26 พฤศจิกายน 2546 10:10 น.
Bomby
ค่ำคืนที่มืดมิดสนิทแนบ
ผมเฝ้าแอบเอนอิงพิงสิ่งนี้
ปกปิดโฉมประโคมเสียงในฤดี
ว่าผมนี้มิดีพอขอใจคืน
คำว่ารักที่เอ่ยอ้างทำแหลกเหลว
กอดอกเอวกลั้นน้ำตาผ่าคืนฝัน
สิ่งที่ดีมิควรคู่อยู่รวมกัน
วันนับวันเฝ้ารับรอขอรำพึง
ผ่านกาลวันเวลาจนหนุ่มสาว
ผ่านทุกข์คราวยากเข็นเป็นนับแสน
ทุกค่ำคืนสนิทเงียบมิดเขตแดน
พอพบเธอเปรียบดังแสงส่องราตรี
ผ่องอำพันสั่นส่องยิ่งพระจันทร์
บดและบังความเศร้าที่เหงาหงอย
คุ่มควรค่ากาลเวลาผมเฝ้าคอย
ฝังร่องรอยความหลังที่ขังใจ
-----------------------------------------
ความรักที่แท้จริงมันคุ้มค่าที่เฝ้ารอจริงๆครับ
21 พฤศจิกายน 2546 16:56 น.
Bomby
ครั้นตั้งแต่ ตัวผม กำเหนิดมา
ได้แอบมอง จันทรา อยู่บ่อยๆ
ถามถึงสิ่ง ที่ผม นั้นเฝ้าคอย
ว่าเมื่อไร จะได้พบ สบตากัน
ในชีวิต ที่ผ่านพ้น คนนับแสน
ล้วนแสดง ท่าทาง ที่ห่างเหิน
ที่เข้ามา ทำเจ็บช้ำ ย่ำใจเกิน
ที่หมางเมิน ทำได้แค่ แลชายตา
วันหนึ่งๆ นั้งเฝ้าคอย ที่มุมมืด
หลบในหลืบ คืนคลาน ดังสี่ขา
ทำชีวิต ไม่สวยงาม เหมือนดารา
ที่อุตส่าห์ ฉายแสงงาม ข้ามดวงจันทร์
คนที่คิด ผูกพัน กลับกลายเปลี่ยน
คนที่เวียน เข้ามา หวังทำร้าย
คนที่หา ยังไม่เจอ เพ้อทั้งกาย
หมดความหมาย หมดคุณค่า น้ำตาริน
จวบจนถึง วันนี้ ท้องฟ้าเปิด
เธอกำเหนิด เกิดใน สายตาผม
เหมือนชิวิต ทั้งชีวิต ที่ช้ำตรม
เป็นเพียงลม ที่พัดผ่าน กาลเวลา
ถึงแม้ว่า ได้แต่ แค่รู้จัก
ถึงได้แค่ จะแอบรัก แอบฝันหา
ถึงใครคิด ผิดเหมาะสม ตรมอุรา
ถึงปัญญา ของผมนั้น ยังไม่มี
หัวใจผม มีวันนี้ ที่เปี่ยมสุข
เธอคือทุก ทุกอย่าง ที่ผมฝัน
เธอคือแสง ที่นวลผ่อง กว่าพระจันทร์
เธอคือฝัน ที่ได้รับ ยามหลับตา
แม้อายุ จะห่างกัน ถึงแปดปี
หัวใจผม นั้นรู้ดี ว่าเธอใช่
ถึงมีเสียง ไม่เหมาะสม จากใครๆ
คนพวกนั้น รู้บ้างไหม คือรักจริง
รักที่ผม นั้นมีให้ ใครจะทราบ
ตอนผมนอน อ้างว้าง ใครรู้ไหม
ตอนเจ็บปวด รวดร้าว เหมือนเผาใจ
ใครเข้าใจ ในตัวผม คงไม่มี
ใช้สายตา แค่ภายนอก ปอกใจผม
ร้าวระบม ในส่วนลึก นึกไม่ถึง
เราอ่อนกว่า นั้นรู้ตัว เฝ้าคำนึง
แค่คิดถึง ยังไม่กล้า จะเอ่ยคำ
ชีวิตผม ตอนนี้ ต้องปกปิด
ยังแอบคิด แอบชอบ แอบเพ้อฝัน
ได้แค่คิด ได้แค่รอ จนวันจันทร์
ใจอยากเจอ ทุกข์ทุกวัน ที่เฝ้ารอ
17 พฤศจิกายน 2546 14:48 น.
Bomby
แด่คนที่ฉันแอบรัก แด่คนที่ฉันแอบหลง
ใจดวงนี้ยังเฝ้าระทม ใจดวงนี้คงแต่เฝ้าคอย
กี่คืนกี่วันผ่านคล้อย กี่คอยกี่นานมิผ่านสิ้น
รอคอยจนใจจบชีวิน รอคอยจนสิ้นฤดูกาล
แอบเก็บรักไว้ในใจฉัน แอบเก็บรักนิรันดิ์ไว้ให้เจ้า
แอบอยู่เดียวดายคลายสองเรา แอบนั่งเศร้าคอยเวลารักษาใจ
แม้ลองมองลึกถึงในตา เคยเห็นหน้าฉันในนั้นไหม
มิมีโอกาศแม้เป็นใคร ไม่เคยได้หันใจมาเหลียวแล
รุ่งช้าวลมหนาวพัดพาผ่าน ใจเลือนลางเมื่อได้รับไอหนาวนั้น
เหมือนชีวิตจะอยู่ได้ไม่นานวัน เหมือนตะวันจะล่วงดับคับแค้นใจ
บ่ายนี้ขอเพียงได้ไอรัก ให้ไปหักไอ้หนาวจนร้าวสิ้น
ให้ได้ไปสถิตถึงกลางชีวิน จนหมดสิ้นความเศร้าจากเราเอย
17 พฤศจิกายน 2546 10:07 น.
Bomby
แด่คนที่ฉันแอบรัก แด่คนที่ฉันแอบหลง
แด่คนที่ฉันเฝ้าพะวง แด่คนที่ฉันไถ่ถามหา
คิดถึงเธอทุกเวลา น้ำตาฉันมิอาจกลั้น
ฝันถึงเธอจนวันจันทร์ ใจผวนผันดังสายลม
คงเพราะฉันนั้นแสนเหงา ทั้งวันเสาร์จวบวันวาน
การเฝ้าคอยแสนทรมาน ใจร้าวรานเพียงสองวัน
ดวงใจถูกสุมด้วยเพลิง ระเริงร้อนรนหม่นหมอง
มิอาจล้มตัวเอนนอน ภาพหลอนถึงเธอทุกที
วันนี้ได้พบสบตา ใจไม่เหว่หว้าอีกครั้ง
ตัวฉันได้นั่งแลฟัง เสียงยังสดใสทุกที
มิอาจเผยใจให้รู้ เฝ้าคอยมองดูใกล้ๆ
จะคอยเป็นกำลังใจ ให้เธอแทนใครที่เคยมี
14 พฤศจิกายน 2546 20:24 น.
Bomby
แด่คนที่ฉันแอบรัก แด่คนที่ฉันแอบหลง
แด่คนที่ฉันเฝ้าพะวง แด่คนที่ฉันไถ่ถามหา
ฉันรู้ ว่าเธอเคย เจ็บมา และเสีย น้ำตา มาทุกครั้ง
ความรัก ของเธอ ไม่จีรัง ความทรงจำ ยังฝัง แนบในใจ
ฉันอยาก ให้เธอ ได้รู้ไว้ ว่ามีใคร ที่เฝ้า ห่วงและหวง
มิอยาก ให้ใคร มาล่อลวง ให้ติดอยู่ ในบ่วง แสนทรมาน
รักนั้น ที่เธอ มีให้เขา ช่วยแบ่งเบา ให้ฉัน สักนิดบ้าง
ฝันที่เธอ เคยวาด ไว้เป็นทาง ฉันจะสาน ต่อเติม เสริมดวงใจ
ในวันนี้ ขอให้เธอ มีความสุข เรื่องที่ทุกข์ ให้เก็บ ไว้กับฉัน
รักเธอ รักเธอ เฝ้ารำพัน กับตัวฉัน ที่นับวัน ยิ่งรักเธอ
ฉันรู้ ว่าเธอคง จะไม่สน คนบางคน ที่คอย ถวิลหา
ในคืนนี้ ได้แต่คอย เช็ดน้ำตา ยังเสาะหา หนทาง กลางใจเธอ
หน้าส่วนตัว
540
