5 มกราคม 2545 17:31 น.
Bowjung
ป่านนี้คนดีอยู่ที่ไหน...
รู้บ้างไหมว่ามีใครเฝ้าห่วงหา
จากวันผ่านที่เรานั้นต้องจากลา
รู้ไหมว่า..คิดถึง..แทบขาดใจ
ภาพความหลังฝังอยู่ไม่รู้จาก
มันแสนยากที่จะลืม..หรือจางหาย
แม้คืนผ่าน...เนิ่นนานยังเดียวดาย
รักคงมั่นไม่คลายไปจากเธอ...
4 มกราคม 2545 15:36 น.
Bowjung
ถ้ามีใครถามว่าลืมเธอได้หรือยัง
คำตอบที่ได้ฟัง...คือยังทำไม่ได้
ถ้าถามอีกทีว่าทำไม
คำตอบที่ออกไป...คือยังรักเธอ
ก็ไม่รู้เหมือนกัน
เพราะอะไรฉันถึงคงมั่นเสมอ
อาจเพราะไม่มีใคร..เหมือนเธอ
หรือเพราะคนที่ฉันเคยเจอ
ไม่มีใครเหมือนเธอ...ที่ฉันรัก...
13 ธันวาคม 2544 17:16 น.
Bowjung
โทรหากันอีกทีจะได้ไหม
หากคนทางโน้นยังมีใจ..คิดถึง
ไม่ว่างอย่างไรก็น่าจะเห็นใจกันนิดนึง
อย่างน้อยๆ แค่ถ้อยคำซึ้งๆก็ยังดี...
อย่าใจร้ายให้มากมายเลยนะ
รู้ไหมจ๊ะเวลามีน้อยเต็มที่...
มีโอกาสก็รีบโทรนะคนดี
ขืนชักช้ามัวรอรี คนทางนี้ไม่รับประกัน...
ความเหงาไม่เข้าใครออกใคร
จะมาว่ากันไม่ได้ถ้าใครสักคนจะแปรผัน
ให้โอกาสแล้วนะ..รีบโทรมาก็แล้วกัน
นี่คือคำขาดจากคนอย่างฉัน...คงเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
883
