26 มีนาคม 2547 15:14 น.
Born to be...
ยังห่วงเธออยู่นะรู้บ้างไหม
แม้เธอมีคนรู้ใจอยู่เคียงข้าง
ยังคิดถึง อยากพูดคุยอยู่ข้างๆ
แม้เธอไม่มีที่ว่างในหัวใจ
ขอเถอะนะแค่คำว่าเพื่อนกัน
แม้ฉันอยากจะเปลี่ยนมันสักแค่ไหน
แต่เธอเองไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจ
เพราะเธอบอกว่ามีเขาก็สุขใจมากพอ
ยังจะรักเธอต่อไปอยู่อย่างนี้
แม้เธอไม่ใยดีฉันก็ขอ
จะอีกนานเท่าไรก็จะรอ
จะรอ..รอ.. และรอจนกว่าเธอนั้นจะเห็นใจ
26 มีนาคม 2547 15:01 น.
Born to be...
เนิ่นนานเท่าไรที่หัวใจ
ไม่เคยลบภาพเธอไปจากใจนี้
ห่างกันมาเนิ่นนานแล้วคนดี
แต่ความทรงจำนี้ยังอยู่ในใจ
เพราะเธอคือคนแรก
คงไม่แปลกถ้าไม่อาจลืมเธอได้
เพราะรักครั้งแรกย่อมขังอยู่ในหัวใจ
แม้จะจบ จากกันไป ก็ไม่ลืม
20 มีนาคม 2547 14:30 น.
Born to be...
ถ้าไม่ทำแล้วเมื่อไรจะได้เห็น
จะได้เป็นซึ่งสิ่งที่หวังไว้
หรือจะนั่งรอชะตากันต่อไป
ไม่คิดเริ่มทำอะไรด้วยตัวเรา
จะมัวพึ่งใครๆ อยู่อีกหรือ
เมื่อมีมือมีเท้าก็เท่าเขา
อาจล้มลุกคลุกคลานบ้างก็ทนเอา
ความฝันเราต้องเป็นได้ในสักวัน
20 มีนาคม 2547 14:18 น.
Born to be...
ถ้าวันไหนเธอมานั่งคุยกับฉัน
รู้บ้างไหมใจมันสั่นหวั่นแค่ไหน
ไม่ว่าเธอจะพูดคุยเรื่องอะไร
ไร้สาระมากแค่ไหนก็ฟังมัน
แค่บางวันเธอมองมาก็ดีใจ
ไม่รู้จะบ้าอะไรมากมายขนาดนั้น
ช่างเถอะ เพราะสุขใจที่ได้ฝัน
ว่าเธอมีใจให้กันแม้ใครว่าว่าบ้านั้น...ฉันไม่แคร์
20 มีนาคม 2547 14:13 น.
Born to be...
ไม่รู้จะเผื่อใจไปให้ใคร
เมื่อทั้งใจมีเธออยู่อย่างนี้
รักเธอก็มากพอแล้วคนดี
เพราะฉันให้เธอคนนี้หมดทั้งใจ
ต่อให้มีใครๆ ผ่านเข้ามา
ต่อให้วันเวลาผ่านนานแค่ไหน
จะยังรักยังคิดถึงและห่วงใย
เพราะมั่นใจว่านอกจากนี้ไม่มีใคร...ใช่เท่าเธอ