22 เมษายน 2548 21:48 น.
BongNothMaRu
อยากจะกอดเธอเอาไว้ให้นานนาน
จดจำวันวานของสองเรา
เก็บภาพความทรงจำวันเก่า
ไว้แทนความเหงายามห่างไกล
จะเก็บความทรงจำที่แสนดี
เก็บไว้ตรงนี้ที่หัวใจ
ในวันที่เราอยู่กันไกล
ถึงตัวห่างไปแต่ใจยังใกล้กัน
22 เมษายน 2548 11:28 น.
BongNothMaRu
เนื่องจากว่ามีคนขอมา ให้ผมแต่งกลอนให้ ก็คือคุณ libra ที่อยากได้กลอนที่เป็นกำลังใจ ผมเลยจัดให้ตามคำขอ แต่กลอนอาจจะไม่ดีไม่ค่อยเพราะเท่าไหร่ ก็ต้องขออภัยไว้ด้วย
ไม่เคยลืมความสำคัญของเพื่อน
ผ่านไปกี่ปีเดือนก็มิอาจเลือนลืมได้
เพื่อนก็คือเพื่อนย้ำเตือนในจิตใจ
ไม่อาจแทนทดได้ให้สัญญา
หากแต่วันนี้ที่ฉันมีมันเพิ่มเติม
มันเกิดเริ่มเมื่อใดไม่อาจรู้
แต่ที่รู้ตอนนี้ฉันแอบชอบอยู่
อยากให้เธอรับรู้และเข้าใจ
เพื่อนก็คือเพื่อนยังย้ำเตือนอยู่เสมอ
สำหรับเธอยังคงอาจคิดเป้นเช่นนั้น
แค่พบปะทักทายเจอะเจอกัน
แต่ตัวฉันที่ใจนั้นมันต่างไป
ไม่รู้เธอจะคิดไว้อาลัยอยู่
ที่เผ้าดูอยู่รอเขาคนนั้น
จึงไม่ยอมเปิดโอกาศให้แก่กัน
กีดกันฉันเอาไว้นอกใจเธอ
ขอได้ไหมเล่าเธอในวันนี้
ขอโอกาศฉันสักทีจะได้ไหม
เปิดใจเธอให้ฉันได้เข้าไป
ให้คนใหม่เข้าไปได้ครอบครอง
ฉันรับรองจะไม่ทำเธอเจ็บ
ฉันจะเย็บแผลใจให้จางหาย
ฉันจะคอยเฝ้าดูแลอยู่มิคลาย
ขอโอกาศฉันเถอะนะ แค่เปิดใจให้แก่กัน
หากไม่เพราะ ไม่โดนใจก็ขออภัยไว้ด้วยนะครับ
แต่ก้ขอเป็นกำลังใจให้คุณ libra ( คนเคยมีความรู้สึกแบบเดียวกัน เข้าใจ )
21 เมษายน 2548 22:54 น.
BongNothMaRu
ความคิดถึงของฉัน
ขอส่งให้เธอนั้นที่ฝันหา
ส่งให้เธอผู้อยู่ไกลสุดปลายฟ้า
คนที่ฉันห่วงหาทุกนาที
ให้เธอคนดีได้รับรู้
ว่ามีคนคอยอยู่อีกฟากฟ้า
เฝ้ารอคอยวันเธอหวนคืนมา
หาคนที่รักนักหนา คนนี้ไง
กลับมาเร็วเร็วนะคนดี
ที่ทางนี้มีคนคอยห่วงหา
เฝ้านับวันรอเวลา
ที่เธอจะกลับมาสบตากัน
ให้เธอได้รู้ว่าฉันห่วงมากแค่ไหน
เธอเป็นไงอยู่ทางไกลหนาวใจไหม
บอกไว้เลยอยู่ทางนี้ไม่มีใคร
เพราะรักมั่นในใจเพียงแต่เธอ
21 เมษายน 2548 22:33 น.
BongNothMaRu
ดวงดาวบนท้องฟ้าจะรู้ไหม
ว่าคนอยู่ห่างไกลเป็นไงหนอ
จะรู้ไหมว่าคนทางนี้ยังเฝ้ารอ
อยากจะขอดวงดาวช่วยตอบที
ดวงดาวจ๋าช่วยฉันทีจะได้ไหม
ช่วยหอบเอาความรักความห่วงใย
ข้ามผ่านแผ่นฟ้าอันกว้างใหญ่
ส่งให้ถึงใจ คนไกลตา
21 เมษายน 2548 21:49 น.
BongNothMaRu
ในค่ำคืนที่ท้องฟ้าพราวแสงดาว
ระยิบระยับวับวาวดาวสดใส
ลมโชยแรงพัดไม้ใบลิ่วไหวไหว
บรรยายกาศเป็นใจให้ได้คิดถึงเธอ
ในวันที่เราเจอกันเป็นวันแรก
รู้สึกแปลกในใจให้หวนคิด
ความบังเอิญหรือว่าพรมลิขิต
ให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
เมื่อก่อนนั้นชีวิตไร้จุดหมาย
ใช้ชีวิตอยู่ไปเพียงแค่นั้น
แต่วันหนึ่งพอเธอเข้ามาพูกพัน
เปลี่ยนชีวิตฉันจากนั้นเป็นต้นมา
เธอมีค่ามากมายกับใจฉัน
เป็นคนนั้นที่ฉันสำคัญเสมอ
ชีวิตนี้ดีขึ้นได้ก็เพราะเธอ
ทุกสิ่งคงเป็นแค่ละเมอ หากไม่ได้เธอ เป็นกำลังใจ
หน้าส่วนตัว
1158
Lovers
0 คน เลิฟBongNothMaRu
