุกคน
จะยากจนคนรวยไม่สำคัญ
...แม้ชื่อเธอฉันนั้นก็ไม่ถาม
จะเลวทรามหรือแสนดีไม่เกี่ยวฉัน
เพราะระลึกถึงหน้าที่จรรยาบรรณ
ก็นี่มันคลีนิกเอดส์นิรนาม
30 กันยายน 2545 13:46 น.
Bun
...ไม่มีลมฉันหวิวท้องหิวโหย
กำลังโรยอ่อนแรงแห้งเหี่ยวล้า
ฉันกินลมเป็นอาหารแต่เกิดมา
มีกำลังวังชาขาแข็งแรง
ฉันวิ่งไปเหนือใต้ได้ทุกหน
ย่ำไปบนหินผาที่กล้าแกร่ง
หนักกี่ตันฉันแบกได้ไม่หมดแรง
แต่อย่าปล่อยฉันแห้งยางหมดลม
30 กันยายน 2545 13:38 น.
Bun
.....เสื้อแดงแสบตาเธออย่าใส่
ฉันนั้นไม่อยากเห็นเว้นเถิดหนา
มดแดงแฝงพวงมะม่วงมา
ฉันยังฆ่าทิ้งไปไม่ไยดี
.....พริกแดงปลูกไว้เจ็ดร้อยไร
ฉันยังถอนทิ้งไปไม่เห็นสี
มีแดงหนึ่งซึ่งฉันไม่ย่ำยี
ก็แบงก์แดงใบนี้มีแล้วรวย