25 เมษายน 2548 21:35 น.
BongNothMaRu
คิดถึงเธอมากเลยนะ...ในตอนนี้
อยากจะรู้..ว่าเธอคนดี..คิดเหมือนกันบ้างไหม
เราอยู่ห่างกันมากเลยนะ...ห่างหัวใจ
ฉันกลัวหัวใจ...มันหวั่นไหวไม่มั่นคง
แค่อยากได้คำยืนยัน...เพียงสักคำ
เพื่อให้ใจได้ชุ่มฉ่ำในวันที่หวั่นไหว
ช่วยยืนยันกับฉันหน่อยได้มั้ยใจ
ว่าวันนี้...ทั้งหัวใจ..เธอยังไม่ ลืมรักเรา
อยู่ทางนี้ไม่มีใคร..จริงๆนะ
ไม่เคยคิดจะหาใคร มาลบล้างในความเหงา
แค่คิดถึง..เรื่องราวในวันเก่า .. ของสองเรา
ก็ชดเชยความเหงา ได้แล้วในหัวใจ
อยู่ทางนั้น เป็นไงบ้าง...อยากจะรู้
ชีวิตความเป็นอยู่ สู้ดีมีร้ายไหม
เป็นห่วงนะที่ตัวเธออยู่ห่างไกล
ที่ฉันไม่อาจดูแลใจ...ยามไกลกัน
ถามเรื่องใจ..คนอยู่ไกล..เป็นไงบ้าง
ความอ้างว้างทำหวั่นไหวได้ไหมหนอ
มีบ้างไหมในวันใดใจเริ่มท้อ
เมื่อไม่พอพานพบ สบตากัน
อย่าหวั่นไหวไปเลยนะคนดี
อย่างไรซะ..ฉันคนนี้ ไม่ไปไหน
อยู่รอเธอกลับมาไม่เปลี่ยนไป
เรื่องหัวใจ จะยังไง ฉันก็ไม่
คิดเปลี่ยนแปลง
24 เมษายน 2548 21:37 น.
BongNothMaRu
อะนะ กำลังหัดเรียนภาษาญี่ปุ่น อยู่ แต่น้องก้อย เลยบอกให้ไปเรียนภาษา คุณสานแทนนะ แหม ทำไปได้ เลยแต่งกลอนนี้ให้ เอ้า อ่านกันเข้าไป
อุกอั่งในใจ
จั๊กเป็นจั่งได๋
ซิบอกไปใจก่อบ่กล้า
ย่านเพิ่นด่าย่านเพิ่นติ
เหลียวเบิ่งหน้าก็บ่ากล้า
ซิไห่ไปบอกฮักโอ้ยข่อยบ่กล้า
ย้านเด้ย้านคักข่อย
ย่านเพิ่นป้อยย้านเพิ่นฆ่า
ซิมีไผซอยได่บ่น้อ
ให่ข่อยคิดต่อพอได่ลุ่น
ได่บอกนางให่เซาวุ่น
จบแบบนำขุ่นๆ เฮามักโต
เป็นจังได๋ คุณสาน เต็มที่
กลอนนี่ก่อไห่ คุณหล่านาง ก้อยเด้อ
ขั่นอ่านบ่ออก ก็จงอ่านบ่ออกต่อไป เอิ๊กๆๆ เว้าเล่นเว้าหัวไปซั่นล่ะ
24 เมษายน 2548 13:31 น.
BongNothMaRu
ตื้ดที่หนึ่งคิดถึงเธอหนักหนา
ตื๊ดต่อมาห่วงหาเธอรู้ไหม
ตื๊ดที่สามยังคงรักเธอมากมาย
ตื๊ดสุดท้ายทั้งหัวใจมอบให้เธอ
ถึงโชว์เบอร์ก็ยังโชว์ใจ
มีความหมายแฝงไปในเสียงนั้น
ก็คนมันเงินน้อยอย่าว่ากัน
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด รับรู้ไว้ว่าฉัน นั้น
รัก ห่วงใย คิดถึง อยากเจอหน้า อยากได้ยินเสียง ฯลฯ
23 เมษายน 2548 21:23 น.
BongNothMaRu
เธอคิดว่าวันนี้ไม่มีค่า
เป็นเพียงคนผ่านมาค่าแค่นั้น
หาว่าฉันนั้นจริงใจไปวันวัน
และไม่ใช่คนที่ฉันฝันเรื่อยมา
อยากบอกให้เธอไซร์ได้คิดใหม่
ว่าอย่างไรใครมีค่า ณ วันนี้
ไม่ใช่เธอหรอกเหรอค่มากมี
จากวันนั้นจนวันนี้ที่ผ่านมา
เปลี่ยนความคิดซะใหม่ไหมคนดี
ถ้าไม่อยากให้ฉันนี้ต้องหวั่นไหว
จงเรียกศรัทธาคืนมาสู่ใจ
เพราะไม่อยากให้คนใกล้
คิดว่าใจ จะไกลเธอ
22 เมษายน 2548 22:21 น.
BongNothMaRu
ตั้งแต่วันที่เธอกับฉันนั้นแยกทาง
หัวใจมันอ้างว้างและเปรี่ยวเหงา
ร่องรอยความรักในวันเก่า
ยังฝั่งใจเราไม่อาจลืม
เมื่อก่อนเคยมีกันเพียงสองเรา
แต่วันหนึ่งที่เขาได้เข้ามา
เธอเปลี่ยนไปแค่มองก็รู้ว่า
ถึงเวลาที่ใจจ๋าต้องจบไป
เธอเปลี่ยนไปยกใจให้แก่เขา
ทิ้งเรื่องเราเอาไว้เป้นความหลัง
เธอทิ้งรักและทำลายเสียจนพัง
ทิ้งไว้เป็นความหลังไม่เหลียวแล
เธอไปกับคนใหม่ใครคนนั้น
ส่วนตัวฉันชีวิตมันไร้ความหมาย
จากที่เคยมีเธอไว้เคียงข้างกาย
วันนี้เธอจากไป อยู่ไปก็เหมือนตายทั้งยังเป็น
เพราะฉันมันโง่เองที่ไปรักเธอจนหมดใจ
ไม่เคยคิดเผื่อใจไว้ให้ได้เจ็บ
โง่งมงายเหมือนควายไม่เคยจำ
โดนเธอทำช้ำใจแล้วจะพึ่งใครได้ละควาย
เมื่อเธอจากไป
จะอยู่อย่างไรหากขาดเธอ
เมื่อเอจากไป
จะอยู่ก็เหมือนตายทั้งเป็น
หน้าส่วนตัว
1016
Lovers
0 คน เลิฟBongNothMaRu
