12 มิถุนายน 2548 19:25 น.
BongNothMaRu
คิดถึงเธอจังเลย
แต่คงทำได้แค่เฉยๆในตอนนี้
เพราะเธออยู่กันเหลือเกิน เลยคนดี
โทรศัพท์ก็ไม่มี ไม่รู้จะติดต่อยังไง
ก็คงทำได้เพียง
ส่งความคิดถึงผ่านผืนฟ้าใหญ่
ให้คุณดาวช่วยหอบความรักไป
ส่งให้ถึงใจคนไกลตา
อากาศคืนนี้ก็หนาว
มีเพียงดาวเล่นล้อกับสายลม
ตัวฉันเองก็ซุกตัวใต้ผ้าห่ม
มองดูดาวหยอกเย้าลมด้วยสุขใจ
เป็นห่วงก็แต่เธอ
อยู่ทางโน้นเป้นไงบ้างก็ไม่รู้
ไม่มีฉันคอยแคร์แลคอยดู
ความเป็นอยู่ อยู่อย่างไร ใครดูแล
ในคืนหนาว
ที่ดาวล้อเล่นลม
อยากจะช่วยห่มผ้าห่ม
ให้แม่ตากลม ขวัญใจเรา
ในวันร้อน
แม่งามงอนคงเหงื่อไหล
อยากจะไปช่วยซับให้
ซับทั่งตัว ทั่งใจ คลายร้อนกัน
ในวันเหงา
รู้หรือเปล่าฉันห่วงหา
แล้วเธอล่ะเหมือนกันมั๊ยแก้วตา
คิดถึงเรามั๊ยน๊า อยากรู้จัง
โอ้ย ยิ่งคิด ยิ่งคิดถึง
แม่ข้าวเหนียวนึ่ง รำพันฝัน
เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน
ไปนอนดีกว่าฉัน หลับฝันดี
10 มิถุนายน 2548 14:23 น.
BongNothMaRu
คิดถึงเธอแทบขาดใจ
แต่ทำไม่ก็ไม่รู้
แบบว่ายังอายอยู่
ก็เลยไม่รู้ทำยังไง
แอบรักเธอสาวบริหาร
มองอยู่นานมันสงสัย
เห็นรอยยิ้มมาแต่ไกล
อยากรู้มีใครจองหรือยัง
บ้านใกล้กันก็แค่นี้
แค่เธอมีรอยยิ้มให้
ดูสดใสมันจับใจ
ยิ่งหลงรักเข้าไปใหญ่ ทำไงดี
ถ้ายังไม่มีแฟนก็คงดี
ฉันคนนี้คงสุขสันต์
มีโอกาศได้ใกล้กัน
ให้ตัวฉันบอกความใน
แต่ก็ยังไม่กล้าเอ่ย
ไม่รู้เลยต้องทำไง
แค่เธอยิ้ม ก็วุ้นใจ
ทำอะไรไม่ถูกเลย
แอบรักเธอสาวยิ้มหวาน
มองนานนานพาหวั่นไหว
ยิ่งมองเธอยิ่งซึมใน
ที่หัวใจ ไม่อาจลืม
ได้เจอเธอเกือบทุกวัน
ทุกครั้งขาก็สั่น ใจหวั่นไหว
อยากจะเดินอยู่ใกล้ใกล้
แต่บ่ใจ ยังเหมือนเดิม
ก้อรู้จังกับเพื่อนเธอ
อาจนัดเจอได้บางหน
ไปกับเพื่อนหลายๆคน
จะได้ไม่อายจน หน้าหูแดง
แล้วค่อยๆเข้าไปใกล้
ตีสนิทเข้าใว้ให้ห่วงหา
แอบส่งตาหวานผ่านอากาศมา
ให้เธอรู้ว่า เราสนใจ
แล้วค่อยลุกคืบขอเบอร์โทร
แลกกับเธอจะได้ไหม
หาก โอเค ก็ เคโอ ( เคโอ แปลว่า สำเร็จ มาจากเกม )
ตอนเย็นจะได้โหร หลับฝันดี
*******************************************************
ที่กล่าวมากระผมนั้นแค่คิด
มันยังติดที่ใจไม่ค่อยกล้า
ทีทำได้ก็แค่เพียง ยิ้ม ส่งสายตา
เวลาเธอผ่านมา สบตากัน
เอาไว้กลับไปคิดอีกสักนิด
หาทางคิดอีกสักหน
มีทางไหนจบปัญหาที่วกวน
มีไหมสักคน ช่วยผมที
4 มิถุนายน 2548 23:40 น.
BongNothMaRu
คิดถึงเธอมากมายจากใจจิต
ในจุมพิศฤทธิ์รสช่างสดศรี
หอมกรุ่นหวานซึ้งในมิตรไมตรี
ตรึงฤดีประทับในฤทัยนอน
คำเว้าวอนอ่อนน้อมชะโลมเร้า
ที่กายเราเคล้าสัมผัสด้วยหัสอุ่น
กลิ่นหอมด้วยกายเจ้าเร้าละมุน
เกศนอนหนุ่นตักอุ่น อุ่นหัวใจ
คิดถึงใบพักรักแน่นหนัก
ที่ปักหลักพักใจได้นอนหนุน
ยังคิดถึงคำนึงซึ้งไออุ่น
ยังหอมกลุ่นกลิ่นไอในวันวาน
แม้นวันนี้ที่ไกลได้ห่างหาย
แม้เราวายหายห่างทางสัญจร
ยังมิลืมลบเลือนเหมือนงามงอน
แม่สมรกอยใจใกล้ชิดเคียง
4 มิถุนายน 2548 22:46 น.
BongNothMaRu
รู้นะว่ากำลังเปิดอ่านอยู่
รุ้นะว่ากำลังดูรูปที่ส่งให้
รู้นะว่าแอบยิ้มด้วยที่หัวใจ
รู้นะว่าน้ำตาไหลเพราะคิดถึงกัน
รู้นะว่ากำลังคิดถึง
รู้นะว่าเธอคำนึงถึงสิ่งนั้น
รู้นะว่าเธอก็คิดเหมือนๆกัน
ส่วนตัวฉันก็คิดเหมือนกันไม่ต่างเลย
ก็รู้อีกแหละว่าเธอนั้นเป็นห่วง
ยังรู้อีกว่าเธอขี้หวงขนาดไหน
ยังรู้อีกนะว่าเธอรักฉันหมดทั้งใจ
ฉันเองก็ไม่ต่างไป รักเหมือนๆกัน
รู้นะว่าเธอไม่อยากไป
รู้นะว่าอยากอยู่ใกลๆกันกับฉัน
ส่วนฉันเองก็ไม่เลยไม่ต่างกัน
ก็อยากจะอยู่ข้างๆเธอทุกวัน เหมือนๆกัน
24 พฤษภาคม 2548 08:05 น.
BongNothMaRu
ไม่เคยบอกกับใครที่ไหนเลย
ไม่เคยเอ่ยบอกกับใครให้ได้รู้
ว่าในใจที่ฉันนั้นเป็นอยู่
มันเป็นชู้ลอบรักกับใจเธอ
ทำไงได้ก็เธอมีแฟนแล้ว
ก็มันแห้วซะแล้วล่ะตัวฉัน
แต่ก็ขอแค่นี้ก็แล้วกัน
แค่ใจนั้นให้ฉันเป็นชู้เธอ
รักแค่นี้แค่ที่ใจ
แต่สายไปเธอไซค์ได้ลูกสอง
ปิดทางกั้นท่านชายที่หมายปอง
ก็ลูกสองหากลองเดี๋ยวโดน ..น
ซะงั้นไป