29 ตุลาคม 2553 12:00 น.
Boomerang
จดทะเลผิวขอบ..ถึงรอบโลก
พื้นน้ำโชกโลกแล้ง..หนแห่งไหน
ทำแผนที่ตีวัด..พิกัดไป
เหตุผลใด?.สร้างกรอบ.เขตขอบรัก
เห็นฉันอยู่รุ้งตะแคงหรือแวงตั้ง
ได้ลุกนั่งในใจหรือไสผลัก
ทำแผนที่กี่ขนาดประกาศพัก
จะได้หักใจจำ..ก่อนทำเมิน
เหตุไฉนเป็นเดือนไม่เอื้อยเอ่ย
เริ่มชาเฉยทุกอย่างแสร้งห่างเหิน
จากใกล้ชิดคิดห่วง..เป็นล่วงเกิน
นี่บังเอิญหรือบังอาจซ่อนศาตรา
ถ้าแผนที่บ่งบอก..นอกพิกัด
จะได้ตัดใจด่วนเลิกครวญหา
เธอเลี่ยงหลบ..กลบเกลื่อนเป็นเพื่อนยา
ยื้อเวลาเธอเล่น..แกล้งเช่นกัน
28 ตุลาคม 2553 20:40 น.
Boomerang
วันพิเศษเหตุกรรม..จำอดีต
เสียงแม่กรีด..กรี๊ดจ้าเห็นหน้าเจ้า
มือสัมผัสลูกแก้วอย่างแผ่วเบา
ลูกก็เดารู้ดี...ว่ามีใจ
เป็นเหมือนหลุมคุ้มภัย..มอบไออุ่น
เบาดั่งนุ่น.ขนนก.กระจกใส
เป็นสายธาร.ม่านหมอก.เป็นดอกไม้
น้ำนมคล้ายหยาดทิพย์ทุกหยิบมือ
วันพิเศษเหตุกรรมต้องจำจาก
สวรรค์พรากแม่พ่อ...ท้อสะอื้น
ให้อบอุ่นร้อนหนาวไม่ยาวยืน
ก็กลับคืนสู่เหย้า..ดาวดึงส์
ทุกวันเกิดคือวัน..ที่ฝันหา
"พ่อแม่จ๋า" พันผูกให้ลูกซึ้ง
ขอก้มกราบแทบเท้าอีกคราวนึง
คืนนี้จึง..รอฝัน..ว่าท่านมา
ลูกวางน้ำพวงมาลารอท่าอยู่
เชิญทั้งคู่เหมือนเลย..ที่เคยหา
ขอสวดมนต์ผลพวงดวงชะตา
ลูกนิทรา..พ่อเห่แม่ห่ม..พระพรหมใจ
21 ตุลาคม 2553 19:31 น.
Boomerang
กว่าจะพบสบพักตร์เหมือนยักท่า
จึงไม่กล้าเอ่ยอ้างนำทางได้
ต้องเจียมตัวกลัวแผล...ถูกแล่ใจ
เฉือนเอาไปบางส่วนปั่นป่วนมา
คิดจะรักเลยวุ่นลงทุนวืด
กลัวจืดชืดกระสันยะแดหวา
คิดว่าเจ็บเล็บก้อย..แล้วค่อยลา
แผลหลั่นล้าเป็นร้อยบวกน้อยใจ
กลับถูกย้ำย่ำยี..ตรงที่เก่า
นั่งจับเจ่า..ใครรู้สู้ไม่ไหว
จึงหน้าด้านหน้าทนกระสนไป
เอ่ยกับใคร? สักคำ กลัวตำแย
ทั้งกายใจเหมือนซากที่มากเรื่อง
เลี้ยงไม่เชื่องถูกเหน็บเจ็บถึงแผล
อยากให้เธอเปรอปรน..จนดูแล
โอ้...ดวงแดยาใจช่วยใส่ที
ทั้งกรรมเก่ากรรมใหม่..รุมใส่ยับ
เล่นไม่นับรอยกระสุนพรุนเลยนี่
งั้นคงต้องผันผ่อน..อ้อนวจี
รอกรรมดีบันดาล..ค่อยคลานมา
21 ตุลาคม 2553 14:16 น.
Boomerang
....ภาพประคองสองกาย..พายเรือรัก
....ซบอิงพักตร์เก็บซ่อน..นอนร่ำไห้
....คิดถึงเธอจังเลย..เหมือนเคยไป
....ยามรักใยให้หมด..ดังบทกลอน
....ถึงยามชังยังดี...ที่มีภาพ
....ซึ้งกำซาบเสียงเศร้า..ให้เฝ้าอ้อน
....ทุกหยาดหยดหมดเยื่อ..เหลือตะกอน
....ทิ้งฉันนอนชอกช้ำ..อยู่ลำพัง
....สวรรค์เอ๋ย..เคยคว้าเอามาชิด
....ปิดสนิทหรือนี่?..ที่เคยหวัง
....ไม่มีคำพร่ำบ่น..หรือทนฟัง
....เสียงเธอดั่งโอสถ..รินรดใจ
....ยังลอยเรือเผื่อว่า..เธอมาพบ
....จะคิดคบอีกครั้ง..ถ้ายังไหว
....เพลงที่เคยร้องเอื้อ..ว่าเยื่อใย
....ลืมหรือไร? ที่รัก..ถึงพักยาววววววว...ววว
20 ตุลาคม 2553 15:37 น.
Boomerang
"เราลืมกันเถอะนะ..คนดี"
ราตรีกาลผ่านผันเหมือนขวัญหาย
มิได้หมายว่าทุกข์สุขไม่เหลือ
หมอกขจัดพัดกลุ่มที่คลุมเครือ
ดั่งล่องเรือลอยลำ..เข็มนำทาง
โอ้..นาวา.ลาที.วจีภักดิ์
กระแสลมโหมหนักจนเคว้งคว้าง
เล็งพิกัดจัดดู..รู้ระวาง
เมฆหมอกจาง.ทางใจ.เราไกลกัน
ธรรมชาติสร้างด่านเพื่อผ่านพ้น
หวังส่งผลให้ผู้...ที่สู้ฝัน
ค่ำคืนหนาวดาวเด่นทั้งเพ็ญจันทร์
จะเป็นวันของเรา.....สองเงาใจ
เมื่อทบทวน..ครวญกาลที่ผ่านจิต
นิ่งสนิท...กลับโหมถาถมใส่
แม้วันนี้เธอเบื่อ.....สิ้นเยื่อใย
จึงจากไป..ลำพัง..ด้วยยังจำ
คืนนี้ไซร้ไร้แขนหนุนแทนหมอน
ทุกข์สังหรณ์..เพ้อฝันวันขนำ
ทิ้งรอยยิ้มพริ้มพักตร์.."รัก"ทุกคำ
เหมือนมีกรรม..มีกัน..ไม่มีกาย
ก่อนเผลอหลับปรับขวัญถึงวันสุข
เธอกลับปลุกขวัญผวา..ว่า..เสียหาย
ความเจ็บปวด..บวกเสี้ยวความเดียวดาย
เจียนวางวายเหมือนว่า..ถูกฆ่าฟัน
สงสารใจฉันเถิด..ถ้าเกิดใหม่
อย่าฝักใฝ่..ไห้หาเคียงค่าฝัน
ไร้บ่วงบาศก์ผ่านพบประสบกัน
ณ.ลงยันต์แคล้วคลาด...ทุกชาติไป
หน้าส่วนตัว
1275
