24 พฤษภาคม 2548 08:05 น.
BongNothMaRu
ไม่เคยบอกกับใครที่ไหนเลย
ไม่เคยเอ่ยบอกกับใครให้ได้รู้
ว่าในใจที่ฉันนั้นเป็นอยู่
มันเป็นชู้ลอบรักกับใจเธอ
ทำไงได้ก็เธอมีแฟนแล้ว
ก็มันแห้วซะแล้วล่ะตัวฉัน
แต่ก็ขอแค่นี้ก็แล้วกัน
แค่ใจนั้นให้ฉันเป็นชู้เธอ
รักแค่นี้แค่ที่ใจ
แต่สายไปเธอไซค์ได้ลูกสอง
ปิดทางกั้นท่านชายที่หมายปอง
ก็ลูกสองหากลองเดี๋ยวโดน ..น
ซะงั้นไป
23 พฤษภาคม 2548 09:09 น.
BongNothMaRu
ปิดหลายวัน ชวนพานให้คิดถึง
ใครคนหนึ่งซึ่งใจเราเฝ้าถามหา
เขาจะรู้มั้นนะว่าเมื่อยามห่างไกลตา
ว่ามีคนหนึ่งอีกซีกฟ้า คิดถึงเธอ
เสาร์-อาทิตย์ ปิดทำไม่ก็ไม่รู้
ทำให้เราไม่อาจอยู่คู่เคียงสอง
ขัดใจฉันไม่สมหวังดังฉันปอง
แยกเราสองห่างไกลไม่ปราณี
เรียนห้าวันใช่ว่าฉันจะรู้เรื่อง
โปรดอย่าเคืองเลยหนาครูบาฉัน
เรียนห้าวันมะค่อยรู้เรื่องซักกะวัน
เพราะเขาคนนั้นเวียนวนตรงที่ใจ
จำใจจะต้องเพียรเรียนพิเศษ
ด้วยเพราะเหตุข้างต้นพ้นสงสัย
แต่เหตุผลอีกข้อหนึ่งแฝงเป็นนัย
เพราะอยากเจอแม่ตาสัยขวัญใจเรา
เหตุเพราะเธอก็เพียรเรียนพิเศษ
จึงเป็นเหตุให้เราอากเข้าเรียน
ไม่เอาไหนเลยเรื่องขีดๆเขียนๆ
ก็ที่มาเรียนก็เพราะเพียงอยากเห็นเธอเฮ้อๆๆ
13 พฤษภาคม 2548 22:56 น.
BongNothMaRu
เพียงแค่ฝันในวันวาน
เพียงตำนานของหัวใจ
เพียงแค่ใครที่เคยใกล้
เพียงแค่ใจที่ร้าวราน
เพียงแค่เธอที่จากไป
เพียงตำนานที่เล่าขาน
เพียงสีสันแห่งวันวาน
เพียงทางผ่านของหัวใจ
เพียงเรื่องราวในวันก่อน
เพียงตื่นนอนก็จางหาย
เพียงแค่รักที่พังทลาย
เพียงแค่ความเสียดายที่เคยมี
เพียงแค่ฉันในวันนี้
เพียงความป่นปี้ในหัวใจ
เพียงแค่เธอจากไป
เพียงแค่ใจที่แหลกลาน
เพียงน้ำตาที่หลั่งมา
เพียงเวลาที่เสียไป
เพียงแค่เธอทิ้งหัวใจ
เพียงแค่นี้ก็เกินไปแล้วจริงจริง
12 พฤษภาคม 2548 00:06 น.
BongNothMaRu
เธอขอมาแค่เศษใจให้แก่กัน
แต่ว่าฉันนั้นไม่มีที่จะให้
เพียงเศษเสี้ยวแค่นิดเดียวที่ข้างใน
ที่หัวใจขอได้มั้ยเธอขอกัน
ก็บอกแล้วว่าฉันนั้นไม่มี
เพียงแค่นี้เศษเสี้ยวฉันไม่ให้
ไม่ขอแบ่งแยกหัวใจไปให้ใคร
จะเก็บไว้รักษาใจให้เต็มดวง
ขอเศษใจแล้วใครเขาจะให้
แต่ถ้าขอทั้งใจว่าไปอย่าง
ขอเศษเดียวไม่เอาน่ะมันเบาบาง
ถ้าแม่นางของทั้งใจ ยกให้เลย
แล้วตกลงจะเอาไงล่ะทีนี้
เมื่อคนดีรู้แล้วนี่ในเหตุนั้น
คิดดูใหม่คิดดีดีก็แล้วกัน
ถ้าอยากได้ใจฉัน ก็เอาใจเธอมาแลกกัน
ฉันถึงยอม
10 พฤษภาคม 2548 21:55 น.
BongNothMaRu
ถึงเมาเหล้าก้อรักเจ้าสุดหัวจาย
ถึงส่างหายในหัวจายยังเป็นเจ้า
ถึงพี่เมาก็ไม่ลืมเรื่องของเรา
แม้ส่างเมารักของเรายังคงเดิม
ตอนเมากอดแก้วเหล้าแทนเจ้านาง
ไม่นอกทางจางจากเจ้าเว้าหญิงใด
แม้นตัวเมาก็เพราะเหล้าใช่เมาใจ
เมาแค่ไหนแต่ในใจยังเป็นนาง
เหล้าร้อยไหตัดขาดได้ไม่แดดิ้น
สุดถวินใจขาดวิ้นถ้าสิ้นนาง
รักเสมอแม้นว่าเมาหรือซ่าส่าง
ถ้าได้นางวางแก้มเหล้า เราสุขเอย