8 พฤษภาคม 2548 21:50 น.
BongNothMaRu
กลับมายังที่ที่เราเคยพบกันในครั้งแรก
ฉันยังคงอยู่ที่เก่านับตั้งแต่วันที่เธอจากไป รอยยิ้มของเธอยังคง
ตราตรึงอยู่ในความทรงจำของฉัน
ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน
กลับมาหาฉันเถอะนะแล้วเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้ง
ฉันเกิดใหม่อีกครั้งเพื่อเธอ เราในตอนนี้นั้นแตกกต่างกันเหลือเกิน
กลับมาหาฉันเธอะด้วยความรักของฉัน
เมื่อเธอเจ็บปวดฉันจะรีบไปหาเธอในทันที
เธอยังจดจำรักแรกของเราได้หรือไม่
ฉันอยู่ได้ด้วยความรักจากเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ยืนอยู่
ตรงนี้แล้วก็ตาม เธอมีความสุขดีดีหรือเปล่าที่ทิ้งฉันไป
เธอคิดถึงฉันไหม?
ฉันรู้ว่าเธอจะต้องกลับมาหาฉันสักวัน
ถ้าเธอกำลังจะกลับมา โปรดกลับมาเร็วๆ เถอะนะ
มาหาฉันและโอบกอดฉันไว้
มันยากที่จะอยู่อย่างลำพัง เมื่อคิดถึงเวลาที่เราเคยอยู่ร่วมกัน
ฉันจะรักเธอให้มากกว่าที่เคยผ่านมา
8 พฤษภาคม 2548 21:44 น.
BongNothMaRu
เป้นอะไรไปเหรอเธอที่รัก
ไม่ทายทักกลับหลบไม่พบหน้า
ทำไมล่ะจู่ๆหลบสายตา
แม่แก้วตาบอกทีหนาไม่เข้าใจ
ผมไปทำอะไรไว้งั้นเหรอ
ให้คุรเธอถือโกรธโทษฉัน หนี
ไม่ยอมพบ หลบหน้า ไม่พาที
ไม่สนใจ ไม่ใยดี หนีหน้าไกล
ไม่เข้าใจเพราะอะไร โอ้ยงงเลย
ก็ไม่เคย ไม่เลย ฉันไม่เคย
แล้วมาทำเป็นเฉยเมย เอ๋! ไรกัน
งง นะ งง เป้น งง งง จริงๆ
กับไอ้สิ่ง ที่นางทำ ทำฉันงง
แล้วเงีบยหาย หลบหน้า อื้ม ฉันคง
จะเข้าใจหรอกนะ งง งงจริงๆ
8 พฤษภาคม 2548 21:00 น.
BongNothMaRu
นั่งมองฟ้า ด้วยเหงาและเศร้าใจ
อยากมีใครเคียงข้างยามสับสน
ขอเพียงใครคนหนึ่งช่วยปลอบโยน
มาช่วยลบความหมองหม่นจากดวงใจ
อยากจะขอแค่เพียง หนึ่งเท่านั้น
เพียงหนึ่งเดียวที่ฉันฝันเฝ้าหา
แค่หนึ่งคนสนใจได้ไหมฟ้า
มาเหลียวแลเวทนา คนไร้ค่า อย่างตัวฉีน
คงไม่ขอมากไปใช่ไหมฟ้า
โปรดเวทนาคนไร้ค่าอย่างตัวฉัน
ขอได้ไหมเพียงแค่นี้แค่สักวัน
ขอแค่นั้น ขอให้ฉัน คนไร้ค่า
6 พฤษภาคม 2548 22:32 น.
BongNothMaRu
ท้องฟ้าใส ไร้เมฆ เกลื่อนกลาดฟ้า
เหล่าฝูงปลา แหวกว่าย ลำธารใส
ลมพัดเย็น กิ่งไม้ พริ้วเอนไหว
เสียงนกร้อง กล่อมไพร ช่างสุขใจ
ท่ามกลางป่า ไร้คน อยู่อาศัย
ช่างเป็นที่ พักใจ ได้อย่างดี
ไม่เสียงดัง วุ่นวาย ไร้แสงสี
เงียบสงบ ไม่มี คนกวนใจ
ฉันอยากอยู่ ที่นี่ ไม่ไปไหน
อยากหนีไป ให้พ้น คนใจร้าย
ไม่สร้างสรรค์ พันแต่ จะทำลาย
หักหารใจ ไร้ซึ้ง ความปราณี
ไม่อยากกลับ ไปพบ เรื่องสับสน
คำวกวน ของคน ในเมืองใหญ่
อยากจะอยู่ สิงเขา ลำเนาไพร
อยู่กับสัตว์ ต้นไม้ สุขใจเอย
4 พฤษภาคม 2548 10:32 น.
BongNothMaRu
โอ้ หน้าใหม่สดใสไฉไลกว่าเดิม หายไปนานกลับมาแปลกตาไปเยอะ
ดีใจใด้บ้านใหม่ ก่อนอื่นก็ขอ สวัสดีทุกคนครับ พี่วิสสะกี้ พี่ตูน คุณทิกิ
น้องก้อย และอีกหลายๆคน ที่ไม่ได้เอ่ยนาม ฮิฮฺ สำบายดีกันบ่ คือซิยังบ่ลืมกันตั้วเนอะ หือลืมไปแล้ว
ไหนไหนก็แวะเข้ามาดูแล้ว ก็โพสอะไรไว้สักหน่อยดีฟ่า
จากกันไปหลายวันฉันคิดถึง
ในบทซึ้งวอนเว้าของเหล่าท่าน
มาโพสไว้ให้ได้ดูได้อ่านกัน
คิดถึงสิ่งเหล่านั้น นั่นจริงจริง
วันนี้กลับมาแล้วในมาดใหม่
ไทยโพมโฉมไฉไลถูกใจฉัน
ปิดไปนานพานให้คิด ถึงทุกวัน
คิดถึงกัน เพื่อนผอง น้อง พี่เอย
บ้านหลังใหญ่ หลังนี้ ทาสีใหม่
ดูสดใสสวยสีสะดุดตา
เปลี่ยนจากฟางเป็นกระเบื้องมุงหลังคา
บุด้วยฟ่า สีฟ้าคราม สายงามตา
บ้านหลังใหญ่หลังนี้ที่อบอุ่น
ช่างหอมกรุ่นอบอวนชวนอาศัย
ถึงตัวฉันจะอยู่สุดแสนไกล
แต่หัวใจยังอยู่ใกล้ที่ไทยโพม
คิดถึงกลอนวอนเว่าของเหล่าท่าน
คิดถึงคำแนะนำเหล่านั้นท่านเคยสอน
คิดถึงเหล่าพี่พี่ที่อาทร
ขอบคุณครับที่ช่วยสอน ขอบคุณจริงจริงจากหัวใจ
เอาหละ แต่งจบแล้ว ( มั่ง ) ไปต่อไม่ได้แล้ว ฮี่ๆๆ
ก็ดีใจที่ได้เห็นบ้านหลังใหม่ และก็ได้มีส่วนร่วมมาอาศัยในบ้านนนี้
ก็ขอให้ไทยโพม จงก้าวหน้าต่อไปครับ ส่วนพี่ๆ ที่รักเคารพทั้งหลาย
ก็ขอให้แต่งกลอนกันให้ได้อ่านเยอะๆนะครับ ว่างๆ น้องชายคนนี้
จะแวะมาเยือน มาชมผลงานของเหล่าท่าน ครับ ไปล่ะ บาย
หน้าส่วนตัว
950
Lovers
0 คน เลิฟBongNothMaRu
