21 ตุลาคม 2553 14:16 น.
Boomerang
....ภาพประคองสองกาย..พายเรือรัก
....ซบอิงพักตร์เก็บซ่อน..นอนร่ำไห้
....คิดถึงเธอจังเลย..เหมือนเคยไป
....ยามรักใยให้หมด..ดังบทกลอน
....ถึงยามชังยังดี...ที่มีภาพ
....ซึ้งกำซาบเสียงเศร้า..ให้เฝ้าอ้อน
....ทุกหยาดหยดหมดเยื่อ..เหลือตะกอน
....ทิ้งฉันนอนชอกช้ำ..อยู่ลำพัง
....สวรรค์เอ๋ย..เคยคว้าเอามาชิด
....ปิดสนิทหรือนี่?..ที่เคยหวัง
....ไม่มีคำพร่ำบ่น..หรือทนฟัง
....เสียงเธอดั่งโอสถ..รินรดใจ
....ยังลอยเรือเผื่อว่า..เธอมาพบ
....จะคิดคบอีกครั้ง..ถ้ายังไหว
....เพลงที่เคยร้องเอื้อ..ว่าเยื่อใย
....ลืมหรือไร? ที่รัก..ถึงพักยาววววววว...ววว
20 ตุลาคม 2553 15:37 น.
Boomerang
"เราลืมกันเถอะนะ..คนดี"
ราตรีกาลผ่านผันเหมือนขวัญหาย
มิได้หมายว่าทุกข์สุขไม่เหลือ
หมอกขจัดพัดกลุ่มที่คลุมเครือ
ดั่งล่องเรือลอยลำ..เข็มนำทาง
โอ้..นาวา.ลาที.วจีภักดิ์
กระแสลมโหมหนักจนเคว้งคว้าง
เล็งพิกัดจัดดู..รู้ระวาง
เมฆหมอกจาง.ทางใจ.เราไกลกัน
ธรรมชาติสร้างด่านเพื่อผ่านพ้น
หวังส่งผลให้ผู้...ที่สู้ฝัน
ค่ำคืนหนาวดาวเด่นทั้งเพ็ญจันทร์
จะเป็นวันของเรา.....สองเงาใจ
เมื่อทบทวน..ครวญกาลที่ผ่านจิต
นิ่งสนิท...กลับโหมถาถมใส่
แม้วันนี้เธอเบื่อ.....สิ้นเยื่อใย
จึงจากไป..ลำพัง..ด้วยยังจำ
คืนนี้ไซร้ไร้แขนหนุนแทนหมอน
ทุกข์สังหรณ์..เพ้อฝันวันขนำ
ทิ้งรอยยิ้มพริ้มพักตร์.."รัก"ทุกคำ
เหมือนมีกรรม..มีกัน..ไม่มีกาย
ก่อนเผลอหลับปรับขวัญถึงวันสุข
เธอกลับปลุกขวัญผวา..ว่า..เสียหาย
ความเจ็บปวด..บวกเสี้ยวความเดียวดาย
เจียนวางวายเหมือนว่า..ถูกฆ่าฟัน
สงสารใจฉันเถิด..ถ้าเกิดใหม่
อย่าฝักใฝ่..ไห้หาเคียงค่าฝัน
ไร้บ่วงบาศก์ผ่านพบประสบกัน
ณ.ลงยันต์แคล้วคลาด...ทุกชาติไป
18 ตุลาคม 2553 02:56 น.
Boomerang
อยากมีแขน นุ่มนุ่ม ไว้อุ้มรัก
อกที่หัก อ่อนไหว เห็นใครเพ้อ
ด้วยว่าน้อย วาสนา เมื่อมาเจอ
ฉันพบเธอ เสียหลัก เจ็บหนักมา
ไม่เข้มแข็ง แรงเหงา จึงเศร้าสร้อย
มีปมด้อย มากเกิน เผชิญหน้า
อยากขออ้อน วอนให้ ใครเมตตา
มาเยียวยา ทาถู ให้ดูดี
ที่เคยคล่อง ต้องคิด โดนพิษรัก
เจ้าชู้ยักษ์ ย่อยยับ ถอยทัพรี่
เคยผงาด ไม่ผงก ตกเวที
เหลือชีวี ไร้ชีวา พาระทม
จะออดอ้อน วอนใคร ก็ไม่คล่อง
จะปกป้อง ใครไหว เมื่อใจขม
จะลืมเก่า เศร้าจัง ใจยังตรม
เรื่องชื่นชม ใครนั้น ไม่มั่นใจ
18 ตุลาคม 2553 02:13 น.
Boomerang
ผู้หลงลม...........
ผู้หลงลม..ชมเชยก็เลยช้ำ
ถูกตอกย้ำหมดท่าหน้าระรื่น
เสียงสายฝนบนปรางยังครางครืน
ต้องกล้ำกลืนใจร้าว..กับดาวเดือน
ผู้ลวงล่อ............
ผู้ลวงล่อ..พอเพียงแม้เสียงสั่ง
ยังก้องดังรักเธอเสมอเพื่อน
ตะวันอิงชิงพลบเหมือนลบเลือน
เพื่อบอกเตือนว่าจบ..ก่อนหลบลง
ผู้ท้อแท้......
ผู้ท้อแท้..แม้รู้ยังซู่ซี้
รอวันที่สีทองเรืองรองส่ง
สู้ถนอมกล่อมฝันอย่างบรรจง
ด้วยมั่นคงว่าสักวัน..คงปันใจ
17 ตุลาคม 2553 04:12 น.
Boomerang
ทุกเรื่อง....มันเชื่องช้า
แม้ใจข้าฯ...จะรีบเร่ง
ทุกข์เอง...ก็ช้ำเอง
ไม่หวั่นเกรง...ที่ไฟรุม
ภายใน....หัวใจท้อ
ภายนอกก็...ยังห่อหุ้ม
กลไกล..ไร้คนคุม
เรื่องชุกชุม...ยังคลุมเคลือ
จำวัน...ที่มันซึ้ง
ขอสักครึ่ง...ยังไม่เหลือ
ซื้อไข่ ข้าว น้ำ เกลือ
แล้วออกเรือ...ไปลอยลำ
ท่ามกลาง...กระแสลม
ฝนพร่างพรม...ลงมาซ้ำ
ค่ำคืน...ยังฝืนจำ
ทุกถ้อยคำ...ลำนำ"จันทร์"
เคว้งคว้าง...กลางกระแส
ถ้าท้อแท้...ยิ่งหมดฝัน
อยากกลับ...จับมือกัน
หวังสักวัน...ถ้ามันมี
ทอดสมอ...รอสว่าง
ฟ้าเวิ้งว้าง...ฉันอยู่นี่
ดาวริบ...กระพริบที
"ฉันอยากมีกำลังใจ"
หน้าส่วนตัว
1206
